Hoi An (e.o. met de fiets)

Zo zag het er vanmorgen uit in Hoi An toen we onze fietstocht door de velden begonnen (even inzoomen). We moesten vanaf dit kruispunt, 3e straat rechts. Dat duurde dus even, maar het ging goed hoor!

We hebben een heerlijke dag: eerst komen we bij een eilandje waar het dorp Tra Que op ligt (het groentedorp). En dat is best een goede naam, want het bestaat eigenlijk alleen maar uit een perfect onderhouden groente- en kruidentuin. Ze hebben slim gebruikt gemaakt van hun unique selling-point, want het is echt een toeristische trekpleister en er komen groepjes toeristen die er een kook-workshop gaan doen en dan eerst, aangekleed als tuinder met vietnamese hoofddeksel, in de tuin de ingredienten gaan plukken en daarna in de keuken aan de slag gaan.

Daarna rijden we naar het strand, maar dit nodigt niet uit voor een fikse wandeling omdat het nogal erg schuin afloopt en het een relatief smalle strook is waarop heel veel strandstoelen te huur worden aangeboden.

We besluiten door te rijden naar “Coconut-city”. Dit is een dorp, waar je in de beroemde halve kokosnootbootjes een tochtje door de kokosnoot-”mangroves” kunt maken, een zeer geliefde activiteit o.a. bij Koreanen en heel toeristisch (ze komen er met bussen naar toe) ; maar we doen het toch omdat we ook een keer in zo’n bootje willen varen.

Het is er hartstikke druk en onderweg worden er wat shows weggegeven door jonge knullen die zich hebben gespecialiseerd in het ronddraaien, dansen en stunten met de bootjes en peddels en het ziet er behoorlijk spectaculair uit.

Daarna fietsen we rustig terug naar de stad en komen tegenover ons guesthouse (er zit wel een rivier met een eilandje tussen) een restaurantje tegen waar we geweldig lekker lunchen met een flesje witte Bordeaux (sauvignon blanc).
Toe maar, het is tenslotte oudjaar hier en dat is te merken: iedereen veegt zijn eigen straatje schoon (letterlijk) en hangt de vlag uit.

Vanavond gaan we naar de oude stad om o.a. naar het vuurwerk te kijken.

En dan denk ik nog even terug en hoe we hier gekomen zijn, zie vorige dag. Aan alle onverwachte dingen die we tegenkomen en meemaken en dan vind ik het zo fijn dat we samen nog zo veel mooie reizen kunnen maken. Dit is echt mijn passie, ook of misschien wel juist als het eens even tegenzit.

Geplaatst in Uncategorized | 1 reactie

Weggaan (2)

—-vervolg—-
Om vier uur zijn we weer terug bij het busstation nadat we onze koffers hebben opgehaald in het motel.
Het jongetje in de slaapkamer heeft er goed op gepast, al weet ik niet of hij de hele dag op zijn bed gehangen heeft.

Er wacht een onaangename boodschap: de bus heeft een paar uur vertraging: hij vertrekt nu om 18.30.
Een paar extra uurtjes op het station wachten: er zit niets anders op.

—— Na heel wat bussen te hebben zien komen en vertrekken en hoopvol geinformeerd te hebben of dít dan de onze is, komt er een soort van “verlossend woord”: Er is telefonisch contact geweest met de chauffeur en hij verwacht hier om 19.00 uur aan te komen…..
En daar is hij om 19.20 uur.

In een noodgang worden de koffers en wij in de bus gepropt: wij helemaal achterin liggend, naast 3 mannen en hup daar zijn we weg!

Ik zal je een uitgebreid verslag van de busreis besparen, maar enkele saillante details:
– we zijn uiteindelijk om 4.00 uur ‘s nachts in Danang;
– de busreis duurt dus even lang als de wachttijd: 9 uur (een dikke twee uur langer dan gepland);
– een kotsende buurjongen (gelukkig deed hij het voorzichtig in een plastic zak 🥴🤧);
– er is die hele reis 1 (één) sanitaire stop geweest: 10 minuten ongeveer;
– zeker 25 (ongeplande) tussenstops om passagiers af te zetten langs de kant van de weg;
– 2 politiecontroles (één van een kwartier en één van 5 minuten): geen idee wat er gecontroleerd wordt.

