Hanoi

Tja, en dan is het rondje rond: we eindigen waar we begonnen.
We hebben nu alleen een beter hotel: ruimere kamer, even weing uitzicht, maar wel met een zwembad waar we morgen voor vertrek nog even van willen genieten én een uitstekend ontbijt (al weten we dat pas sinds vanochtend).

We zwerven wat door de stad, eten dumplings en vinden Bia Hoi (het verse, beperkt houdbare bier in de buurt van Beerstreet). We laten vanaf die plek de stad nog even op ons inwerken en overdenken wat we allemaal beleefd hebben: een heleboel mooie ervaringen komen voorbij.

Dankbaarheid is het woord dat het beste past bij wat ik voel.

Dankbaar
– voor het feit dat Peter en ik deze reis samen hebben kunnen maken;
– voor de mooie ervaringen en nieuwe indrukken;
– voor de ontmoetingen met heel veel lieve mensen en de mooie gesprekken die we met hen voerden;
– voor het rustige ritme van deze reis;
– voor het feit dat wij in Nederland wonen, ondanks alle bedenkingen die ik heb en zorgen die ik me maak.

Ik neem me voor dit ritme en gevoel zo lang mogelijk vast te houden.

De laatste dag doen we niet veel anders, al komt er niets van het zwemmen omdat het ’s ochtends wat miezert.
We (her)pakken de koffers en stallen ze in hotel Anatole. We wandelen naar een stuk van de stad waar veel muurschilderingen zijn.
In de loop van de middag wandelen we terug en kleden ons om in het hotel: we verwachten de kou in te gaan: het zal wennen zijn….l

En nu zitten we op het International Airport in afwachting van de vlucht naar Hong Kong en daarna door naar Amsterdam.

Het zit erop.

Geplaatst in Uncategorized | 2 reacties

Vertrekdag vanuit Hué

Na het ontbijt brengen we de ochtend door op ons luxe balkon met een kop thee en een boek. De enige geluiden zijn van een haan in de verte, van wat vogels en een kikker. Wat een rust hier…

Tegen elf uur checken we uit en stallen onze koffers bij de receptie. Onze nachttrein naar Hanoi vertrekt pas om 20.30 uur, maar we mogen de rest van de dag van alle faciliteiten van het resort gebruik maken.
Deze middag kiezen we voor het koudwaterbad. We genieten….

en… om 20.30 begint onze treinreis naar Hanoi. Daar zullen we morgen om 12.00 uur zijn.
We hebben de hele slaapcoupé voor onszelf!

Geplaatst in Uncategorized | 1 reactie

Upgrade in Hué

We ontbijten “buiten de deur”, omdat we € 14,— p.p. een belachelijke prijs vinden. We vinden schuin tegenover het resort een prima ontbijtplek. In gietijzeren koekenpannen worden eieren gebakken (al dan niet met met een soort tomatensaus erbij) en de harde broodjes die ze erbij serveren zijn heerlijk vers gebakken. We betalen € 3,—, inclusief drinken in totaal!

Als we daarna de fietsen ophalen bij de receptie krijgen we een kamer-upgrade aangeboden. Het is welliswaar maar voor 1 nacht, maar het is een bungalow en in het kader van “alvast een beetje aan thuis wennen” 😉 vinden we het prima. Als we rond lunchtijd terug zijn van de fietstocht, worden we verhuisd.

De fietstocht is aanvankelijk behoorlijk zwaar omdat we via kleine wegen over heuvels moeten. Met deze fietsen krijgen we dat niet voor elkaar en een paar keer moeten we eraf en een stukje lopen.

We bezoeken achtereenvolgens het Dong Khanh Mausoleum, Lang Tu Doc Mausoleum, het Incense- village (wierookdorp) en de Chua Tu Hieu tempel. Het lijkt heel veel, maar ze liggen dicht bij elkaar in de buurt en ze zijn allemaal de moeite van een bezoek waard.

Als we terug zijn, worden we verhuisd naar de “bruidssuite”: we zijn onder de indruk. Het is een hele grote kamer, prachtig ingericht, met een dito badkamer en een zeer ruim balkon (met schommelstoelen) dat aan een meer ligt.

