Twee laatste dagen in Vendôme/Narbonne

Op zaterdag maken we een stadswandeling. Vendôme blijkt een klein stadje te zijn met veel mooie plekken. Er zijn twee routes en we lopen ze allebei.Het is lekker weer, niet superwarm en een lekker zonnetje.

De dag erna is het weer goed weer en we pakken de fiets voor een tocht langs de Loir. Het is geen schrijffout, want de Loire waaraan we dachten te staan, ligt een stukje zuidelijker. Een goede voorbereiding is het halve werk, maar de andere helft brengt ook verrassingen met zich mee. Het is een heerlijke tocht die goed staat aangegeven. Op één bordje na, dat gedraaid is en daar gaat het dan ook prompt verkeerd. Geholpen daar een Franse coureur komen we via een sluiproute door de velden op het goede pad. Op die sluiproute krijgen we ook nog even wat aanwijzingen van een automobilist (wij vermoeden een opa) die met zijn kleindochter (ik denk een jaar of 9) op schoot deze route gebruikt om haar te leren sturen. In Montoir-sur-le-Loir lunchen we op zijn Frans: een lekker menu voor weinig geld en oh, zo lekker! Hier zien we net als de afgelopen dagen weer een groep oud-militairen met legerauto’s op weg naar Normandië om D-day te vieren.

Op maandag verkassen we naar de Auvergne, een camping aan het Siauvemeer, vlakbij bij Bort-les-Orgues. We zijn helemaal verbouwereerd door de vriendelijke ontvangst hier. We komen aan na sluitingstijd, maar “…neem gerust je tijd om een plaatsje uit te zoeken, ik wacht rustig tot jullie klaar zijn!”

Op dinsdag houden we ons gemak: er is een overdekt, verwarmd zwembad waar buiten ons, nog 2 oudere stellen zijn. De hal is overdekt met een doorzichtige overkapping en de zijkanten kunnen naar wens voor de helft worden opengezet voor een fris windje. Het is er heerlijk. Peter wandelt ’s middags nog langs het meer naar de kasteel verderop: het is geen een eenvoudigewandeling (veel op en af) en tot overmaat van ramp blijkt niet alleen het kasteel op dinsdag dicht, maar ook het bijbehorende café. Gelukkig heeft hij 1 1/2 liter water meegezeuld en heeft hij nog voldoende over voor de terugtocht. Ik vorder gestaag in “De verdwijning van Stephanie Mailer”, van Joel Dicker (een aanrader!).

’s Woensdags wordt regen voorspeld. We gaan er dus met de auto op uit. Het is vooralsnog prachtig weer en de eerste stop is bij het stuwmeer in Bort -les-Orgues. Gigantisch groot verval daar. Daarna gaan we de Orgues zelf. Dat is een bergketen, die er van de verte uitziet als een batterij orgelpijpen (vandaar de naam) en het verhaal gaat dat mensen er ook echt orgelgeluiden horen bij een bepaalde windrichting. Wij horen niets, maar het is wel een schitterende plek met uitzicht op het hele stadje en meer. Op weg naar St-Julien waar we de Dordogne kunnen zien stromen, wil Peter plotseling afslaan bij een bordje dat wijst naar een pyramide. Dat doen we en als we de auto geparkeerd hebben, is het nog maar 1300 meter lopen door een bos. “Dat doen we even tussendoor, toch?” Het is eerder gezegd dan gedaan want het is een flinke klim. Zoals de hele tijd, zijn we de enigen hier zodat je je soms afvraagt of je wel op de goede route rijdt/fietst/loopt. Het blijkt de goede route en het eindpunt is een uitzichtspunt met alweer een mooi vergezicht over het dal. Het enige wat op een pyramide lijkt is de punt die we net beklommen zijn. (Ik vermoed giechelende dorpelingen achter de bomen “Alweer een stel toeristen gefopt”😂).

De Dordogne meandert diep onder ons door de dalen. Mooi om te zien. Na de late lunch, begint het te betrekken en we besluiten terug naar de camping te gaan. We zijn maar net voor de bui binnen en het valt er met bakken uit. Tijd voor Monopoly Deal en het nieuwe kaartspel Triviant. Maar dan wordt het toch weer zoetjesaan etenstijd en net als we ons buiten installeren omdat het droog lijkt te zijn geworden, begint het opnieuw: op naar de Pizzeria in Bort.

