tineke bruijs

Op zondag verkassen we nogal eens: het is een rustige dag in het verkeer en dat is fijn rijden.
Zo ook vandaag, we gaan naar San Juan (een km. of 10-12 van Alicante).

We doen het niet vaak, maar we gaan naar dezelfde camping als die van vorig jaar: El Jardin en vinden een fijne, supergrote plek, dichtbij alles! Heerlijk.
Als we er lunchen bij het camping- restaurant herinneren we ons ook weer meteen dat het eten en de wijn hier zo verrassend lekker waren. Er is wat dat betreft niets veranderd.

Als het tegen vijf uur iets minder warm wordt, gaan we afkoelen in het zwembad.
Morgen lekker fietsen langs de kust!

NB
We hebben ook nog aardige buren: als Peters stoel het begeeft, komt de buurman met allerlei klusmateriaal helpen (waarbij ons “gereedschapskistje” schril afsteekt) en hij zorgt ook nog eens voor een nieuwe schroef op lengte die hij vast kan zetten met een einddop. Hij hoeft hiervoor niet naar de winkel, maar heeft dit “gewoon” bij zich. SUPER!

Op maandag maken we een fietstochtje langs de kust: ‘t is allemaal niet zo spannend wat er gebeurt maar we genieten van de geur van de zee, de warmte van de zon op armen en benen, de bries door de haren…..

We komen bij het volgende dorp bij een jachthaven uit, met daarachter een landpunt met een opgraving. Op maandag is die echter niet te bezichtigen. Rondom die landpunt kan er blijkbaar ook gesnorkeld worden getuige de borden die er staan en de paar dapperen die zich met snorkels in het water hebben durven laten glijden. Ik zou het daar niet graag willen doen: het water is intzwart en ik kan de olie er bijna bovenop zien drijven….. wat maken we er toch een puinhoop van met z’n allen…

Dinsdag
In Alicante is het enorm druk: we moeten er heel erg aan wennen. Wat een toeristen hier!
We zijn er naartoe gefietst, op zijn Spaans (denk ik…): tegen het verkeer in, op verboden voor fietsers boulevards, op de rijweg (vandaag wel de helmen op!), want een echt lekker fietspad ligt er niet naar Alicante. Ook niet in Alicante zelf, terwijl een van de tips voor toeristen luidt: maak een lekkere fietstocht langs het strand! HOE DAN?

We bezoeken de Santa Maria basiliek. Eén grote ruimte met een zestal kapellen en een altaargedeelte dat zoveel goud uitstraalt dat het bijna pijn doet aan je ogen. Hoewel het een bezoek zeker waard is, ben ik maar heel even binnen. Het orgel wordt gerepareerd of gestemd – geen idee – maar geregeld gaat er een loeiend geluid af, vergelijkbaar met de eerste maandag van de maand in Nederland. Om niet goed van te worden, want de audio die je bij de ingang meekreeg is dan ook niet meer te verstaan en van de serene stilte waarvan ik normaal geniet in een kerk is al helemaal geen sprake meer…wegwezen!

Het bezoek aan het Maca- museum (moderne kunst) maakt dit alles ruimschoots goed! Schitterende collectie in een strak modern museum waarbij je soms niet weet of je een gang inkijkt of een trappenhuis.

Bij de lunch bij La Tasca del Barrio raken we in gesprek met een Brusselse dame en naar dochter. Haar man komt met hun zoon naar Porto waar ze elkaar over een paar dagen ontmoeten. Ze hebben het reisvirus aan hun kinderen doorgegeven en die gaan nog steeds liever met hen mee dan dat ze bij “hun lief” blijven. Je ziet ze genieten, samen….

We hebben daarnet een paar druppels regen gehad maar onderweg naar huis, moeten we toch even 5 minuutjes schuilen. Daarna kunnen we door. Als we door de plassen rijden, is het alsof je een warm voetbadje krijgt; best lekker.
Toch ben ik een half uurtje later blij dat we thuis zijn, want dan valt er een hele fikse bui!