We lunchen in het restaurant en daarna gaan we lekker onderuit aan het zwembad!

Geplaatst in Uncategorized | Reacties uitgeschakeld voor Upgrade in Hué

Danang-Hué (per trein)

Ruim op tijd zijn we op het station. We zijn er wel achtergekomen dat Peter vergeten is om zijn beide kamerpasjes in te leveren, maar de taxichauffeur belooft ze wel even af te geven.

De trein heeft een uur vertraging, reden waarom we op het stationsplein neerstrijken voor een kop koffie. Ze zijn het gewend daar want we worden vriendelijk onthaald en geen moment krijgen we het idee dat we onderhand eens weg moeten of nog iets moeten bestellen.
Ponte Boutique (Huy) appt intussen naar Peter dat hij de pasjes al gekregen heeft. Als hij hoort dat we vertraging hebben, is hij erg bezorgd: hoe gaan wij dat toch doen met zoveel koffers! (1 grote en 1 kleine p.p.). We moeten zeker ons hand opsteken als we op het station komen, want dat betekent dat we hulp nodig hebben.

Nou, we krijgen nog niet de tijd om ons hand op te steken want een kruier heeft ons ticket bestudeerd en onze koffers op een kar geladen. Hij brengt ons naar 2 zitplaatsen en stalt de kar in de buurt.
Dan ziet Peter op de display dat er nog een uur vertraging bijkomt…gelukkig hebben we allebei een boek dat boeit.

Als de trein wordt aangekondigd, komt de kruier aanlopen en rijdt met ons in zijn kielzog naar voren in de rij: als de deuren opengaan zijn wij als eersten weg. Wat een hulp, die man, hij weet precies in welke wagon wij moeten zijn (3), maar dat is niet de derde in de rij! en op welke plekken we zitten. Hij maakt een van de door ons gereserveerde, maar toch bezette, plaatsen vrij en plaatst onze koffers in de rekken boven ons. En dat allemaal voor €2,—

We zitten tegenover een gezelschap van 3 heren en 2 dames en het tafeltje tussen ons in hebben ze volledig in beslag genomen met bier en eten! Ze bieden van alles aan: bier, bananen, snoepjes…. en intussen drinken ze er lustig op los en zien we kikkerbillen of kippenpoten (geen idee wat) verdwijnen: ze hebben lol. De derde man heeft intussen een stapel krukjes aangeschoven in het gangpad en houdt de twee gezelschap.
De dames zijn naar een rij achter hen gepromoveerd.

(In de man aan de andere kant van het gangpad, zien wij oud-collega Lier; geen spat veranderd).

Als de trein dan eenmaal aan het rijden is, komt de schoonmaker langs die goed de vloeren aanveegt en regelmatig komen de cateringkarren langs met eten en drinken. Maar ja, alles bij elkaar zitten we dan ook zo’n uur of drie in de trein die over een prachtig bergtraject naar Hué tuft. Snel gaat het niet, want hij moet ook regelmatig op een stuk dubbelspoor wachten tot de tegenligger voorbij is.

Het resort waar we 2 nachten geboekt hebben (Pelgrimage) is een plaatje: prachtig aangelegde tuin met paden en mooie bungalows en appartementen. Wij hebben een apartement op de 1e etage. Er zijn 3 zwembaden, waarvan 1 met verwarmd water (ik denk niet dat ik die andere zal gaan zien 🤭); kortom heerlijk!

Nadat we wat gegeten hebben, gaan we naar het warmwaterbad en als we aan het eind van de middag teruggaan naar het appartement, liggen we nog even in de jacuzzi en Peter nog in de sauna. Later blijkt dat dit niet allemaal gratis bij het verblijf hoort, maar er is niemand en we genieten ervan!

Geplaatst in Uncategorized | 2 reacties

Laatste dag Danang

Langs het strand fietsen we naar het D3-museum. We zijn daar al wel eens eerder naar toe geweest in Azië (ik meen in Maleisië) en we hebben daar zo’n lol gehad… (Peter zoekt het even op en het was inderdaad in 2018 in Georgetown, Maleisië)

Bovendien voelt Peter zich weer lekker fit, dus we hebben wel zin om wat lol te trappen.