Dat heb ik geweten: de hele nacht heb ik me niet echt lekker gevoeld en ik ben er een aantal keren uit gemoeten. Maar, de volgende morgen gaat het gelukkig weer prima! En, omdat het zonnetje weer schijnt besluiten we te gaan fietsen op de Route Verte, een fietsroute over een oude spoorlijn. Maar dan komt Peter terug van de receptie met een vervelend bericht. In Evreux heeft hij een aantal keren een pinpoging gedaan die steeds gecancelled werd, maar nu blijkt dat die bedragen (totaal €300,–) wel zijn afgeschreven. En, het hotel aldaar heeft 5x het bedrag gereserveerd op onze creditcard en 2 x het bedrag afgeschreven, terwijl Peter contact heeft betaald. Nou, daar moeten wat mailtjes tegenaan. Nou wil het geval dat we op deze camping welliswaar gratis internet hebben, maar telkens voor 1/2 uur en dan daarna – na een uur of 4 – weer enz. Dat schiet niet op, zelfs niet met 2 i-pads. Ik vertel de bazin aan de receptie wat het probleeem is en wat denk je? Ze geeft me de code – ongeveer 25 tekens – van de receptie (I trust you, please no downloads, only for “work”). We kunnen aan de slag en daarna: de fiets op! Het is een prachtige tocht, zonder overig verkeer, zodat we ongehinderd kunnen genieten.

’s Avonds eten we in de supermarkt gekochte “kleine mosseltjes”: zelf gekookt op de Coleman!

We checken nog wel even de weerkaartjes voor Frankrijk, wat ons doet besluiten ons oorspronkelijk plan om naar het Westen te rijden, te wijzigen. De enige plek waar het de komende dagen echt goed weer lijkt te zijn is Narbonne, in de buurt van het Canal du Midi. Hier is storm op komst: wegwezen.

Vrijdag: we zijn vroeg wakker en besluiten dat te blijven en gewoon aan het vertrek te beginnen. Het is best goed weer en de tent is hartstikke droog! We douchen, ontbijten en gaan inpakken en nog vóór de receptie open is, zijn we startklaar! We wachten even om af te rekenen en gedag te zeggen en dan zijn we los: op naar het goede weer!

Het eerste stuk gaat nog over kleine weggetjes en dorpjes (ik ontkom niet aan de verkleinwoorden!) en we genieten met volle teugen van het landschap waar de zon haar licht over schijnt. Als we op de snelweg zijn, verandert het weer en binnen de kortste keren zitten we in zwaar weer: flinke wind en stortregens. Dat hadden ze niet voorspeld: we gingen toch naar het goede weer?? Als we in Bize-Minervois aankomen waar de camping ligt die we op het oog hebben, zitten we midden in een wolkbreuk en vluchten we, wadend door de diepe plassen, een pizzeria in (de enige gelegenheid die we zo gauw zien). De camping ligt dan op zo’n 300m. afstand, maar daar kunnen we nu geen tent op gaan zetten. Na de lunch wordt het droog en gaan we alsnog naar de camping waar de Belgisch sprekende eigenaar voor ons een sta-caravan heeft voor 1 nacht enwaar we een kampeerplaats uitzoeken voor morgen. Hij verzekert ons dat het morgen 30gr. wordt en we geloven hem graag! We hebben zelfs op deze plek een redelijke wifi- verbinding!

So far, so good!

(Intussen hebben we al een mail ontvangen van de Codi-pinautomaat waaruit wij opmaken dat het in orde gaat komen met de €300,– : van het hotel nog niets gehoord, maar de driedubbele reservering op de creditcard is ongedaan gemaakt. Nu nog de dubbele betaling voor die ene nacht en dan is dat ook weer in orde!)

(Foto’s plaats ik later, als ik nog betere wifi heb😂)

Dit bericht is geplaatst in Uncategorized. Bookmark de permalink.

Een reactie op Twee laatste dagen in Vendôme/Narbonne

Reacties zijn gesloten.