San Fransisco – A. Corũna

Als we de camping uitrijden staan we meteen voor een dilemma.
We moeten rechtdoor (maar daar mogen we niet in) linksaf is echt de foute kant op en rechts loopt de weg omhoog, maar we moeten afdalen, richting de zee. Toch maar de laatste gepakt en onze Garmin gaat akkoord.

Het gaat min of meer goed, totdat we een scherpe bocht (en echt een héle scherpe bocht) naar links moeten maken naar een sterk afdalende weg, op een punt waar een bestelauto staat én waar net een auto omhoog komt die rechtsaf die scherpe bocht moet gaan maken.
Ik draai hem in naar links en Peter stapt uit om te kijken of ik rechts vóór niet tegen een muur aanknal (oh, ja, daar is ook nog een hoge muur): hij schat in dat het kan en gebaart “kom maar, kom maar…”.
Als ik nog 10 cm. van de muur af ben, krijg ik een stopteken en gebaart hij dat ik achteruit moet!
Ik sta op een helling naar beneden, he! Hoe dan? Ik heb geen enkele marge….
Ik denk aan mijn rijlessen van lang geleden en gebruik er de handrem bij. Het lukt, maar het zweet staat in mijn handen.
Veel spannender wordt het niet vandaag.
We rijden eerst 30 km. langs de prachtige kust naar Cee, op zoek naar de langste hooi-opslag die zich hier ergens moet bevinden. We zien behoorlijke wat grote, maar de kamipoen van Spanje (meer dan 34 m.) hebben we toch gemist.
Bij Cee draaien we een snelweg op en om 13.00 uur staan we op de camper-/annex parkeerplaats aan de haven in Corũna.
We hebben hier een aantal praktische zaken af te werken voor we ons in het stadsgewoel storten.
1. de was: lukt meteen met een goede wasmachine en een droger; na 1 1/2 uur ligt de was weer in de kast.
2. de handrem van de fiets van Peter moet gerepareerd worden: lukt ook want een hele aardige fietsenmaker kan hem na de lunchpauze (tot 17.00 uur!) repareren.
3. de hechtingen moeten uit mijn arm gehaald worden. Hier tegenover staat een Rode Kruispost, maar die lijkt permanent gesloten. Dan morgenochtend maar in het ziekenhuis hier tegenover (we boffen met de ligging van de camperplek: alles super dichtbij!)

Nadat de fiets van Peter gerepareerd is, fietsen we naar Hercules – de vuurtoren.

Het is vanmiddag gelukkig droog gebleven en in het begin van onze tocht was het zelfs warm, maar tegen de avond wordt het behoorlijk fris en gaat het toch nog regenen.

We gaan niet meer op pad. Morgen weer een dag!