Nou, dat lukt goed….

Na al die standjes poseren en acteren zijn we moe maar voldaan. We fietsen terug om een lekker visje te gaan verorberen bij de Thai.

Op zo’n laatste dag gebeurt er van alles en kijk je terug op zo’n fijne week.
Nog even een paar foto’s van het hotel en omgeving; de jongens van de receptie die met ons op de foto willen; uitwisselen van Facebook en vrienden worden…

En tot slot, als galgenmaal, nog een Phu.

Op naar 2 dagen Hué, langzaamaan richting Hanoi…🛫✈️

Geplaatst in Uncategorized | Reacties uitgeschakeld voor Laatste dag Danang

Musea in Danang

Er is een iets minder zonnige dag voorspeld, maar als we op weg zijn naar het Museum van Da Nang worden we al lekker verwarmd door Koos (zoals ik hem graag noem).

Het is een museum over de geschiedenis van Da Nang en die is, net als in heel Vietnam, doorspekt met oorlogen en geweld.
Natuurlijk zijn er ook beelden uit fijne tijden, maar die vind ik behoorlijk amateuristisch getoond.
Een voorbeeld.

We komen het museum binnen en dan staat er een enorm koperen schild. Je moet er van houden maar het is behoorlijk indrukwekkend. Dan verwacht je iets…

Een van de eerste taferelen uit vredige tijden laat ik hieronder zien.

Kennelijk konden ze geen ander attribuut vinden voor de man bij het vuur (Peter denkt dat het een archeoloog moet voorstellen, wat goed mogelijk is, maar dan nog….) dan een gebruikte witkwast 🥴🤭. En ook de andere getoonde taferelen vind ik persoonlijk niet echt mooi en/of indrukwekkend.

Wat wel heel uitgebreid, levensecht en indrukwekkend is, zijn de beelden uit de oorlog tegen de Fransen in de 19e eeuw en uit de Vietnamoorlog in de 20e eeuw.


Ze deprimeren me – ik denk door wat er zich allemaal aan oorlog en geweld afspeelt op dit moment- ondanks de hoopvolle titel van het kustwerk gemaakt uit oorlogsrestanten “Oorlog en vrede”.

We fietsen verder naar het museum des Arts (moderne kunst). En daar word ik dan wel weer heel blij van.
Zulke kleurige, prachtige schilderijen en sculpturen!

We zijn van plan om nog een derde museum te gaan bezoeken, maar Peter is vandaag niet in topvorm. Hij voelt zich zoals de man op de koe: “…de benzine is op…”

We besluiten om eerst nog een lekker Phu te gaan eten in het restaurantje waar we een paar dagen geleden voor de gesloten deur stonden en daarna naar “huis”. (Even slapen 💤 😴 of lekker op het balkon hangen).

Dan staan we goddorie weer voor de Phu-tent waar het bordje ophangt dat ze pas weer om 17.00 uur terug open zijn. Ik kan het niet geloven, want ik zie toch echt mensen binnen. We staan nog wat teleurgesteld voor de deur te dralen als er een man naar ons toekomt met de vraag of we maar met ons tweeën binnen willen. We knikken “ja” en hij laat ons weten dat het OK is: we mogen binnenkomen.

De soep met rundvlees smaakt verrukkelijk! En als we 10 minuten binnen zijn, snappen we waarom er buiten stond dat er niemand meer voor 17.00 uur binnen mocht. Er stopt een bus en het restaurant stroomt vol. Kennelijk hadden ze gereserveerd en er kon nu ook echt niemand meer bij. We boffen!

Geplaatst in Uncategorized | Reacties uitgeschakeld voor Musea in Danang

Fietsverkenningen in Danang

Woensdag

We zijn nog maar net op weg, als we zien dat er wat te doen is op het strand: twee rijen mensen zijn bezig om netten binnen te trekken en als ze samenkomen blijkt het één net te zijn.
Het is ons niet helemaal duidelijk of het nu de bedoeling is om vis te vangen, of troep op te ruimen. Op de foto’s zie je wat ze ophalen: ongelooflijk veel zooi met een schamel aantal visjes dat er dan wel tussenuit gehaald wordt en op het strand verhandeld.

