2 dagen Bang Kachao (in het zuiden van Bangkok)

De taxichauffeur heeft zijn gsm voor zich op het dashbord om de weg te vinden naar het schiereiland Bang Kachao. Hij is hier vermoedelijk nog nooit geweest; wat natuurlijk goed mogelijk is. Wat me wel verbaast, is dat hij rechtdoor rijdt als zowel ík op zijn gsm meekijkend, als Peter op zijn google-maps de route volgend, duidelijk zien dat hij linksaf moet moet slaan. We kijken elkaar aan en zeggen er niets van. Achteraf blijkt dat we allebei dachten dat de chauffeur wellicht een betere route wist of net te horen had gekregen toen hij aan het bellen was…

De chauffeur rijdt lekker door, ook al heeft zijn gsm al een keer of 3, 4 aangegeven dat hij moet omkeren. Dat doet hij niet. Wel gaat hij weer bellen en dan begint hij hevig te zuchten en zichzelf tegen het voorhoofd te slaan.
Ja, dat zou ik misschien ook wel doen als ik zo had zitten suffen of zo eigenwijs zou zijn geweest.
Uiteindelijk zitten we weer op de goede route en flink wat later dan gepland worden we op het schiereiland bij ons guesthouse afgezet. Het ligt behoorlijk afgelegen en van hieruit rijden geen taxi’s of tuktuks. Gelukkig hebben we wel een stel fietsen tot onze beschikking, want we moeten erop uit om een restaurantje te vinden; behalve het ontbijt worden hier geen maaltijden bereid.


We rijden voorbij een aantal mogelijke “restaurants”, maar ze zijn allemaal gesloten. Kennelijk wordt hier alleen gerekend op Thaise weekend-toeristen.
Gelukkig is IMF Seafood wel open en we worden daar zo verwend qua eten en ontvangst door de Ierse gastheer Jon dat we besluiten morgen terug te komen.

De dag erna gaan we het schiereiland verkennen. We fietsen zoveel mogelijk naast de hoofdweg en komen via betonnen paden over klongs langs kleine leefgemeenschappen en door mooie stukken natuur. Er ligt ook een groot park waar fietspaden in aangelegd zijn, met verschillende priëlen en een vogeluitkijkplaats (waar we overigens écht geen enkele vogel zien).

Wat we ook missen is een koffiehuis, maar daar raken wel hier wel een beetje aan gewend: er is zo goed als geen horeca te vinden hier. Gelukkig vinden we aan het water wel een fijne lunchplek.

(Peter grijpt de mogelijkheid voor een gastoptreden: silent disco!😂)

We kijken wel uit naar het weerzien met Jon, vanavond.. Het eten is weer heerlijk en hij nodigt ons ook uit om even kennis te maken met zijn Oostenrijkse vrienden Klaus en Ingrid, wat resulteert in een gezellig uurtje natafelen. Jon is uiterst behulpzaam in het vinden van vervoer naar het busstation van waaruit we overmorgen naar Ko Chang gaan reizen.
Als we afscheid nemen, lijkt het alsof hij het nog vervelender vindt dan wij dat hij morgen zijn vrije dag heeft en zijn restaurant dus gesloten is.
Hij heeft ons dan wel inmiddels een briefje met Thaise tekst overhandigd om onze host uit te leggen naar welke pont wij overmorgen moeten gaan om bij het busstation te komen en 2 visitekaartjes van hem met zowel het telefoonnummer van hem als van zijn vriend (the chef in the kitchen) en zijn emailadres! Hij heeft ook al aangeboden om zijn vriend naar onze host te laten bellen om e.e.a. voor ons te regelen, maar dat hebben we toch vriendelijk afgeslagen. Dat doen we morgenochtend mooi zelf.
Bovendien gaan we morgen het eerste stuk van de reis naar het busstation al afleggen op weg naar Ancient City: een openluchtmuseum in de vorm van Thailand waar de meest specifieke tempels en gebouwen te zien zijn, enkele op ware grootte en vaak op schaal verkleind.

Het ritje op de fiets naar de pont is korter dan we gedacht hebben: we zijn er binnen 10 minuten. De fietsen laten we achter, zonder slot want dat is ook hier niet nodig. Het is gezellig druk, veel mensen op de brommer, kennelijk op weg naar hun werk. Aan de overkant staat een taxi die ons naar busstation Ekkemai brengt. Het is behoorlijk druk op de weg en hij doet er toch ruim een half uur over. Op het busstation kijken we even op welke halte we morgen moeten opstappen en concluderen dat dit eerste stuk (dat we morgen ook af moeten leggen) goed te doen is. De halte van de skytrain loopt hier vlak boven ons dus in een mum van tijd zijn we op weg naar Ancient City.

We hebben hier niet bepaald het idee dat we in de miljoenenstad Bangkok zijn want als we een paar haltes verder zijn, hebben we de trein geheel voor onszelf!Ancient City is wat het belooft: een openluchttentoonstelling van typische gebouwen in heel Thailand, verspreid op een prachtig aangelegd en onderhouden gebied. “Kijk”, zeg ik tegen Peter, “het kán wel! Als ook de Thaise mensen dit nou zo mooi vinden, waarom maken ze er thuis dan niet wat meer van? Te beginnen met een beetje zooi opruimen?” Ik gun het de Thai zo.

Als we terug op ons schiereiland zijn, gaan we onderweg eten bij Tree House, een peperduur guesthouse aan een klong. Om er te komen moet je met je koffers een 500 meter over de klong lopen, want op die smalle betonnen paden kan geen ander vervoer komen dan een fiets en een brommer. Het eten is redelijk, de entourage best mooi, maar zo sfeerloos, zo’n ongeïnteresseerd personeel! En daar betalen mensen €120,— per nacht voor.
We zijn heel blij met de keuze die wij gemaakt hebben.

Morgen gaan we naar het eiland Koh Chang; 5 dagen pas op de plaats.

Dit bericht is geplaatst in Uncategorized. Bookmark de permalink.