Vic-la-Gardiola

5 oktober

Gisteren hebben we inderdaad mijn fiets op kunnen halen, met prima gerepareerde band: €32,40
We gaan dus weer op pad. We kiezen een uitgestippelde route die rond Vic- etc.ligt en ons bij 2 kleine dorpjes brengt.

Eyragues is het eerste dorp dat we tegenkomen. We drinken een bakkie koffie voor de kerk/bieb/toeristenbureau en fietsen daarna langs het beeldenpark van Frederique Mistral, een beroemde schrijver uit die streek die zelfs een nobelprijs kreeg. We fotograferen onzelf bij deze beroemdheid en dat is dan ook tegelijk het hoogtepunt daar: er is verder niet veel te zien/te beleven.

Het tweede, en tevens laatste, dorp waar we aanleggen is in Maillane: een dorp van niks met een giga-restaurant, poepchic gedekt, maar nu zit er alleen behoorlijk wat volk op het terras om te lunchen: binnen is het uitgestorven. We zien in beide dorpjes eigenlijk alleen maar hier en daar een mooi geveltje wat we dan ook uitgebreid fotograferen.

Maar de tocht op zich is weer heerlijk! Mooi weer, goede paadjes, vogeltjes, stuiken, plantjes, allemaal niet zo spannend, maar we genieten…..

6 oktober Camping la Grange du Pin in Val-Revermont-cuisiat (tussen Meer van Geneve en Macon).

De weg terug naar huis met een paar campings op rij waar we maar 1 nacht staan, heeft niet zo veel nieuws om over naar huis te schrijven. Eigenlijk noteren we alleen de plekken met een enkele aantekening om al dan niet te onthouden voor een volgende keer.

Dit is wel een mooie plek, aan een meertje en redelijk veel mensen die staan te kegelen of jeu de boules spelen, iets wat je op deze afgelegen plaats niet verwacht. Maar dan blijkt dat er ook huisjes staan voor permanente bewoning en dan wordt het al weer een stuk begrijpelijker. We moeten een aantal keren verkassen met onze stoeltjes, maar op die manier kunnen we toch nog een paar uurtjes genieten van de late middagzon.

7 oktober

En nu zitten we – voorlopig althans voor de laatste keer – voor ons campertje in de zon in Bulgneville, de laatste stop voordat we morgen weer in Eindhoven zijn.
Camping Porte Des Vosges ( in de Vogezen dus).

We zijn er al tegen half twee ‘s middags en dat is maar goed ook! Er zijn kennelijk nog meer terugkeerders die nog een paar uur van de zon willen genieten, want rond 15.00 uur is het behoorlijk druk! En, iedereen doet hetzelfde: lekker in zon zitten…al dan niet met een boek, een wijntje of een kop thee.

Wij beginnen met stokbrood en lekkere pate die we gisteren bij Leclerc hebben gekocht en waar ik bij de kassa behoorlijk ruzie heb gemaakt met een zeer a-sociale dame.
Wat gebeurde er?
Voor ons in de rij, 2 dames en een jonge man van Noord-Afrikaanse afkomst; daarvoor een oude man die bijna aan de beurt is. Van links komt de aso dame met een behoorlijk volle kar die ze duwt tussen de oude man èn de familie voor ons. Deze familie is helemaal onthutst, stribbelt een beetje tegen, maar de aso geeft geen krimp en duwt door. De jonge man kijkt achterom en zegt tegen ons dat de dame geen voorrang heeft en dat ze voordringt. Ik interpreteer zijn blik als hulpvragend en dat kost mij geen enkele moeite, want ik vind het ook super-aso wat ze doet en ik vermoed ook nog eens dat ze het niet voor niets flikt, juist voor dít groepje mensen.
Ik loop naar de dame toe en wijs haar erop dat we allemaal in de rij staan en dat zij geen voorrang heeft.
Ze begint terug te praten. Ik begrijp dat ze me snapt, maar vindt dat ze niet achteraan hoeft te sluiten o.i.d. (nou vind ik het sowieso moeilijk om snel gesproken Frans te verstaan, maar zij heeft ook nog maar de beschikking over een half bovengebit en één hele lange hoektand, wat de verstaanbaarheid niet echt bevordert). Ik herhaal wat ik net gezegd heb, ondersteund met aanwijzingen waar zij plaats zou moeten nemen en ik denk dat ze me heel goed begrijpt, want ze wordt woest, vraagt of ik misschien bij Leclerc werk en zoekt en vindt steun bij de oude man voor haar. Die trekt haar karretje in de rij (wel áchter hem) en ze beschouwen de zaak als afgedaan, de familie en ons beduusd achterlatend. We hebben verloren, maar zij en wij zijn vrienden voor het leven.

Morgen nog een flink stukje rijden, maar het is zondag en er is dan hopelijk net zo weinig vrachtverkeer als vandaag. We komen eraan, Eindhoven, na een hele fijne en ook weer verrassende Spanje najaarsreis.