Torreira

Torreira gaat voor mij de boeken in als “windcity”.
“Oh, oh, wat waait het toch hard!”


Toen we uitcheckten en Peter als minpuntje van ons verblijf daar de wind te berde bracht, bleek dat het daar altijd zo hard waait t.g.v. hun ligging aan de lagune.
Dat zeggen ze dus niet als je aankomt, al moet ik wel toegeven dat John ons goede aanwijzingen gaf waar de opening/zitje van de camper moest komen “om uit de wind te zitten”. Nou, dat laatste lukt sowieso op geen enkele manier. Wind op zich is niet zo heel erg, maar deze Noord-westenwind is ook nog eens snerpend koud!”Genoeg over  de wind.

De eerste dag fietsen we naar het Noorden van het schiereiland. Het hele stuk gaat over een apart gelegen fietspad en dat voelt heel veilig. Onderweg “kwalleballen” we wat bij een roeiboot die op het droge ligt, want verder is er weinig entertainment. Dat is niet erg. Het is een lekker tochtje en op de terugweg vinden we zelfs een stukje alternatieve route.


’s Avonds eten we weer bij Restaurante Avenida Praya.
Er hangen grote tv’s waardoor we het ek-voetbal kunnen volgen én ze hebben kreukels (alikruiken) als voorgerecht.

Gisteravond waren we hier ook en Peter pakte ook een speld. Tot zijn eigen verbazing vond hij deze kreukels ook superlekker!
“In de palingsoep hier zit geen paling”, legde  de eigenaresse uit, maar ter compensatie bracht ze ons wel even later een kommetje met een paar gebakken mini-palinkjes.

Ze laat duidelijk merken dat ze het leuk vindt dat we terug zijn.


8 juli

Ik ga niets meer zeggen over de wind, heb ik me voorgenomen, maar Oh, oh, wat waait het toch hard😉
We fietsen vandaag naar het Zuiden van het eiland naar SaoJacinto, waar we ook aangekomen zijn. Het is niet zo’n hele fijne weg om te fietsen omdat hier het fietspad ontbreekt. Halverwege staan we nog even te twijfelen of we wel verder moeten gaan, maar we zetten door en plotseling is er ook minder autoverkeer. Het dorpje zelf heeft niet veel te bieden, behalve een goed visrestaurantje met een wachttijd van minimaal een uur.  “U kunt even uw naam noteren op de wachtlijst…”. Dat doen we dus niet; we vinden wel een alternatief.

Door de ligging in de lagune is het hier een superplek voor surfers en er worden dan ook heel vaak kampioenschappen gehouden, maar nu even niet.

Wij hebben vandaag in ieder geval weer wel onze beweging gehad, want alles bij elkaar hebben we zo’n 30 km weggetrapt.

Nog even een paar wetenswaardigheden:
– een fles water van 6 liter, kost hier € 0,50
– 3 broodjes voor het ontbijt worden hier per gewicht betaald: € 0,43 of € 0,44

Morgen vertrekken we naar Rio Caldo, bij de zuidelijke ingang van het Parc Nacional Peneda- Gerés.

 

Dit bericht is geplaatst in Uncategorized. Bookmark de permalink.