Vaarwel Costa Blanca

Zondag 3 oktober
We vertrekken uit de Costa Blanca in de wetenschap dat het weer alleen maar slechter kan worden: deze costa behoort tot de warmste stukken van Spanje!

Als we in Calafat aankomen, schijnt er nog een zonnetje en we besluiten meteen op de fiets te stappen om aan het strand lekker op een terrasje te gaan zitten.
Verrassend genoeg zitten we met de camping echt pal aan het strand, maar er is geen enkel cafeetje, restaurantje of wat dan ook! Oh, ja één strandpaviljoen maar dat ziet eruit alsof het al maanden gesloten is. Er zijn 2 stelletjes op het strand en in het water liggen een stuk of zes mensen met duikpakken aan in de golven.
We fietsen door naar wat wij vermoeden dat het dorp is, maar er zijn alleen maar wijken met mooie huizen achter hekken en een gezellige kern is niet te vinden, net zo min als een horecagelegenheid voor nu of vanavond: de drie mogelijke opties zijn dicht of gaan voor onze neus dicht. Het is klaar voor vandaag en aangezien op de camping het restaurantje ook dicht is, eten we vanavond wat we nog aan voorraad hebben.
Het is inmiddels gaan onweren in de verte en het wordt zo donker dat onze buurman ons vertelt dat het beter is dat we de luifel ophalen: er komt zwaar weer uit de bergen.
Nog even laat dat op zich wachten, zodat we nog een avondwandelingetje maken, veel korter dan gepland omdat het nu serieus begint te regenen.

Even later barst de storm los, die ‘s nachts ze hevig wordt dat onze raambescherming dreigt weggeblazen te worden en ik hem voor de zekerheid maar even eraf haal.

Ik vermoed dat dit is wat we deze week op de terugreis kunnen verwachten.

Maandag 4 oktober
We reizen vandaag door naar Girona. Het is een zware rit. Het eerste stuk hebben we nog last van harde rukwinden, zodat we maar 80 kunnen rijden en heel alert moeten zijn op zijwind. Als de wind minder wordt, krijgen we te maken met heel veel vrachtverkeer en zware regenval. Vooral rond Barcelona is het ook nog vreselijk druk en het vrachtverkeer dat gewend is hier te rijden, passeert elkaar alsof het een sport is en neemt zo b.v 2 van de 3, of zelfs 3 van de vier rijbanen in beslag. Dit vergt opperste concentratie, maar het gaat goed.

Op 2 minuten rijden van de beoogde camping is een chauffeursrestaurant waar we lekker lunchen. Daarna rijden we naar de camping én staan voor de gesloten poort.
Reserveren verplicht (hebben we niet gedaan, want stond niet op de schitterende website), inchecken om 16.00 uur (moeten we hier 1,5 uur voor de poort wachten met het risico dat er niemand reserveerde en de poort dus dicht blijft, want het ziet er behoorlijk verlaten uit.)
We besluiten door te rijden naar Banyoles en bellen nu voor de zekerheid op: ze zijn open en we zijn welkom!

Banyoles verrast ons op veel manieren:
– het is een ruime, fijne camping met net sanitair;
– de camping ligt op een mooie plek, aan het meer en vlakbij de stad
– de stad heeft een historisch centrum (waar we ‘s avonds  diverse keren doorheen crossen; maar op maandag is de horeca hier ook gesloten, op een pizzabar na); we zien wel veel van de stad zo.



De volgende ochtend gaat Peter een rondje om het meer lopen en ‘s middags doen we het nog eens over per fiets; het mooie 17e eeuwse Romaanse kerkje is open.
We hebben 2 nachten bijgeboekt en moeten een andere plaats kiezen. Dat lukt uiteindelijk wel, maar gek om te merken hoe snel je hecht aan een eenmaal gekozen plek. De nieuwe plek ligt vlak achter de eerste, maar ‘s middags is er hier wel zon en daar maken we goed gebruik van.
Het weer is veel beter dan ik gisteren had durven hopen.

We besluiten morgen met de bus naar Girona te gaan.

Dit bericht is geplaatst in Uncategorized. Bookmark de permalink.