We fietsen verder richting schiereiland, maar na een paar kilometer haken we af: het wordt ontzettend steil én het is zó druk met auto’s en brommers; allemaal op weg naar de lady Buddha die vanaf de hoogte over Da Dang uitkijkt.
Hier zie je haar precies in het midden van de foto en dan lijkt het helemaal niet zo hoog, (zie ik nu….).

We gaan verder en komen uiteindelijk bij het gedeelte dat, volgens eerder verkregen info, zwaar getroffen is door de tsunami. Het bestaat uit splinternieuwe gebouwen met een hoop schrootflats er tussendoor waar – in de enigszins bewoonbare appartementen – nog echt mensen wonen: verschrikkelijke omstandigheden.

En even later komen we bij een modern winkelcentrum, waar we weer een andere manier van Thaise bbq ontdekken. In je tafel worden 4 bakken bouillon naar keuze warm gehouden en dan krijg je, ook al weer naar keuze een hoop vis, vlees en groenten om daarin klaar te maken en op te peuzelen: heel lekker!

De kippenpoten hebben we verruild voor een schaal vlees.

We vinden ook nog een nieuw mapje voor de paspoorten (tijdelijk goed genoeg) want het oude is tot de draad versleten, maar de indeling is nog niet wat ik eigenlijk wil, dus we blijven “jagen”.
(Ik denk dat de jacht in Nederland door gaat, want hier gaan ze qua afmeting, steeds uit van 1 paspoort)

‘s Avonds wandelen we tevergeefs naar een Pho-zaakje (een soepspecialist). Leuke wandeling, maar hij is gesloten. Gelukkig is dit de laatste Tet-feestdag! We sluiten de dag dus af met een broodje met kaas.
Ook lekker!

Donderdag

We doen het vandaag heel rustig aan: d.w.z. op het gemakje ontbijten en koffie drinken bij Masa, ons aanbevolen door de host bij Ponte Boutique. Het is een trendy zaak die je niet verwacht waar we hem vinden (in een niet-toeristische wijk, straten verwijderd van het strand). We drinken er avocadokoffie, een soort avocadosmoothie met koffie: goede combinatie (die we zelf nooit zouden hebben bedacht). We zitten in een soort “open-air-huiskamer” en genietend van de koffie lezen we in onze boeken, die we bewust hebben meegenomen. Zo hadden we het ons ook voorgesteld toen we vertrokken.

Daarna fietsen we weer helemaal terug naar het Noorden voor een massage!
Het is de moeite waard: goede ontvangst (voetbad en flesje water), prima masseuses en na afloop even bijkomen met lekkere koekjes!

Een verwendag, vandaag.

Geplaatst in Uncategorized | Reacties uitgeschakeld voor Fietsverkenningen in Danang

Marble Mountain

Op 8 km. ligt Marble Mountain, een rots waar veel grotten in zitten en waarop veel tempels en pagodes zijn gebouwd.
We gaan met de lift omhoog (wel een kwartier voor in de rij staan, want ook dit is een toeristische trekpleister en ik vermoed dat nog heel veel Vietnamezen vrij zijn vanwege Tet.)
Eenmaal boven is het trap op, trap af om bij en in de grotten te komen. Het is wel een bijzondere activiteit die veel mooie plaatjes oplevert. Als de monniken in gebed zijn, zingen ze live in de tempel en schalt hun gezang knalhard uit de speakers: oorverdovend! Gelukkig zingen ze niet zo vals als de meeste thuiskaraokers die we onderweg horen…🤭🥴


Halverwege is nog een doorgang door de berg, maar er wordt gewaarschuwd voor glibberpartijen en ik hoor van een gids dat de doorgang behoorlijk smal is. Ik haak af, maar Peter gaat de uitdaging aan.
Als hij terugkomt en ik vraag of het de moeite was, antwoordt hij “Alleen voor mijn zelfvertrouwen”……
Ik denk dat hij wel een liter vocht verloren heeft: zijn petje 🧢 drupt van het zweet! Het is superzwaar geweest! Als hij weer wat bijgekomen is, doen we nog 1 grot (gelukkig is er niet zo veel klimwerk voor nodig), maar dan houden we het voor gezien en fietsen op het gemakje terug.

