5 nachten Hoi An worden er 2

Puiten-weer…
We proberen er doorheen te lopen, te fietsen en te kijken. Hoi An is een hele leuke stad om lang te verblijven, maar dan moet je wel een beetje uit de voeten kunnen. En nog voordat we in onze accommodatie zijn, op het niet toeristische eilandje onder de “city”, stel ik aan Peter voor om het plan te wijzigen en hier maar 2 nachten te blijven (de tweede avond is hier FullMoon en die kunnen we dan nog even meepikken) en 300 km. zuidelijker te gaan zitten in de hoop dat het daar langer dan een kwartier droog zal zijn.
We gaan het meteen regelen bij Bon Sand villa en de 27-jarige host begrijpt het en regelt het meteen voor ons bij Booking.com: geen extra kosten, alleen maar medewerking. We spreken ook nog met hem af dat we rond Vietnamese nieuwjaarsviering (van 8-12 februari wel 5 dagen terugkomen en dan liefst weer in de benedenkamer met veel privacy en het zwembad (klein, maar wel lekker als het mooi weer is) voor de deur en uitzicht op de rivier. Hij vermoedt en hoopt voor ons dat het dan een stuk minder zal regenen 🌧️.
Je begrijpt hieruit dat we zo laat mogelijk weer terug naar het Noorden van Vietnam gaan: het is daar echt koud (12 graden, net als thuis geloof ik).

Ik zei het al: de eerste middag zijn we nog wel op de fiets naar Hoi An “city” gereden en hebben wat door de straten geslenterd, waar overigens onvoorstelbaar veel toeristen zijn -zeker vergeleken met 15 jaar geleden-. Wat we echt verbijsterend vinden, is het feit dat er bijna NIETS over is van de overdekte Japanse brug (dé trekpleister van Hoi An). Hij wordt volledig gerestaureerd en die restaurantie zou eind 2023 klaar zijn, maar ik denk dat het nog jaren gaat duren (als het al lukt, want het is nu echt één grote puinhoop).

De volgende dag gaan we eerst maar eens naar de Pharmacie, want Peter komt maar niet van zijn hoest af en dat kost hem zoveel energie! Hij krijgt weer hoestonderdrukkende tabletten: ik ben benieuwd.

Op dat korte stuk naar de pharmacie vangen we zoveel regen dat we besluiten eerst maar eens te gaan kijken of het over een paar uur niet beter wordt, want dit is niet leuk meer.
We lezen de krant en spelen Monopoly Deal en dan lijkt het toch wat minder hard te regenen en stappen we weer vol goede moed op de fiets voor een uitgebreidere kennismaking met Hoi An “city”.

Dat lukt niet echt, maar we nemen de tijd voor de lunch en vinden een leuke koffieplek aan het water.
Daar blijven we hangen tot het donker wordt en alle lampionnen die er maar te vinden zijn, worden aangestoken en drijvende kaarsenbakjes op de rivier worden gezet die tussen de met veel lampionnen en toeristen gevulde boten meedrijven met de stroom. Het is een feeëriek evenement, en (bijna) vergeet je dat je nog steeds zeiknat wordt van de regen.

Morgen gaan we met de “sleeperbus” naar Qui Nhón.