Een beetje gespannen stap ik achterin de Toyota. Peter moet maar naast hem voorin komen zitten, want “achterin is het te warm!”
He, wat is dat nou? Ik vond het zo’n aardige man! Is het voor mij dan niet te warm, achterin?
Even later begrijp ik dat hij het goed bedoeld heeft. Ik kan namelijk van links naar rechts gaan verzitten, naar gelang de kant waar de zon binnen schijnt. En dat is nodig ook, want die Toyota’s van 40 jaar geleden hadden geen airco, althans deze niet!
We komen erachter dat onze “chauffeur” humor heeft. Hij rijdt als de beste: niet te hard, maar zeker harder dan 40; hij heeft inderdaad geen “veraf”-bril nodig, want hij reageert alert. Onderweg babbelt hij gezellig met Peter, stelt veel vragen, maakt grapjes.
Het is gezellig.
’s Morgens rijdt hij eerst met ons naar een Kmertempel. Hij is kleiner dan die in Phimai, maar door de mooie ligging en de staat waarin hij verkeert is hij een bezoek zeker waard. Onze chauffeur (ik noem hem maar even Kees, want ik heb geen idee hoe hij eet) is blij dat we de schoonheid van de tempel waarderen.
Daarna hebben we nog tijd om naar een zijdeweverij te gaan.
Ik heb al vaker bij een weefgetouw gestaan, maar hier was toch wel iets bijzonders te zien. Aan één weefgetouw werd door 4 dames gewerkt. Eén die de schering en inslag voor haar rekening neemt (het eigenlijke weefwerk); 2 andere dames die elk aan een kant ervoor zorgen dat de lengtedraden gestroomlijnd aangevoerd worden én nog een dame die 1 etage lager (dus onder het weefgetouw) hetzelfde doet.
Het is wel duidelijk dat de draden maar beter niet in de knoop raken!
Per dag wordt er zo ongeveer een cm. of 7 (met een breedte van 1.20m.) voortgang geboekt. Zij werken voornamelijk op bestelling: momenteel een van het Koninklijk Huis.
Na de lunch thuis, staat Kees alweer na een uurtje klaar. Op naar de volgende en laatste uitdaging voor vandaag: een Boeddhabeeld op grote hoogte, te bereiken door een kleine 250 trappen te beklimmen waarbij je op elke klok 🔔 die je tegenkomt moet slaan: dat brengt geluk. Het is een flinke klim maar we redden het en Peter heeft volgens mij alle klokken aangetikt (op een paar na, die ik van hem overnam voor de film/foto). Kees heeft ons onder aan de trappen afgezet. Nu moet hij toch even passen vanwege zijn knieën.
We hebben dankzij hem alweer een fijne dag gehad die we afsluiten met sushi🍣.