We willen alleen nog even langs de grote Mall die we hebben zien liggen.

Ons bezoek daar is teleurstellend. Eerst denken we dat het winkelcentrum failliet is, want we zien aan de buitenkant niets van reclame o.i.d. en er is geen enkele klant te zien. De bewaker bij de deur zegt echter dat we welkom zijn en we stappen de lege hal in en gaan met de roltrap naar boven. Het is alsof je op het vliegveld bent. Supermooie winkels, mooie spullen, alleen is hier geen kip te zien. Het blijkt een Duty Free Mall; je kunt er van alles kopen, maar dan moet je je vliegticket laten zien en dan kun je het gekochte ophalen op het vliegveld. Dat gaan we niet doen, veel te omslachtig voor dat beetje voordeel en eigenlijk hebben we niet echt iets nodig.

Geplaatst in Uncategorized | Reacties uitgeschakeld voor Marble Mountain

Weekje Da Nang

Als we net in Da Nang geïnstalleerd zijn, krijgt Peter een app van de vorige host. Een foto van mijn horloge met de mededeling dat we die vergeten zijn. Ik ben wel blij dat hij gevonden is, maar ik snap er geen jota van dat ik hem laten liggen. Hij moet haast naast het nachtkastje gevallen zijn.
Gelukkig zijn we maar 30 km. verder en na een paar apps over en weer schrijft hij dat hij het horloge morgen hier komt afgeven. Hoe hij het gaat doen, weten we niet, maar de intentie alleen al! We wachten rustig af: hij weet dat we hier een week blijven.

Als we bij Ponte Boutique over 2 fietsen beginnen, verschijnt er een grote glimlach op het gezicht van de host “Ik heb er twee voor jullie in orde gemaakt. Ik haal ze even uit de kelder. “ en hup: daar staan ze!

Even later zijn we op weg naar … ja waar naartoe eigenlijk? Er moet hier ergens een Cao Dai tempel zijn en we besluiten die te gaan vinden. Dat lukt. Het bordje dat ze geen toeristen meer ontvangen, hebben we niet gezien en we kunnen ongestoord foto’s van de tempel maken. Als we nog verder naar achteren lopen, komen we bij een ruimte waar drie dames zitten. We worden onmiddellijk uitgenodig erbij te komen zitten en krijgen thee en een schaal met lekkernijen aangeboden. Communiceren is niet mogelijk zonder Google translate, maar we komen toch te weten dat er zondag om 9 uur een dienst is, waarbij we van harte welkom zijn. Helaas zitten we dan al in de trein naar Hué, maar dat zeggen we maar niet. We bedanken ze en fietsen verder, over de draaibrug, langs het water, richting Dragon bridge. Het is daar superdruk vanwege een stuk aangelegde bloementuin en Disney-achtige figuren en activiteiten. Er worden weer veel fotosessies gehouden….

(Onze host die zo hard voor ons werkt!)

Aan de overkant van de brug, maken we onder het genot van een koffie, definitieve plannen voor de laatste week. We gaan niet meer naar Halong bay (we hebben genoeg indrukken opgedaan de afgelopen weken), maar gaan zondag met de trein terug naar Hué en van daaruit op dinsdag met de nachttrein naar Hanoi, waar vandaan we donderdags terugvliegen naar huis.
Terug in het hotel vertellen we onze plannen aan de host die voor ons beide treinreizen boekt. Super-hulp daar! Daarna boeken wij de hotels en dan hoeven we alleen nog op te letten dat we op de goede dag in de trein stappen.

Eten aan de overkant bij het visrestaurant lukt niet (zit tjokvol); dan maar weer bij de Thaise buurman (bepaald geen straf).