Om 4.30 uur liggen we na een verfrissende douche in bed in Ponte Boutique Hotel in Danang waar we weer lief ontvangen worden en binnen 2 minuten ingecheckt zijn: tophotel waar we de 12 weer terug naar toe gaan: in en rond Danang is nog een hoop te verkennen.

Donderdag 8 februari

En nu?
Het is rond het middaguur en we zijn in Hoi An. Tijd om oud en nieuw te gaan vieren (morgen is het grote Tet-feest)

Onze was wordt vanmiddag gedaan en schijnt vanavond weer terug te zijn. Superfijn, want de schone voorraad is zowat op!
We gaan naar de oude stad om wat te eten en zwerven fietsend door de zuidkant van Hoi-An en dan zie je ineens weer hoe de gewone man in Hoi An leeft en dan is er geen toerist te zien.

Geplaatst in Uncategorized | Reacties uitgeschakeld voor Weggaan (2)

Weggaan uit Tuy Hoa

…dat valt nog niet mee…

Bij het uitchecken bij Rosa Alba zie ik dat er een of ander smerig hoofdkussentje blijft liggen als de gasten voor ons vertrekken. Ik vraag aan hen of ze dit vergeten mee te nemen, maar het is klaarblijkelijk niet van hen…..

Wij rekenen af en stappen in de inmiddels bestelde taxi.

Als we een paar kilometer “en route” zijn, wordt de taxichauffeur gebeld en draait hij, wijzende op onze rugzakken” om en rijdt terug. 
We hebben toch echt alles goed gecheckt en volgens ons hebben we al onze spullen meegenomen.
Dat klopt: als we voor het hotel gestopt zijn, komt de receptionist met het smerige kussentje aanlopen. Zij denken dat wij dit hebben laten liggen….. Nou nee….

Ruim op tijd komen we op het busstation aan: een onooglijke plek in het zuiden van de stad, 8 km. van het hotel.
Peter loopt het ticketbureau in en ik wacht bij de koffers tot ik door hem geroepen word: ze hebben geprobeerd hem te bereiken (maar ja, hij heeft inmiddels een nieuwe simkaart met nieuw nummer): de bus vertrekt vanavond om 17.30 uur i.p.v. 10.30 uur. We moeten daar op dat station dus flink wat uren overbruggen en komen pas vannacht om 1.00 uur aan op het station van Danang en dan nog een taxi zien te vinden naar het hotel! We kijken nog naar alternatief vervoer, maar er is niets te krijgen: alles bezet, lang leve TET! (Vietnamese nieuwjaarsviering die dagenlang de hele vervoerssituatie ontregelt)).

Peter legt contact met onze host in het hotel in Danang (we waren daar al eerder, zoals de trouwe lezer zou kunnen weten en de host is een 🔝per) en wat hem betreft is het allemaal geen probleem… Ik zoek intussen met behulp van de dame van het ticketbureau een oplossing voor onze koffers. We mogen ze stallen in het slaapkamertje? (er ligt tenminste een jongetje van een jaar of 9 op een bed) van een Hostel 50 m. verderop dat van haar broer is! 
Wij zitten momenteel op het hoekje ernaast aan een blikje pepsi en laten even op ons inwerken wat er allemaal gebeurt en hoe we de dag verder in zullen vullen. 
Ik denk dat het vooral een beetje in de buurt rondhangen zal worden: ik zie op Google niets in de buurt liggen wat maar enigszins aantrekkelijk is om de dag verder door te brengen.

We krijgen toch wel een goed idee: we gaan met de taxi naar “de stad” om lekker koffie te gaan drinken en daarna lunchen we weer bij Hayan: dat is gisteren zo goed bevallen en daar zijn we zeker welkom. Bovendien gaat het daar niet zo snel, dus zijn we wel een paar uur onder de pannen en dat is met deze temperatuur (30 gr.) niet zo erg.
En zo gaat het precies. Ze hebben voor mij een heerlijke “Laap” gemaakt (gerecht dat oorspronkelijk uit Laos komt, maar zij vinden dat het Thais is: het maakt mij niet uit: het is heerlijk!) 

