dag 30, 31- 18, 19 september
Toen we deze b&b (die ook een camperplaats schijnt te hebben voor 3 campers) belden vanuit Granada om te vragen of er een plaatsje zou zijn voor ons, deden we dat om weer even uit de drukte van een grote stad te zijn. Dat we na Granada nog eerst 2 dagen de sierra nevada in zouden rijden, was toen nog niet bekend. Maar camperen is go-with-the-flow, dus we zitten nu voor de derde dag op rij in the middle of nowhere en ik vind het geweldig! Zo basic, zoveel rust en alleen maar geluid van de wind, de bomen en struiken, de kippen van de boerderij een eind verderop en een hond in de verte.
Jeff, de eigenaar is alleen. Zijn vrouw Debb is een weekje naar Turkije én er is nog een echtpaar (Nederlanders) in de b&b voor 2 weken. Ze zijn gisteren aangekomen en delen met ons de faciliteiten zoals, zitjes en zwembad waarvan we ook gebruik mogen maken al staan we feitelijk (als enige camper) buiten de poort. Veel meer service dan een onderdak hebben zij ook niet: de b van breakfast kan eigenlijk wel af, want ze zorgen zelf voor al hun maaltijden.
‘s Middags maken we een fietstocht naar Puerto Lumbreras (bergop/bergaf, ruim 28 km. vv).
’s Avonds fietsen we nog naar het dorp zelf: het lijkt wel een Amerikaans dorp, alleen maar vierkantjes, maar dan oersaai. Na een paar blokjes vinden we een gelegenheid om even wat te eten.
Na een donkere terugrocht langs het kanaal – waarbij we nog bijna de afslag missen naar de camperplek – zitten we samen met de B&B-gasten buiten in de “klamboe”- zit en omdat zij vroeger (pre-corona) ook veel reisden, hebben we veel uit te wisselen en is het middernacht voor we er erg in hebben.
De laatste dag fietsen we naar La Estacion. we zien dan pas goed dat we in een boerenlandschap vertoeven. Veel arbeiders (de meesten donker van kleur) die met busjes worden aan- en afgevoerd, werken op het land en in de kassen, afgewisseld met grote boerderijen met koeien, schapen en (vermoedelijk) zwarte varkens. Dat laatste kunnen we alleen vermoeden/gokken op grond van het geluid, want ze staan in stallen met bijna volledig geblindeerde ramen én er hangt een bordje bij dat er NIET gefotografeerd mag worden…
We lunchen in ”Estacion”. Je kunt niet zeggen dat ze hier heel creatief zijn bij de naamgeving van hun etablissement, maar de menukeuze wordt voor ons ingesproken in google-translate, waarna wij een keuze kunnen maken.
Nadat we nog wat inkopen doen bij de Spar, waarbij ik uitbeeld dat ik hondenpoepzakjes nodig heb (heel handige kleine afvalzakjes voor in de camper) fietsen we weer terug.
In het zwembad (nou, eigenlijk ernaast) maakt Peter nog een flinke uitglijer. Behalve 2 zere tenen en een schram op de arm houdt hij er gelukkig niets aan over.
De avond verloopt zo’n beetje hetzelfde als de vorige (dus tijd om morgen weer verder te gaan), zij het dat we thuis een lekkere aardappelsalade eten met wat vlees van de grillplaat.
Het zijn leuke dagen geweest hier!