We zijn al vaker in de buurt van Murcia geweest, maar hebben de stad nooit bezocht terwijl het toch de moeite waard moet zijn.
We vinden nu een camperplaats “in de buurt van”, maar dat is toch nog wel een dikke 10 km. en niet echt bereikbaar via een fijn fietspad. Maar, bij de camping stopt de bus die bijna elk uur naar Murcia rijdt, dus dat is een prima alternatief.
Vrienden van ons, Jeanne en Theo zitten 100km. verder op een camping en komen zaterdag naar ons, zodat we met zijn vieren een dagje Murcia doen!

Vrijdagavond worden we nog verrast door een giga onweersbui, waardoor onze camperplek in een vijvertje verandert en de stroom uitvalt. Na een uur is het klaar met de ergste regen en kunnen we stroom krijgen van een electrapunt tegenover ons, maar het weerlicht blijft lang boven ons hangen, wat hele mooie plaatsjes geeft, maar ik vind het toch wel wat beangstigend die roze-paarse flitsen.

Rond half elf op zaterdagochtend zijn Jeanne en Theo bij ons en nemen we de bus naar Murcia!
Het wordt een hele gezellige dag daar die begint met een kopje koffie op het terras naast een trouwlocatie zodat we ook nog kunnen genieten van de fraaie jurken en schoenen van de vrouwelijke helft van het gezelschap; de andere helft is in stemmig donkerblauw met een stropdas in de kleur van de damesjapon.
We slenteren heerlijk door de straten en over pleinen, bezoeken het Casino (besloten sociëteit en cultureel centrum in de 19e eeuw) nu een museum om ons te laten zien hoe het er in vroegere tijden uitzag toen de happy few hier hun feest- en dansavonden hield).

Bij de lunch laten we ons verrassen met een mix van tapas, samengesteld door de ober, wijntje erbij: heerlijk!

We halen nog wat boodschappen bij Les Cortes Ingles (o.a.aquarelpapier!) en dan vinden we het alle vier wel genoeg voor vandaag. Behalve de vele indrukken die je opdoet, vergt de drukkende warmte ook nogal wat energie.
Terug op onze camperplaats praten we wat na en eten samen nog een hapje en dan nemen we afscheid.
Wat een fijne dag hebben we gehad.

Morgen gaan we allebei dezelfde kant op: Alicante. Zij naar hun zoon en wij naar de camping waar we vorig jaar niet echt konden doen wat we gewild hadden omdat Peter toen zonder fiets zat (gestolen). Dat gaan we nu wel doen in San Joan (bij Alicante).

Vandaag gaat Peter een lange wandeling maken en ik ga weer eens schilderen: ik voel met goed en ontspannen en ik heb er zin in.

Na mijn ochtendritueel, drink ik een kop koffie en kijk naar het instructiefimpje van mijn aquarelcursus. Ik maak er aantekeningen van, zodat ik tijdens het schilderen niet hoef te kijken, want internet is hier een CRIME, maar het lukt!
Ik zet mijn tafel klaar, pak mijn rugzak met schilderspullen en stal alles uit, zodat ik kan beginnen.
En dan kom ik tot de ontdekking dat ik 1 essentieel dingetje ben vergeten: ik heb geen aquarelpapier in mijn rugzak gestopt……

Daar gaat mijn mooie plan……

De rest van de ochtend breng ik door met lezen (mijn boek De Lincoln highway is bijna uit nu).

Peter appt ondertussen de mooiste foto’s door: ook hij heeft een prima ochtend!

Op niet al te grote afstand van de camping vinden we een restaurant waar we kunnen lunchen. ‘t Is niet echt goedkoop, maar dat interesseert ons op dit moment niet meer (blij dat we weer eens een restaurant vinden dat gewoon open is) én het moet gezegd: het is heerlijk!
(Patrijspaté, coquilles St.Jacques, geitenkaassalade met avocado, koffie (cortado) na.)

Het is weer een prachtige rit door het binnenland, op grote hoogtes, verlaten en afwisselend.

