21-22 juni
We zijn voor de derde keer in Burgos en ik heb er geen spijt van: wat een fijne stad om te zijn!
De camping waarover toch redelijk veel geklaagd wordt, bevalt ons prima. We hebben een fijne plek gevonden met veel schaduw – hét voordeel als je vroeg rond de middag aankomt – ; het sanitair is goed en via een vrijliggende fietsroute zijn we in een kwartiertje in het centrum.
Op zaterdag gaan we pas eind van de middag, want we willen naar onze Fa-vo-ri-ta tapasbar.
Als we weer buiten staan is het behoorlijk hard gaan regenen en het lijkt wel even te duren. We hebben regenjassen meegenomen en die hebben we hard nodig. In de zeikende regen fietsen we terug en, hoe gek het ook klinkt, we vinden het lekker na zo’n lange warmte en droogte!
Op zondag zijn we veel vroeger in de stad en omdat we er al een paar keer geweest zijn, cirkelen we juist om de highlights (o.a. de kathedraal) heen en dat brengt ons op verrassende plekken, zoals de stadsmuur langs de route van El Cid, een mooi straatje met wel drie bezette ooievaarsnesten; de bijzonder mooie Eglesia de San Nicolas de Bari waar juist op het moment dat wij binnenkomen de consecratie bezig is (het moment supreme in een katholieke mis).
Even later zitten we buiten op een paar treden voor een gebouw als er net een groep toeristen aankomt met een vrouwelijke gids die hen gebaart te stoppen en onze richting op te kijken. Op onderstaande foto is overduidelijk te zien dat geen enkele toerist ons het bekijken waard vindt.
Omdat ik nieuwsgierig ben naar hoe een herberg voor wandelaars en fietsers op de route naar Santiago de Compostela er van binnen uitziet, neem ik een kijkje in die van Burgos waar we toevallig een kopje koffie drinken aan de overkant ervan. Het gebouw ziet er aan de buitenkant uit als een historisch pand (en dat zal het ook wel zijn) maar van binnen is het strak, schoon, modern. Een receptie met 2 vrijwilligers die wandelaars verwelkomen of uitzwaaien, veel kluisjes waar wandelspullen opgeborgen kunnen worden, fietsenrekken, tafels met veel houten banken om op te zitten en een trappenhal die naar 6 etages met slaapzalen/-kamers leidt. Daar durf ik niet ongevraagd naar toe te gaan…
Rond dit tijdstip is het vooral overal leeg.
We zoeken een route omhoog naar de beroemde Mirador en lijken er een gevonden te hebben. We moeten dan wel met de fietsen trappen op, maar daarnaast zijn gelukkig ook 2 roltrappen. Peter gaat als eerste. Na de eerste roltrap wil hij naar beneden lopen om mijn fiets te komen ophalen als ik zie dat de tweede roltrap het niet doet! We staan nog even te dubben wat we zullen doen als een jonge Spaanse knul die daar wat zit te chillen op de trappen naar ons toekomt en aanbiedt om te helpen. Hij pakt de hele fiets van Peter op boven zijn hoofd en loopt de trappen op. Hetzelfde doet hij met mijn fiets die Peter inmiddels via de eerste roltrap omhoog heeft gekregen. Hij vindt het een goede “work-out” en wij zijn er superblij mee. Het uitzicht boven is de kers op de taart.
We lunchen in de stad en daarna fietsen we tevreden naar huis. Burgos heeft ons weer verrast.
‘s Middags houd ik siësta en Peter fietst nog even naar een Kartuizerklooster dat hier vlakbij op de berg ligt. Hij komt enthousiast terug en heeft zelfs een monnikje meegebracht dat thuis op het dressoir een plaats gaat krijgen: ik vind het mooi!
Morgen verkassen we naar Haro.
(Ik ben benieuwd of het lukt om dit blog gepubliceerd te krijgen, want wifi is hier zo waardeloos dat ik er weer geen foto’s in geplaatst krijg, dus dan weer maar de fotoloze versie proberen. “Lo siento” 😏)