We lopen ‘s middags ook nog even naar een bakker om wat koeken/cake o.i.d. te halen voor vanavond in de bus, zodat we het obligate wegrestaurant kunnen skippen. Peter gaat ook nog even pinnen en zo hebben we toch nog een min of meer nuttige/lekkere en toch ook weer gezellig dag!

Hoe het verder gaat met de busreis e.d. vertel ik morgen.

—-wordt vervolgd—-

Geplaatst in Uncategorized | Reacties uitgeschakeld voor Weggaan uit Tuy Hoa

Tuy Hoa (2 dagen verkennen op de fiets)

Maandag 5 februari

We zijn van plan om naar de zuidelijke kant van de rivierdelta te fietsen, maar naarmate we daar dichterbij komen ziet het er niet aantrekkelijker uit én het is weer ontzettend warm (tegen de 30 in de volle zon! ): je zult niet lezen dat ik hierover klaag, maar we besluiten toch om aan “onze” kant te blijven en ons te beperken tot een zoektocht naar een Chamtower die hier ergens in een buurt verstopt moet liggen.
(Er groeien en bloeien hier echt overal zo veel bougainvilles: prachtig!)

Het valt niet mee om hem te vinden, maar via een monnik in een tempel die we onderweg nog even bezoeken, komen we te weten dat we om de heuvel heen moeten fietsen.
Als we dat gedaan hebben – naar ons idee – willen we trappen gaan beklimmen. Dan houdt een jong stel dat daar de berg afkomt en weg wil rijden op de brommer, ons tegen en vertelt dat we er nóg verder omheen kunnen met de fiets. Ze wijzen aan welke kant op en als we even later bij een zijstraat komen, staat het jonge stel ons op de hoek op te wachten om ervoor te zorgen dat we de goede afslag nemen.
Ik krijg er bijna een brok van in mijn keel: wat een lieve mensen hier, ook en met name de jongeren!

En dan komt er nog een meevaller, want onder aan de berg waar de Chamtower op staat, staat een elektrische kar ons op te wachten en worden we voor €1,20 heen en terug vervoerd!

Het is de moeite waard: een mooie toren met een lieflijke kapel. Ook een gewilde locatie voor a.s. bruidsparen.

Op de terugweg fietsen we nog langs een pagode en een telecomwinkel waar Peter “even” zijn Vietnamese simkaart moet verlengen. Gelukkig heeft de dame van het bedrijf evenveel geduld als ik, want alles bij elkaar zijn we er wel een uur mee kwijt: maar ach we hebben geen andere dringende werkzaamheden.

‘s Avond hebben we weer een lekker verrassingsmenu (wat een goede kok hier) aan de rand van t zwembad en aan het eind als toetje een leuk gesprek met Nhung, één van de serveersters hier die wel iets met ons lijkt te hebben. Ze komt naar ons toe en schrijft op de achterkant van de rekening de vraag of we nog iets willen vragen aan haar. Dat laten we ons geen twee keer vragen….
(Misschien heeft ze gemerkt dat we wel in zijn voor een gesprek?)

Dinsdag

De volgende dag is Nhung alweer in dienst bij het ontbijt (ze heeft vanmiddag vrij, horen we later).
Ze heeft gehoord dat we vandaag naar de rijstvelden gaan fietsen op zoek naar het rif (een rij rechtopstaande rotsen in the middle of nowhere).

Ze vindt het veel te ver voor ons en biedt aan om ons met de brommer te brengen. Dat aanbod slaan we af. Achteraf heeft ze wel gelijk dat het een behoorlijk eind fietsen is (zeker 30 km. en met dit weer een extra uitdaging)! Nhung heeft ook nog een tip voor een goed restaurant in de stad en daar maken we ‘s middags dankbaar gebruik van! Zo’n apart restaurant weer: heerlijk eten dat de 43-jarige SRI-Lankaanse jongeman en zijn echtgenote op tafel zetten in Restaurant Hayan, taste of the world. En ook hier weer zo’n leuk gesprek met eigenaar en echtgenote. Hij laat ons zelfs muziek horen van een Nederlandse groep Sowulo die een project heeft om Noordse folkmusic onder de aandacht te brengen! Ook de wereldpolitiek blijft niet onbesproken: we lossen niets op, maar zo fijn om te horen dat er zoveel gelijkgestemden zijn die snakken naar vreedzame samenwerking voor een dito samenleving.