De camping valt ons niet mee: het sanitair is geweldig netjes en de plek die we konden kiezen is ook prima, maar het restaurant is weer maar eens gesloten, het winkeltje slechts tot 14.00 uur open en het zwembad is ook al weer dicht. Dat betekent dat we weer met veel rekening moeten houden.

We besluiten dan maar om meteen op de fiets te springen en langs de meren te fietsen naar het dichtstbijgelegen dorp Ruidera (8,5 km. verderop).

Het is een hele mooie fietstocht met prachtige uitzichten over de meren die aaneengeschakeld liggen tot aan het dorp. Onderweg worden we ook nog verrast met 3 overstekende reeën, die ons nieuwsgierig aanstaren als ze overgestoken zijn. Zo lief om te zien!
In het dorp is er alleen een klein levensmiddelenwinkeltje open en een kiosk waar we een drankje kunnen drinken op het plein ervoor.
Het enige restaurant dat nog opengaat is Blanco y Negra, vanavond om 20.30 uur! Daar gaan we niet op wachten: we zien het niet zitten om na het avondeten nog eens 8,5 km. in het pikkedonker terug te fietsen. We maken wel een kaasfondue!
We leggen nog wel een kaartje op een terras aan een van de meren.

De ruime camperplaats in Cuenca!

Omdat we gisteren eigenlijk alleen de kathedraal goed bekeken hebben, fietsen we vandaag weer naar de stad. De rit ernaar toe is al heerlijk!

Als we in de bovenstad op de Plaza Mayor aankomen, fietsen we meteen verder omhoog naar de uitkijktoren. We hebben nu wat vaart en dat hebben we nodig om boven te komen, want hier is het zo mogelijk nog steiler dan op het eerste stuk.
Het gaat goed totdat ik een auto tegemoet zie komen op het moment dat ik een stilstaand bestelbusje moet passeren. De automobilist is vast geen fietser, want hij neemt voorrang en ik moet afstappen en daarna kom ik niet meer op de fiets weg: het is te steil! Gelukkig is het nog maar een paar honderd meter en heb ik een “hulpknop” op de fiets.

Het is de moeite waard. Wat een prachtig uitzicht boven op de toren: heel Cuenca en omgeving ligt aan je voeten. Van hieraf kun je ook goed zien, waar we precies moeten zijn om op de ijzeren brug over de kloof te komen. Achter de kathedraal naar beneden en dan kom je er vanzelf. Zo mooi!
Hier speelt mijn hoogtevrees me weer (onverwacht, en juist daardoor) parten: ik durf maar een klein stuk de brug op en moet dan snel terug. Hij is ook wel heel hoog hoor!

Na de lunch (heerlijke soep, artisjokken en paar dunne lapjes mager vlees) dalen we af naar de nieuwe stad en vinden een Mercadona, waar we zoveel boodschappen doen dat we ze maar net vervoerd krijgen in onze fietstassen (maar ja, de koffie is hier zooo goedkoop…) Beter dat we die de volgende keer inslaan, als we met de camper zijn! 😂

En zo geven ze hier aan waar de toiletten zijn. 🥴

De laatste dag in Cuenca doen we helemaal niks: beetje lummelen!

Morgen gaan we verder naar het zuiden naar de Lagunas de Ruidera, een merengebied dus.

zondag, 10 september

We rijden vandaag ongeveer 160 km. zuidelijker, dwars door het binnenland over B-wegen.
Dat betekent hier:
– over smalle, kronkelige bergwegen;
– over smalle, lijnrechte wegen op hoogvlaktes;
– door beboste gebieden;
– over steile hellingen;
– over rotsige onbegroeide bergtoppen op 1450 m. hoogte (!)

Een enkele tegenligger of achteropkomer op deze verlaten route en een prachtige tocht die juist daarom toch veel concentratie vereist.
Wat genieten we van deze prachtige rit!

We komen op een Spaanse familiecamping: veel gezinnen met kinderen en dan is er veel reuring rondom de tenten en caravans.
Als we terugkomen van de lunch in het campingrestaurant zien we dat die gezinnen volop aan het opruimen zijn wat doet vermoeden dat dit hun laatste kampeerdagje is.

