19 juni
De laatste foto’s van gisteren gaven al een spoiler weg: we komen niet zelf boven.
Na 5 meter voel ik al dat de wielen beginnen door te draaien en ik stop er meteen mee.
Ik ga de jongens van het restaurant vragen onze camper naar boven te rijden.
en, dat doen ze!
Een van de heren stapt in onze camper en begint de tocht naar boven. We kunnen zien dat het voor hem ook geen appeltje-eitje is, maar – zo blijkt later – het lukt hem.
Zijn broer heeft ons in zijn auto meegenomen en onderneemt samen met ons in de personenauto de klim naar boven. En nou doen ze dat toch echt niet voor de eerste keer, maar wij komen nu met hem in de modder vast te zitten, zo erg dat wij eruit moeten en de auto moeten aanduwen. Nou zijn wij echt geen krachtpatsers, maar samen met zijn stuurkunst krijgen we de auto los en kunnen we door naar boven, waar zijn broer hem met onze camper opwacht: wat een helden! (En wat een leuke knullen die daar de tent runnen!)
We draaien nog wel even om om naar het uitzichtspunt te rijden en wandelen omhoog. Het laatste stukje haak ik af: ik loop niet meer naar het houten uitzichtsvlonder: ik vind het te gevaarlijk en eerlijk gezegd moet ik even bijkomen van alle ervaringen de afgelopen 24 uur. Dat lukt daar prima. De zon schijnt, je hoort heel veel vogels kwetteren, het uitzicht is geweldig en boven ons cirkelen een 5- tal vale gieren: schitterend om te zien.
Als we terug zijn, rijden we op ons gemakje naar Kamping Zlatibor.
We zijn de enige campinggasten, maar er zijn wel een aantal schoolklassen die het terrein gebruiken voor een dagje uit (veel gevoetbal en vooral harde beatmuziek).
Om 16.00 uur is het afgelopen en wij hebben dan intussen 2 wassen gedraaid en in de droger gedaan: een vruchtbare dag.
En, we hebben bovendien besloten om voor een dag of 4/5 Servie te verlaten en een bocht door Bosnië te nemen. In het weekend gaan we dan weer terug naar de noordelijker gelegen plaats ZasaVica (weer in Servië).
‘s Avonds fietsen we naar het centrum en eten 2 servische gerechten. Peter heeft Punjena paprika (gevulde parika’s) en ik Podvarak (een koolgerecht met hele kleine stukjes uitgebakken spek).
Tevreden fietsen we weer naar huis.