Wat we onderweg zoal zien?
– veel platgereden muizen (ratten?);
– platgereden slangen;
– schaduwzoekende buffels onder een brug;
– een dode geit die afdrijft in het kanaal waar mensen die daar hun kleding wassen, ook wel een beetje raar van opkijken;
– en heel veel mensen die op hun brommer alles vervoeren in hoeveelheden om bang van te worden!

Als we terug in het hotel zijn app ik Nhung even om te zeggen dat we het gehaald hebben (🤣) en dat de lunch overheerlijk was.
Ze antwoordt opgelucht dat ze “happy” is dat we weer “safely in the resort” terug zijn!

Ik ook!
(Zo zwaar kan het zijn!)

Geplaatst in Uncategorized | Reacties uitgeschakeld voor Tuy Hoa (2 dagen verkennen op de fiets)

Tuy Hoa (weekend)

Gisteren de laatste dag bij Stelia Resort.
Weinig schokkends meegemaakt, of het moet de pedicure zijn (hoog aangeprezen gisteren!) die me in mijn vel knipte! “Sorry, sorry…..”

Ik vind het er niet uitzien als “vakwerk”….

Verder wel een lekkere dag hoor! Veel gelezen: de Camino is uit.
En, de dag afgesloten met een laatste fotosessie.
Morgen gaan we een resort verderop, naar Rosa Alba waar we 3 dagen fietsen konden huren.
De verhuizing gaan we nogal apart doen hier: te voet! (nog geen 500 m. denk ik….🤣)

ZONDAG

De verhuizing “loopt” inderdaad soepel. Binnen 10 minuten zitten we aan het obligate welkomsdrankje bij Rosa Alba en een kwartier later fietsen we naar de stad om wat inkopen te doen bij een grote supermarkt. Als we bij Alba weg willen rijden, komt een receptionist me achterna gerend met een petje van de zaak! “For the sun!” (Wat een attent gebaar!) Ze vinden het hier wel apart hoor, zo’n stel dat de 2 fietsen die ze hier hebben, huurt voor een dag of drie! Wij voelen ons alsof we weer een come-back maken in de gewone wereld.
Zowel heen als terug leggen we ergens aan: voor een drankje in de stad en aan het strand.

Als we terugkomen, willen we even gaan zwemmen en dan kom ik erachter dat we onze badpakken op het balkon hebben laten hangen bij het andere Resort.
Peter springt op de fiets, weer terug naar Stelia waar ze hem als het ware staan op te wachten bij de receptie en meteen vanonder de balie onze badkleding aanreiken. “Jullie zijn toch naar Alba gegaan, hé?”
Peter denkt dat ze de spullen bij Alba zouden hebben gebracht als hij ze vanmiddag niet had opgehaald.

Bij de volgende verhuizingen weer maar wat beter controleren voor we weggaan (want meestal zijn die verder dan 500 m.)

Geplaatst in Uncategorized | Reacties uitgeschakeld voor Tuy Hoa (weekend)

Poseren moet je leren

We maken er een lange ontbijtsessie van, vandaag…
– Ten eerste staan er heel veel lekkere gerechten uitgestald, varierend van een Pho (soep) tot een broodje pindakaas;
– Ten tweede kunnen we lekker buiten zitten;
– Ten derde raken we in gesprek met de dames naast ons (een Servische en een Roemeense, die samen Engels praten);
– Tenslotte: we hebben vandaag niets “op het programma staan”, oh ja, toch… genieten hier op het resort….