We stappen op de fiets en gaan via een vrijliggend fietspad naar de stad Cuenca. Omdat we vanmiddag naar de kathedraal willen, moeten we nog eens 100 meter omhoog klimmen naar de Plaza Mayor, waar
-zo blijkt – over een paar uur een Middeleeuwse markt is. Tot die tijd bezichtigen wij de kathedraal.
Het is een hele belevenis omdat de kathedraal heel groot is, met heel veel kapellen aan de zijkanten en elke kapel is een bezienswaardigheid op zich. Zo mooi!

Dan kun je ook nog genieten van de moderne glas in lood-ramen waar de zon een spel mee speelt en hetzelfde geldt voor het buitengedeelte waar ook nog moderne kunst te zien is.

Als ik na de ikonen- galerij tegen dit beeld aanloop en denk: “Dat is nou precies hoe ik me nu voel…” is het tijd om even na te genieten op een van terrassen op de Plaza en dat is precies wat we doen…

Mooie dag weer….

Als we terug zijn op de camping, zijn alle families vertrokken en is het heerlijk rustig en dat is maar goed ook, want we zijn echt moe na deze enerverende dag.

Dag 2.

Peter gaat vroeg op pad. Hij wil een flinke wandeling maken, dus is hij zo’n beetje de hele ochtend weg.
Zijn tocht voert een stukje langs de rivier, over een rotsige heuvel en over een stuk hoogvlakte. Aan het eind ligt een dorpje (van niks): hij is al blij dat hij een terras vindt waar hij een kop koffie kan drinken.
Maar, het levert wel mooie vergezichten op en een hoge score op de stappenteller!

Wat ik doe?
Lummelen; daar word ik steeds beter in!

Dag 3

Vandaag zijn we weer allebei actief: we fietsen naar een kloof, 17 km. verderop. Onderweg komen we alleen het dorpje (van niks) tegen en nog een ander dorp (minder dan niks). Je snapt niet dat hier echt mensen wonen, maar dat doen ze wel. Er trouwen er zelfs 2 vandaag en er is een touringcar gehuurd die het hele gezelschap vervoert naar: ….. juist, de kloof! Bovenin die kloof ligt namelijk een klooster/kerk? waar we nu niet kunnen komen omdat er een plechtigheid plaatsvindt (met llfe-orkestje en fotografen) en daar passen we niet echt bij. Maar de verrassing over de schoonheid van de kloof is er niet minder om, zeker niet als we ook nog gieren boven de rotsen zien cirkelen.

Als we terugfietsen belanden we bij een hotel waar we lunchen.

De terugweg gaat aanmerkelijk sneller, waaruit we opmaken dat we vanochtend toch weer een flink stukje hebben moeten klimmen. (We zijn toch zo blij met onze Lacros elektrische fietsjes🙏🏼😂).

We fietsen vandaag naar het Monasterio de Piedra. Omdat we eigenlijk nogal toevallig hier terecht gekomen zijn, afwijkend van ons oorspronkelijke plan, hebben we geen idee wat we hier aan kunnen treffen, maar het zal wel een klooster in de bergen zijn (altijd interessant).

Er wordt €12,50 p.p. entreegeld gevraagd en dan is de seniorenkorting er al af: dat is best veel voor hier. Een flink aantal uren later weten we dat dit bedrag meer dan de moeite waard is: wat is dit een verrassing!

We besluiten om eerst maar “even” het klooster te gaan bekijken (het is nu ook gedeeltelijk een hotel geworden). Dit is indrukwekkend mooi.

En daarna de “tuin” die erbij hoort. Dat is geen normale tuin meer, maar een schitterend natuurgebied met vijvers en watervallen, waar je doorheen gevoerd wordt via goed aangelegde wandelroutes: ge-wel-dig!

Na afloop lunchen we langs de weg bij een prima lunchrestaurant.
En, we gaan allebei (ja, ik ook!) nog even het zwembad in.
War hebben we een fantastisch mooie dag!

Topdag!