Geplaatst in Uncategorized | Reacties uitgeschakeld voor Weekje Da Nang

Nieuwjaarsdagen in Hoi An

zaterdag 10 en zondag 11 februari 2024

Op zaterdag bezoeken we een terracottadorp. Het ligt ingeklemd tussen rivieren en er slibt dus heel wat klei aan, die ze op allerlei manieren verwerken en “vermarkten”. De meeste beeldjes in de winkeltjes vind ik niet echt mooi, maar in het Park hebben ze er wél iets moois van gemaakt. Uit heel veel landen hebben ze de pronkstukken nagemaakt in terracotta; variërend van de Sagrada Familia tot de Taj Mahal.
In de musea op het terrein zijn ook veel juweeltjes te zien!

In de tuin ontdek ik ook nog een slang (zie onder); geen idee of hij gevaarlijk is, maar ik blijf toch uit de buurt van zijn rode keel en groene kop.

Er worden ook workshops gegeven voor de bezoekers die hun eigen potje kunnen draaien en versieren, waarna het voor ze gebakken wordt.

We vinden ook nog een prachtig oud tempeltje met oeroude houten pilaren en een flink bemost dak.

Behalve die slang vinden we wel eens meer van die verrassingen. Zo vond ik de eerste ochtend van ons verblijf hier een kakkerlak op onze slaapkamervloer (en dit is echt een supernet guesthouse!)
Ik heb hem weten te vangen met een omgekeerde beker en een ondergeschoven kartonnetje en aan onze host overhandigd die hem zijn vrijheid terug gaf in het struikgewas een eindje verderop. Ik hoop dat hij hem heeft laten beloven niet meer terug te komen…

Mijn neusverkoudheid is wel teruggekomen 🥴🤧; gelukkig voel ik me er niet zo beroerd bij als de vorige keer, maar ik ben weer maar gaan druppelen💧: morgen even nieuw flesje kopen, want ik zit er doorheen! Na wat Arjan Lubach en Per seconde wijzer ga ik vroeg slapen 😴

Ook op zondag wordt er nog volop nieuwjaar gevierd wat te merken is aan de markt (die is niet open vandaag) en winkels die wat later opengaan en zelfs gesloten blijven. Net nu we vandaag wat boodschappen willen doen. Grote voordeel is dat het de eerste uren aanmerkelijk rustiger is in de straten, waardoor we op ons gemak ook eens echt kunnen kijken of er iets voor ons bij is.

(First things first)

We drinken daarna maar eens lekkere cappuccino is een prima speciaalzaak!
Dat smaakt lekker als het een flinke tijd geleden is!

Intussen genieten we van de voorbijgangers, toeristen maar ook autochtonen die vanwege het nieuwjaarsgebeuren soms ontzettend mooi uitgedost zijn.

We fietsen nog wat door de straten die we nog niet zagen in het centrum en vinden dan toch weer zulke mooie plekken.

En, we vinden een paar mooie souvenirs, opdat we niet vergeten…

De verkoopster staat er niet op haar voordeligst op, maar zij demonstreert hoe we de lantaarn moeten in- en uitvouwen (en Peter filmt de demonstratie). Zij maken de lantaarns zelf.
Het is ook weer zo’n leuke winkel. Net voor we de winkel ingaan, scheurt Peter zijn nagel in. De andere verkoopster ziet dat er iets is en ze biedt aan om hem te helpen, pakt een schaartje en knipt de nagel vakkundig (voorzichtig en pijnloos) af. Intussen komen twee andere jonge toeristen binnen die hun vervoer naar het vliegveld komen regelen (ook dát wordt door de dames georganiseerd): zij zijn van alle markten thuis en helpen iedereen met veel (werk)plezier.

We kopen nog broodjes voor vanavond thuis bij de beroemdste zaak in Hanoi. Ik moet er wel voor in de rij staan, maar ik heb het er voor over.
Daarna gaan we voor de laatste keer lunchen bij onze lievelingzaak: Hai Café.

Tevreden met onze aankopen vandaag, gaan we even “chillen” thuis. Lekker naar “Wie is de mol kijken”!
(pst….even van genieten: “..Ik sta bovenaan in onze poule…”😊🤭)

We sluiten ons verblijf in Hanoi af met de schitterende “Hoi An Memory show”, in de open lucht op het grootste podium dat ik ooit zag! Wij vinden het een mooie afsluiting!

Geplaatst in Uncategorized | 1 reactie