Uiteraard hebben we het over onze kennismaking met Servië, vorig jaar; over de complexe samenleving daar en in de wereld en hoe Servië zich daartoe verhoudt. Comila is een open-minded jonge dame die ontzettend houdt van de prachtige natuur in Servië en ons foto’s laat zien van de mooiste plekken waar we niet geweest zijn en die de plekken waar we wel geweest zijn ook kent. Ze heeft vakanties waarin ze wandelt in de bergen en kijkt naar de vogels 🦅 maar ze baalt van de etnische spanningen in de regio. Ze kent de Roemeese dame (jaargenoot 1999) aan haar tafel ook nog niet zo lang, want ze zijn hier omdat hun echtgenoten hier een werkopdracht hebben (iets met landbouw) en de dames mochten een week mee! De Roemeense dame hoopt ons wellicht morgen nog wat meer over Roemenië te kunnen vertellen, want daar moeten we zeker naar toe: een prachtig land ook….

De rest van de dag genieten we van de heerlijke ligstoelen in het zwembad dat we voor onszelf hebben tot om een uur of vier Comila komt zwemmen. Maar dan gaan we onze vouchers voor een voetmassage benutten. Heerlijk! (Gelijk maar even een pedicure geboekt voor morgen, want het is jammer dat ik die niet kan meenemen op reis…)

Na het avondeten, wandelen we nog naar het monument op de hoek. Peter is zo geïnspireerd door het aparte gebouw met de feeërieke verlichting (Nghinh Phong tower) en wil een fotoreportage maken: tja en dat moet ik weer aan de bak als model.

– De foto’s van gisteren waren niet goed qua kleding, dus moet ik iets anders aan;
– Ik moet ook “lief kijken”.
Dat eerste lukt nog wel, maar “lief kijken”, op commando, spontaan overkomend, niet gemaakt….? Ik heb hier geen opleiding voor gehad he!!

Terug thuis bekijken we de resultaten op de i-pad: er zijn prachtige foto’s bij, maar dan kom ik met mij́n issues: daar staan mijn benen echt niet goed op en daar vind ik het net niet decent genoeg.
Bijna alles wordt gedeletet en ik trek een driekwart broek aan. En…daar gaan we weer.
We lijken wel een stel giechelende tieners

En ook over deze serie zijn we niet tevreden: niet scherp genoeg! (Waarschijnlijk de verkeerde kant van het monument gekozen, ik kijk ook steeds geforceerder en misschien is het ook wel te laat geworden.)

Ik vermoed dat we morgenavond weer bij het monument zijn! 🥴🤣

Alvast een voorproefje:


Geplaatst in Uncategorized | 1 reactie

Tuy Hoa

1 februari
Ik lees dat de paraplu vandaag niet meegenomen hoeft te worden in Nederland. 🇳🇱
Daar ben ik oprecht blij om voor iedereen die net zo’n hekel heeft aan regen als ik en wat is er de afgelopen periode een hoop naar beneden gekomen, zeg! ☔️☔️☔️☔️


Wij zitten op dit moment op de goede plekken in Vietnam, want het is echt heel fijn weer. Lekker zonnig, een graad of 28, soms een beetje wind (welkom bij die temperatuur) en fijne zachte avonden: we leven dus voornamelijk buiten.

Na 4 dagen vrijwillige quarantaine in Seaside Boutique Resort waarin we echt niets anders gedaan hebben dan er “zijn” , ben ik aardig opgeknapt van mijn verkoudheid en heb ik weer energie. Dat komt goed uit, want we verhuizen vandaag nog één keer naar het Zuiden, naar Tuy Hoa.
Het resort Stelia is behoorlijk groot en fantastisch mooi aangelegd en de kamer is navenant. Fijn balkon erbij: een paar zwembaden en het dichtstbijzijnde heeft zwemwater waar je zó inloopt (lekker van temperatuur)!

We worden door de receptioniste ook nog eens heel goed geholpen met het vinden van de beste manier om op 7/8 februari weer in Hoi An te zijn (via Danang). Het vervoer is in deze TET-periode (jaarwisseling in Vietnam) een hele puzzel en altijd weer worden we geholpen door mensen aan wie je kunt zien dat ze het leuk vinden om die puzzel voor/met jou op te lossen.

