Sentimental journey

vrijdag en zaterdag 2/3 juni

“Nee, we gaan niet naar Drepano…”.
Die gedachte overheerste toen we thuis een globaal reisschema aan het bedenken waren.

Drepano, onze eerste vakantiebestemming, samen:
– idyllisch, niet toeristisch, dorp , 10 km. van Nafplio, een hele gezellige stad;
– een eenvoudig huisje in een complex van 5, alleen begane grond, midden in een sinaasappelgaard;
– op loopafstand van het strand, al was dat in die tijd niet eenvoudig voor mij met die krakkemikkige heup van toen;
– dichtbij het gezellige dorpsplein en het locale bakkertje.

Nee, daar waren we in het verre verleden al wel eens terug geweest, maar nu kon het alleen maar tegenvallen met de herinneringen aan 20 jaar geleden….

Maar, we gaan wel naar Korinthe, om van daaruit met de trein een dagje naar Athene te gaan. Dan komen we er voorbij !!! ”Nee, doen we niet…”

Als we het verste zuidelijke punt op Mani en van deze reis gepasseerd zijn en we eigenlijk qua route weer op de terugweg zijn, spreken we naar elkaar toe uit dat we alle twee met de gedachte spelen om er toch nog eens te gaan kijken….
Nou, en dan is het besluit eigenlijk al gevallen. We parkeren de camper op camping Sunset in Tolo (tussen Drepano en Nafplio in, want als we er toch naar toe gaan, dan doen we een volledige reprise) en dat blijkt toch weer een goede keus. Er staat op de camping buiten ons nog 1 andere camper (jong gezin uit Den Haag) en de tweede nacht komen er nog 2 West-Brabantse koppels, en 1 jong stel in het huisje schuin tegenover ons bij. Andere campings die we zien, zijn al behoorlijk vol, maar deze niet…..

En dan onze ervaring over deze reprise: geweldig!
Er lijkt zo weinig veranderd te zijn: het huisje, de sinaasappelgaard, het plein, de bakker….

Van een Belgisch echtpaar dat inmiddels 18 jaar in Drepano woont, horen we dat er toch wel veel veranderd is. Wij, als toeristen, kunnen dat zo niet zien. “Maar,” zo geven ze toe “dat valt in Drepano alleszins mee..” En, al wonen ze behoorlijk ver weg van hun familie, ze zijn nog 2 maanden per jaar “oppas-oma-en-opa” voor hun kleinzoon. Zijn mama moet gewoon doorwerken in de zomervakantie in Mechelen en hij komt dan naar Drepano.

Wij wentelen ons in mooie herinneringen en voegen er na twee dagen Drepano en Nafplio weer een paar paar bij, want ook het fietstochtje naar Nafplio en het bezoek aan de weekmarkt, het centrum en de boulevard met zicht op de eilandjes daar en de lekkere lunch in een buitenwijk (“Geen koffie!” Geen koffie? Hoe kun je als restaurant aan huis geen koffie, zelfs geen Griekse in huis hebben”) hebben weer grote indruk op ons gemaakt.

Dit bericht is geplaatst in Uncategorized. Bookmark de permalink.