dag 11/12/13 30 aug t/m 1 sept
We genieten vooral van deze camping in de natuur, de rust en stilte op ons bosrijke plekje waar het deze drie sombere dagen qua weer, al zo vroeg donker is dat we om 17.00 uur onze buitenlampjes in de bostuin zetten: een en al romantiek.
De volgende dag doen we eerst de was (gratis wasmachine en droger!) en fietsen we ’s middags als het opgehouden is met miezeren naar de Cullalvera Cave, waar we – na een audio-visuele presentatie – ook een rondleiding krijgen. Het is maar een kort stukje van een paar honderd meter, terwijl de Palaeolithic art rond de km. diep de grot in ligt: dat krijgen we dus niet te zien! Wat wel? Gigahoge gewelven, wat stalactieten en een bedding waarin water stroomt als t flink geregend heeft (maar met die paar miezerbuien van nu blijft de bedding droog). Alles bij elkaar aardig als je niks anders te doen hebt, maar na de grotten van Postojna (Slovenië) geldt dat denk ik voor heel veel grotbezoeken.
Daarna willen we een wandeling gaan maken naar Covalanes (4km. heen en terug, 220 m. stijgen/dalen).
Ik heb mijn wandelschoenen aangetrokken en ik heb mijn wandelstok meegenomen: ik ben er helemaal klaar voor! Alleen mijn darmen niet (ik heb daarnet de gids al mee terug moeten lokken naar de wc., maar het heeft niet het gewenste effect gehad): ik moet afhaken.
Peter doet nog even wat boodschappen samen met mij en gaat dan alleen het pad op naar de Covalanas. Ik ga naar ”huis” om voor het eten van vanavond te zorgen.
Ik denk dat ik anderhalf uur later een foto van een bergtop krijg toegestuurd met de tekst (ik ben nu boven: superzwaar!) En dan ben ik een stuk minder teleurgesteld dat ik niet meeging, want dan had ik tijdens de tocht af moeten haken en dat was nog vervelender voor Peter.
Als hij terug is, is het bijna Spaanse dinertijd: het eten smaakt in ieder geval goed: zware tocht achter de rug of niet!
De laatste dag is het weer wat zonniger en maken we een fietstocht naar omliggende dorpjes als Valle, Riva en Arredondo en een grilplaats. We hebben dan een beeld van een gezellig restaurant waar je op het terras heerlijk kunt grillen. Dat beeld klopt niet: het is een hele grote, mooie picknickplaats met veel bankjes en je kunt er inderdaad grillen, maar dan moet je wel alles zelf meebrengen! Laten we daar nou niet op gerekend hebben.
(Het lijkt wel of de herfst hier al is ingezet: we rapen tamme kastanjes onderweg.)
Het alternatief is een lunch in het enige retaurant dat open is op onze route (we zijn dan weer bijna thuis), maar dat is bepaald geen straf: heerlijke vissoep en een gegrilde baars!
Topdagen hebben we hier: morgen de Picos in.