Het enige probleem waar we tegenaan lopen is het feit dat er geen fietsen verhuurd worden, ook niet in het stadje zelf. Ongelofelijk maar waar!
Maar, we hebben een oplossing gevonden! Er zijn een paar hotels die enkele fietsen hebben, maar alleen voor de eigen gasten. OK. Dan verkassen we 4 februari naar de “buurman” Hotel Rosa. Daar hebben we inmiddels de fietsen bekeken en vastgegelegd voor ons voor drie dagen, we hebben er gegeten (prima kok daar ook) en kamers geboekt!

Dan verkennen we de eerste 3 dagen hier de buurt en de laatste 3 dagen de iets verder weg gelegen stukken.
Helemaal tevreden wandelen we over de boulevard naar huis.

Geplaatst in Uncategorized | 1 reactie

Seaside Boutique Resort in Song Cau

Vandaag verkassen we even 25 km naar het zuiden.

Gisteren zijn we nog wel een flink tijdje bezig geweest om onze terugreis naar Hoi An geregeld te krijgen (daar willen we immers van 8-12 februari zijn om het Vietnamese oud- en nieuwjaarsgebeuren mee te maken.)
– Alle treinen volgeboekt, de 7e en de 8e;
– geen plekje meer te vinden in de Limousinebussen (8-12 personen)
Ja, veel Vietnamezen zijn vrij en reizen in die periode ook naar familie e.d. voor het feest!

Gelukkig nog wel 2 plaatsen te vinden in de sleeperbus van de 7e op de 8e en dan pakken we die maar; verliezen we ook geen dag en worden we slapend vervoerd.
De receptie-medewerkers van het Minthotel zijn er druk mee geweest en het is echt invoorstelbaar hoeveel moeite ze doen om je te helpen en hoeveel plezier ze uitstralen dat het dan ook nog lukt!

Seaside resort is een heel mooi resort en het ligt behoorlijk afgelegen. Met de fiets ergens naar toe (b.v. naar het dichtbijgelegen gehucht op 6 km.), is geen optie want de weg ernaar toe is behoorlijk heuvelachtig. Hier moeten we echt een dag of vier pas op de plaats maken. Niks mee mee, want Peter is herstellende van zijn hoestperiode en – geloof het of niet – nou ben ik zwaar 🤧 verkouden 🤧!

Ook hier zijn erg weinig gasten, buiten ons nog een stel of vijf zagen we vanochtend bij het ontbijt. . En als we deze ochtend – maandag de 2e dag hier – op het terras aan het strand zitten, zijn we de enigen….Misschien zijn de andere gasten alweer vertrokken….

Ik ga hier niet veel over te vertellen hebben, vermoed ik, maar bedenk dan maar dat we heerlijk aan het chillen en herstellen zijn.

Geplaatst in Uncategorized | 1 reactie

Quy Nonh (op de fiets)

Ook hier tijdens de fietstocht een pagode- en tempelbezoek. Wat opvalt is dat er zoveel gesloten is. Meestal kun je overal binnen een kijkje nemen, maar hier niet. Ook het museum wat we wilden bezoeken, is gesloten. Wel drinken we een echt lekkere kop koffie bij een onooglijk tentje, maar daar waren ze zelf de koffiebonen aan het branden en het opschudden. Gelijk een pak gekocht voor thuis, maar het is altijd de vraag of het daar dan net zo lekker smaakt.
We eten onderweg wat in een Koreaans restaurant. Gelukkig hebben ze een paar tafeltjes met stoelen op Westerse hoogte, want de rest van de gasten zit op de grond aan een superlage tafel. We vinden het eten niet echt heel lekker en concluderen dat we nog maar op een paar plekken echt lekker gegeten hebben en de rest eigenlijk heel smakeloos is. Zijn we door onze vele reizen in Azië steeds meer aan pittig eten gewend geraakt?

Tot slot komen we ook nog langs 2 Chamtowers uit de 11e eeuw. Heel mooi!

En ‘s avonds besluiten we maar eens flink uit te pakken en te gaan dineren bij het luxe resort Dankbaar, waarvan hoog opgegeven wordt van het restaurant.
Aanvankelijk wilden we hier boeken voor een paar dagen, maar we vonden het toch te duur. Maar nu gaan we ervoor!

