Als we ‘s morgens wakker worden, fluiten de vogels en staat de zon binnen de kortste keren te stralen op onze ontbijtplek voor “Den Duuk”.
Wat een begin van de dag….
Vandaag gaan we weer een stukje zuidelijker, achter Poitiers.
In Ruffec, bij de boer, gaan we de camper wegzetten. De website is veelbelovend: grote plaatsen, sanitair, veel rust en een zwembad. Het klopt allemaal en het ziet er veel “natuurlijker” uit dan op de website.
In de wolken komt de hele wereld voorbij! Eerst IJsland en dan Engeland: ik zie de kust van het Zoutpad (het boek van Raynor Winn dat ik aan het lezen ben.)
Daarna nog meer, maar ik dommel af en toe weg.
Er zijn geen afgebakende plaatsen, maar “onze” plek in de buurt van het zwembad bestrijkt zowat de helft van de camping. We gaan juist op die plek staan omdat we daar elektriciteit hebben en verder is op de hele camping geen andere gast te zien! Het gras is niet gemaaid, onze wielwiggen zakken na 10 minuten in de grond, het zwemwater is ijskoud (vertelt Peter), maar we komen hier volledig tot rust en vanavond eten we bij de “boerin” op het terras de dagschotel: ik ben benieuwd!
Morgen gaan we naar St. Emillion voor 2 nachten: kijken of het lukt om een wijntoer te boeken. Zo niet, dan gaan we het zelf doen op de fiets.