San Juan d’Alacant

Op zondag verkassen we nogal eens: het is een rustige dag in het verkeer en dat is fijn rijden.
Zo ook vandaag, we gaan naar San Juan (een km. of 10-12 van Alicante).

We doen het niet vaak, maar we gaan naar dezelfde camping als die van vorig jaar: El Jardin en vinden een fijne, supergrote plek, dichtbij alles! Heerlijk.
Als we er lunchen bij het camping- restaurant herinneren we ons ook weer meteen dat het eten en de wijn hier zo verrassend lekker waren. Er is wat dat betreft niets veranderd.

Als het tegen vijf uur iets minder warm wordt, gaan we afkoelen in het zwembad.
Morgen lekker fietsen langs de kust!

NB
We hebben ook nog aardige buren: als Peters stoel het begeeft, komt de buurman met allerlei klusmateriaal helpen (waarbij ons “gereedschapskistje” schril afsteekt) en hij zorgt ook nog eens voor een nieuwe schroef op lengte die hij vast kan zetten met een einddop. Hij hoeft hiervoor niet naar de winkel, maar heeft dit “gewoon” bij zich. SUPER!

Op maandag maken we een fietstochtje langs de kust: ‘t is allemaal niet zo spannend wat er gebeurt maar we genieten van de geur van de zee, de warmte van de zon op armen en benen, de bries door de haren…..

We komen bij het volgende dorp bij een jachthaven uit, met daarachter een landpunt met een opgraving. Op maandag is die echter niet te bezichtigen. Rondom die landpunt kan er blijkbaar ook gesnorkeld worden getuige de borden die er staan en de paar dapperen die zich met snorkels in het water hebben durven laten glijden. Ik zou het daar niet graag willen doen: het water is intzwart en ik kan de olie er bijna bovenop zien drijven….. wat maken we er toch een puinhoop van met z’n allen…

Dinsdag
In Alicante is het enorm druk: we moeten er heel erg aan wennen. Wat een toeristen hier!
We zijn er naartoe gefietst, op zijn Spaans (denk ik…): tegen het verkeer in, op verboden voor fietsers boulevards, op de rijweg (vandaag wel de helmen op!), want een echt lekker fietspad ligt er niet naar Alicante. Ook niet in Alicante zelf, terwijl een van de tips voor toeristen luidt: maak een lekkere fietstocht langs het strand! HOE DAN?

We bezoeken de Santa Maria basiliek. Eén grote ruimte met een zestal kapellen en een altaargedeelte dat zoveel goud uitstraalt dat het bijna pijn doet aan je ogen. Hoewel het een bezoek zeker waard is, ben ik maar heel even binnen. Het orgel wordt gerepareerd of gestemd – geen idee – maar geregeld gaat er een loeiend geluid af, vergelijkbaar met de eerste maandag van de maand in Nederland. Om niet goed van te worden, want de audio die je bij de ingang meekreeg is dan ook niet meer te verstaan en van de serene stilte waarvan ik normaal geniet in een kerk is al helemaal geen sprake meer…wegwezen!

Het bezoek aan het Maca- museum (moderne kunst) maakt dit alles ruimschoots goed! Schitterende collectie in een strak modern museum waarbij je soms niet weet of je een gang inkijkt of een trappenhuis.

Bij de lunch bij La Tasca del Barrio raken we in gesprek met een Brusselse dame en naar dochter. Haar man komt met hun zoon naar Porto waar ze elkaar over een paar dagen ontmoeten. Ze hebben het reisvirus aan hun kinderen doorgegeven en die gaan nog steeds liever met hen mee dan dat ze bij “hun lief” blijven. Je ziet ze genieten, samen….

We hebben daarnet een paar druppels regen gehad maar onderweg naar huis, moeten we toch even 5 minuutjes schuilen. Daarna kunnen we door. Als we door de plassen rijden, is het alsof je een warm voetbadje krijgt; best lekker.
Toch ben ik een half uurtje later blij dat we thuis zijn, want dan valt er een hele fikse bui!