Als je veel tijd hebt, kan een reisdag (van Sur naar het vliegveld in Muscat, kleine 250 km.) zo heerlijk zijn!
Peter heeft voor onderweg 3 stops uitgezocht. De eerste was bij een mausoleum in Kalhat. Een stad die ooit getroffen is door een aardbeving en van het oude deel staat eigenlijk alleen het mausoleum van Bibi Meriam (geen idee wie dit was en ook nergens kunnen vinden) nog op een flinke heuvel. “Niet toegankelijk voor toeristen”, hoorde ik Peter hardop voorlezen, dacht ik….
Als we er zijn, kijken we omhoog naar de restanten van wat vroeger een mausoleum moet zijn geweest. Peter stapt uit en zegt: “Ik ga het even van dichtbij bekijken hoor…”:ik ben te verbaasd om te reageren. Hoezo denkt hij dat hij de enige toerist is die boven kan komen?
Vanuit de auto (lekker koel, want het is vandaag rond de 30 gr.) kijk ik naar zijn poging.
Ik laat even 3 foto’s zien hieronder en als je die dan daarna ook van achter naar voor bekijkt en je inbeeldt dat Peter bij de laatste 3 omgedraaid is, dan weet je het resultaat.
De tweede stop is niet voorzien, maar wel ook weer heel verrassend. We zien al een tijdje langs het strand een soort grote bushokjes staan. Je zou het ook prieeltjes kunnen noemen, want sommige zien er iets anders uit dan de bushok-variant.
We stoppen en Peter stapt weer uit om polshoogte te nemen. Ik heb geen zin om weer bij een ander stukje kust te gaan kijken, want het is allemaal even mooi en je kunt niet bij alle mooie uitzichten de auto uitgaan, want dan komen we nooit bij het vliegveld aan….
Als hij terugkomt heeft hij 2 bekertjes koffie bij zich. “Ik kwam niet weg bij de vissers zonder koffie meegenomen te hebben, ook voor jou.” Dat kan ik niet onbeantwoord laten. We lopen samen nog even terug en bedanken de mannen. Ze vertellen dat ze hier vanuit Muscat (3 uur rijden, zeggen ze) voor een relax-weekend zijn. Stoeltje aan het water, beetje vissen, wat wil je nog meer?
Ze overnachten ook gewoon in het bushok.
Als we wat dichter langs het bushok terugkomen, zien we het met eigen ogen: twee van hun maten liggen nog lekker te pitten daar.
De volgende stop wel: the Bimah sinkhole.
Het is eveneens een restant van de eerder genoemde aardbeving. Een diep gat met een prachtig meertje onderin. Boven kun je er helemaal omheen lopen en er loopt een steile trap naar beneden. Bijzonder ook weer.
In het volgende stadje Qurayat lunchen we. Het valt nog niet mee om iets te vinden want de vrijdag is hier wat bij ons de zondag is, met dit verschil dat hier ook bijna alles gesloten is. Maar vlakbij het kasteel in het stadje vinden we toch een restaurantje dat open is. De ober spreekt geen Engels, maar hij doet zijn uiterste best om het ons naar de zin te maken. Op een bordje heeft hij verschillende rijstsoorten en kip gelegd. We kunnen dan proeven en aanwijzen welke rijst we het lekkerst vinden. Ook de “soep” die hij erbij serveert, wordt eerst aangeboden om te proeven. Geweldig! En nog lekker ook, al hebben we het vegetarisch gehouden.
Nog een keer stoppen we boven aan een grote afdaling, voor het uitzicht op de hoofdstad Muscat.
Het voelt alseen afscheid.
We geven elkaar weer een high-five als we de auto hebben afgeleverd. We hebben het er weer goed afgebracht! ✋