Dochter en kleindochter jarig én een prachtige rit door het binnenland van Spanje.
We zijn grofweg tussen Zaragoza en Madrid en stoppen op een camping in Nuevalos, en wat voor een!

Prima plek met uitzicht op bergen (de camping ligt op 800 m. hoogte), helderblauwe lucht (waar we naar op zoek zijn) een heerlijk zwembad dat ook open is (!), en een goed restaurant (ook open!).
De obers zijn supervriendelijk, maar spreken alleen Spaans! Leuk om uit te proberen hoe ver we komen.

Peter maakt meteen gebruik van het zwembad (2x die middag), maar omdat hij gereserveerd is over de temperatuur van het water, sla ik nog een dagje over 🥴😉.

Hij springt ook nog op de fiets naar het dorp (800m.) en reserveert bij een restaurant voor vanavond. We gaan helemaal los omdat we zo vaak tevergeeft gezocht hebben voor ‘s avonds. Enige nadeel is dat we pas om half negen terecht kunnen, wat betekent dat we pas om 11 uur ‘s avonds weer naar de camping koersen.

Hier gaan we zeker een paar dagen blijven.
Morgen willen we naar het Monasterio de Piedra: een klooster in een natuurgebied met dezelfde naam, op 4 km. van de camping.

En waarom nu zo blij met deze stek?

Op 4 en 5 september waren we respectievelijk in Olite (zou een van de mooiste dorpen in Spanje moeten zijn) en in de Rioja (in Fuenmayor).

Olite is een aardig dorp, waar we door de druivenvelden naartoe konden fietsen vanaf de oerlelijke camping.

We stonden op een open veld, windkracht 10, met uitzicht op velden met zonnepanelen.
We hadden daar ‘s middags wel kunnen eten van een buffet, omdat er annex ook een soort Routier-restaurant was voor chauffeurs, werklui en toeristenbussen.

Het kasteel in Olite is erg mooi, het plein gezellig, maar dat is het dan ook.

En dan Fuenmayor.

Hier hadden we waarschijnlijk te hoge verwachtingen van door onze ervaring in de Rioja vorig jaar: gezellige bodega’s met proeverijen en heerlijke lunches. Nu weten we dat de ene plaats niet gelijk is aan de andere. Hier alleen bodega’s die gesloten zijn voor publiek, niks proeverijen, zelfs geen gewone lunchplek. Gelukkig vonden we in Fuenmayor zelf hog wel een prima pinchosterras: dat maakte enigszins onze teleurstelling goed, want ook de camping was “nada”: uitzicht op een elektriciteitscentrale, 2 prachtige zwembaden (allebei al dicht).

Begrijpeijk dat we hier in Nueavalos zo gelukkig zijn!

Na de zondvloed van gisterenavond, rekenen we op een regendag. Uitgebreid de zaterdagkranten lezen, en lezend meters maken op de Lincoln Highway en Inspiratie opdoen. We doen het allemaal afgewisseld met wat spellen.

Bovendien hebben we life-entertainment. Een van de campers een paar plaatsen verder heeft zich diep in de modder geboord en er moet een tractor aan te pas komen om hem eruit te trekken en op een plek te rijden.
Ja, we maken wat mee!

Zondag blijven we nog een dag in Hendaye in de hoop dat de zon flink zal schijnen en de modder zal opdrogen: wij willen maandag weer verder gaan en hebben geen zin om vast te komen te zitten!

De zon weet nog niet echt door te breken, maar het blijft droog! We fietsen naar St.Jean de Luz, een mooi stadje aan de zee. Het is er gezellig druk, met life-muziek in de kiosk op een plein. We lopen de prachtige kerk in en ‘s middags eten we in een prima Italiaans restaurantje: spaghetti alla vongole en puttanesca!

Als we “thuiskomen”, is er weer een tractor besteld. Dezelfde mede-camperaar was kennelijk toch niet helemaal tevreden met zijn plaats en wilde zijn camper iets verplaatsen en om onverklaarbare redenen koerst hij linea recta dezelfde modderpoel van gisteren in! Gelukkig werkt de boer ook op zondag!

Hopelijk brengen wij het er morgen beter vanaf!