dag 16 en 17 , 4 en 5 september
De laatste dag in Potes laat de zon hier zien dat het echt wel kan: een beetje bestendig weer: het is een prachtige dag!
We fietsen naar Mogrovejo, zo’n 10km. omhoog, de bergen in. Het is een schilderachtig mooi dorp, met een toren die behoorlijk hoog ligt. Als je er naar toe wandelt, wat wij deden, dan zie je dat je helemaal niet bij die toren kunt komen 🥴🤔 soort toerist trap, maar dan anders.
De fietstocht ernaar toe en terug is de moeite waard. Peter wil graag lunchen in het restaurantje dat hij vlakbij Mogrovejo zag. We stoppen en dalen via een trap af naar het restaurant. Opa verwelkomt ons, wijst de weg naar de eetkamer, vol met superchic gedekte tafels, en oma komt met een handdoek over haar linkerarm gedrapeerd de menukaart brengen. Zij zijn de enige aanwezigen buiten ons.
We bestuderen de menukaart en zijn even stil. “Wat een prijzen!” en “Gaat oma dat allemaal in haar eentje hier klaarmaken?” Het is 13.00uur en om 15.00 uur moeten we op de camping terug zijn om de F1-race met Max te zien. Dit opgeteld, besluiten we weer op de fiets te stappen, op de camping thuis te ”happen” (we hebben genoeg in huis) en dan eten we vanavond wel in Potes-city. Peter heeft een Mexicaans restaurant gezien en dat lijkt ons ook heerlijk: verheugen we ons daar op.
Na wat aanvangproblemen met wifi, F1-radio en Ziggo, kunnen we de race toch nog tamelijk goed zien. Heerlijk, en hij wint hem ook nog.
’s Avonds fietsen we naar de Mexicaan, die vakantie blijkt te hebben! Pas op, google weet niet alles!
Het alternatief is qua uitzicht perfect, qua eten matig, maar we fietsen toch weer heel tevreden naar huis. Het was een fijne dag (tevens 2e verjaardag van ons buurjongetje Leo, die totaal geen boodschap aan ons heeft en ouders die geen woord over de grens spreken…).
Morgen op weg naar Salamanca, eerste tussenstop in Tordesillas.
5 september: Op naar Tordesillas
Ik vertaal tordesillas als draaistoelen (zoals wij in de camper hebben), maar dat is niet correct (wel leuk, vind ik😉😃)
Als we de camping afrijden, ziet Peter iets, waar ik ontzettend van baal: het oranje motorlampje brandt weer! De eerste 50 km. gaat de route door de Picos, dus steile hellingen, duizend bochten (harde en scherpe volgens onze navigator-app en wij hebben nog steeds het verschil niet kunnen ontdekken): overweldigend mooi. Maar behalve al dat moois, het alert zijn in de bochten waar dan weer wel en dan weer geen scherpe zon staat, blijft toch de blik geregeld naar het oranje lampje gaan. Brandt het nog constant of begint het te knipperen? In het laatste geval moet je onmiddellijk stoppen en hulpdienst gaan regelen….doe dat hier maar eens op die hellingen…
Het gaat goed, maar als we na 150 km. in Palencia aankomen (geen typefoutje!) blijkt daar een Fiat professional garage te zijn, waar we meteen naar toe rijden. Ze gaan ons helpen na de lunchpauze om 15.30 uur (het is dan 13.00). OK, dan wij ook een lange lunchpauze. We fietsen naar het centrum en zorgen tegen 15.30 uur terug te zijn, in de verwachting dat we dan ook meteen geholpen worden. Zoals verwacht, gaat alles anders.
Wij moeten wachten tot de 3 busjes die binnen staan, klaar zijn en dan mogen wij erin rijden. We pakken de campingstoeltjes en gaan ”geduldig” voor de garage zitten wachten. We zien een dame met een stotterende motor tussendoor geholpen worden; er wordt geluisterd naar een jongen met een dure auto; er worden ijsjes uitgedeeld aan familieleden die even langs komen voor eeen praatje…
en dan tegen 17.00 uur mogen we de bus ineens toch half de garage inrijden: de rest staat er nog steeds allemaal in.
Er wordt weer een storingsanalyse uitgevoerd (de 3e in 3 weken: alles is motorisch prima in orde): de motorkap gaat open: er wordt van alles losgehaald en dan staan de monteurs op een gegeven moment met drie man onder de motorkap te kijken en roepen ons erbij. Er liggen wat lijken in de kast: dode muizen, die voor hun dood flink aan het knagen zijn geweest aan het luchtfilter en heel wat troep hebben achtergelaten! Dat verklaart de storing. Nieuw luchtfilter (er blijkt ook een te kort luchtfilter in te hebben gezeten?); een koppelstuk wordt juist gemonteerd (bleek aan de verkeerde kant gekoppeld te zijn?) en nog een uitvoerige controle van water- en oliepijl. TIP-TOP in orde nu.
We checken uit.
Als we alles weer ingeladen hebben en de fietsen staan erop, komen er nog een man of vier de naam van onze swing fotograferen en bekijken en bespreken uitvoerig de constructie. Volgens mij willen ze hem namaken!
Dan nemen we vriendelijk afscheid en worden uitgewoven door alle monteurs!
Om 19.00 uur staan we op de beoogde camping en dan rest ons niets meer dan een late-dinner en slapen.