Het hotel is open, d.w.z.er zit een receptioniste en die verwijst ons naar het restaurant. Daar kwamen we net op straat ook al voorbij, maar het toegangshek was gesloten en er brandde geen licht. Als we er via hun tuin aankomen, begeleid door een of andere “bewaker”, lijkt het alsof iedereen uit zijn winterslaap komt: het hek wordt opengemaakt (maar ja, we zijn er nu toch al?) en de lichten worden aangedaan door de zojuist wakker geschrokken bediende. Verder is het toaal verlaten…. Hier gaan we niet eten.
We wandelen terug naar de receptie en zien ook geen enkel lichtje branden in de appartementen. Peter zegt: “Dankbaar? Ja, dat ben ik..dat we hier niet geboekt hebben. Zaten we daar in dat luxe resort waar verder geen kip te zien is en niks te doen!”
Aan de overkant vinden we de Sportbar, waar we iets kunnen eten en waar het heel levendig is met live muziek met 2 goede zangers. Gezellig!

Aanvankelijk stonden er bij de “ritm-sectie” ook nog bekkens op een kleine standaard, maar die werd halverwege het optreden opgehaald door een “college-muzikant”? die de bekkens weghaalde en ermee wegreed op zijn brommer.

Ja, en de WC is ook wel apart: ze hadden nog net een driehoekje onder de trap over….

Geplaatst in Uncategorized | Reacties uitgeschakeld voor Quy Nonh (op de fiets)

Quy Nonh

We hebben vandaag een taxi geregeld omdat we graag naar Nhon Hai gaan, een visserdorp op een schiereiland en onderweg komen we dan langs een duingebied, en het ligt te ver weg om de afstand te kunnen fietsen.

We beklimmen een duin en als we boven zijn, worden we gezandstraald en zien we dat we er ook omheen hadden kunnen wandelen: we laten ons snel afzakken (lekker gevoel!) en wandelen nog een stuk om de duin heen. We verbazen ons over het feit dat er zoveel verschillende kleuren stenen liggen. Veel liggen er los, maar sommige grote lijken de bodem te vormen. Het blijft een raadsel, want onze chauffeur is in de auto blijven zitten en bovendien spreekt hij geen woord Engels en hij is ook niet echt een enthousiaste aanhanger van non-verbale communicatie waar de Vietnamezen toch eigenlijk heel goed in zijn (glimlachen, hard lachen, duimp omhoog, hand- en voetenwerk om iets uit te leggen…). Hij rijdt goed auto, dat wel!

In het vissersdorp worden we aan het begin afgezet en we wandelen het hele strand af genietend van zon, zeewind en boten op zee. We worden ook een keer uitgenodigd om met zo’n mandboot naar de vissersboten te varen, maar die uitdaging gaan we niet aan. En dan hebben we nog niet eens gezien met hoeveel moeite twee jonge kerels dat voor elkaar weten te krijgen! De golven zijn ook behoorlijk sterk.

Aan het einde van het dorp is een “restaurant” waar we wat kunnen eten. Op de menukaart staat “gebakken noedels met garnalen” en die bestellen we. Via de vertaalapp vraagt ze of we 20 minuten de tijd hebben om te wachten. Wij wel. Intussen doen we ons te goed aan een kokosnoot 🥥

Na een kwartiertje komt er een bromfietser aanrijden die een pakje afgeeft. Ik zeg tegen Peter: “Ik denk dat de verse garnalen gebracht zijn!”
Even later krijgen we onze bestelling op tafel: 2 plastic bakjes met gebakken noedels met garnalen (zoals van de afhaalchinees)! Intussen heeft de eigenaresse ook nog de moeite genomen om onze 2 blikjes bier in de ijskast te zetten: we krijgen er een lekker koud biertje bij!

De vis wordt meteen aan de straat verkocht.


Voordat we weer teruglopen naar onze chauffeur klimmen we nog wel even naar boven om een tempelcomplex te bekijken. Hartstikke mooie tempel met prachtige beelden. De moeite waard.

De rest van de middag brengen we door op de 9e etage: beetje zwemmen en chillen.

Geplaatst in Uncategorized | 1 reactie