Als we hier aankomen gewandeld met de koffers nadat we uit de bus gestapt zijn 500 meter verderop, zijn we blij verrast. Wel vinden we het meteen vreemd dat het zwembad direct aan de straatweg ligt, temeer omdat het een drukke T-splitsing is.
Bij de receptie worden we vriendelijk lachend ontvangen door 2 dames achter de balie, die echter beiden geen woord Engels spreken. Toch lukt het ze ons in te schrijven als gasten, de sleutel van het appartement te geven en op het plattegrondje uit te leggen hoe we moeten lopen. Het kan niet mis gaan, want het is maar één rondje om een zwanenmeertje waar de huisjes liggen. Wij zitten helemaal achteraan, waarschijnlijk omdat we bij de reservering naar een rustige plek hebben gevraagd. Onze vraag of we hier de was kunnen laten doen, wordt pas na veel acteerpogingen begrepen en “nee- geschud” is het antwoord. Op de ruime kamer aangekomen, zie ik tot mijn blijdschap dat er ook een plastich Laundry-bag ligt, met het verzoek je kamernummer op de zak te noteren. Ha, zie je wel, dat is daarnet verkeerd begrepen. We doen onze was erin, noteren het kamernummer en omdat we toch weer naar voren moeten om wat te eten in het restaurant, geven we meteen de was even af bij de receptie.
Maar dan blijkt dat wíj het een en ander niet goed begrijpen. “Ja, in de info staat wel dat er een restauant is, maar daar wordt alleen het ontbijt geserveerd.” We moeten dus buiten het resort gaan eten: linksaf naar Kenting of – nog veel verder weg- de andere kant op, in Hengchun. “OK, dan geven we nu even de waszak af en gaan ergens wat eten.” Maar ook dat kan niet, want “…wij hebben hier geen wasmachine”, zegt de derde receptioniste die gelukkig wel een beetje Engels spreekt. Wij vragen waarom die waszak dan op de kamer ligt met de instructie je kamernummer erop te noteren voor afgifte. Daar hebben ze geen antwoord op: er wordt alleen wat ongemakkelijk gekeken en wat minder geglimlacht. Wij vragen hoe ze dat gaan oplossen voor ons, welke service ze kunnen bieden. En na heel veel heen-en-weer gepraat hebben we uiteindelijk de afspraak dat wij om 5 uur naar een wasserette in Hengchun worden gebracht. Daar kunnen we zelf de was doen, in de wachttijd misschien wat eten? en daarna met de bus weer terug komen?
Zo gezegd, zo gedaan en eerlijk gezegd is dit ook weer wel een leuke ervaring, zo’n totaal onbemande wasserette met gloednieuwe, supersnelle wasmachines. En na de snelle hap vanmiddag in de 7Eleven tegenover ons resort- zodat we nog genoeg tijd hadden om in het zwembad en de bloedrode Spa te liggen – smaakt het pilsje met boontjes en de verse dumplings in het stadje daar heerlijk!
’s Avonds willen we lekker rustig op ons balkon zitten, maar dan barst bij de buren (ook een resort o.i.d) het feest los. Door de luidsprekers schallen de speeches ons om de oren, waarna de karaoke losbarst, afgewisseld met karde vuurwerkknallen en af en toe wat siervuurwerk. Het is een hels kabaal! Peter gaat uit pure ellende maar eens even wandelen en polshoogte nemen en ik doe mijn oortjes in en kijk naar Boer zoekt vrouw. De wifi is hier hartstikke goed!
Als we uiteindelijk naar bed gaan, loopt het feest ook op zijn eind. Pff, eindelijk rust!
Ben benieuwd wat de dag van morgen weer brengt.