Peñafiel
Vrijdag 30 mei
Als we ‘s morgens buitenkomen, zien we dat alles onder een gele sluier ligt: fietsen, tafeltjes, stoelen, het terraskleed; alles. Hoewel er vannacht een buitje gevallen is, blijkt het niet (meer?) vochtig te zijn en kunnen de pollen er gemakkelijk afgeborsteld worden. Geen goeie plek voor mensen met hooikoorts hier!
Wij zijn in Peñafiel.
Eergisteren kwamen we rond half twee hier en kregen een heel mooi en rustig plekje toegewezen, tegen een veld met bomen en veldbloemen. Naast ons in een caravan twee oudere mensen, die heerlijk beschaafd kibbelen (hij heeft in het onderwijs gezeten en is nog steeds erg onder de indruk van de bijbel, zo blijkt uit hun communicatie), en ze hebben barsten in de voorruit van hun auto. Dat geeft de twee veel stress, en overleg met garages – met behulp van de behulpzame
Nederlandse beheerster – en Univé. Ze zijn er de hele dag mee bezig en gedoemd om hier nog wel een kleine week te blijven, zonder vervoer. Ik heb met ze te doen….
Gisteren zijn we ‘s morgens naar de markt geweest en ‘s middags hebben we geluncht in een “Winery”, een knusse delicatessenzaak, annex proeflocatie van wijnen. Wat een lekkere wijn hebben we geproefd en ook nog eens vergezeld van een kaas- en een ibericoplankje. Dat was genieten!
Daarna op de plaats, rust! Want hier is de siësta geen luxe, maar noodzaak. Het is ruim boven de 30 graden.
Ik heb “Al het blauw van de hemel” uit: ik heb erbij gehuild.
Vandaag gaan we een fietstochtje maken en we genieten met volle teugen. Van wat? Van de leegte, de stilte, de hoogte en vooral, van de prachtige klaprozen die overal in volle bloei staan: het is één veldboeket op grote hoogte. Ik heb het niet nagemeten, maar ik denk dat we op zo’n 800m. hoogte hebben gefietst.
Zaterdag 31 mei
Segovia
Nadat we geprobeerd hebben zoveel mogelijk de geelsluier te verwijderen van stoelen, tafel,…. ja eigenlijk van alles, rijden we op ons gemakje naar Segovia.
Rond de middag zijn we er. Peter gaat even boodschappen doen bij de Mercadona aan de overkant en nadat we thuis een hapje gegeten hebben, houden we ons gemak, met uitkijk op besneeuwde bergtoppen. We hebben geen idee, maar ‘s avonds blijkt dat we op,zo’n 1073 m. hoogte zitten.
De stad verrast ons enorm, vooral ook door het imposante Aquaduct dat het centrum doorklieft. Het is er levendig en gezellig.
‘s Nacht klinkt het alsof het heel hard waait en onze luifel staat nog uitgeklapt. Peter gaat een paar keer kijken en dan lijkt er niet zo veel aan de hand, maar na de tweede keer besluiten we toch maar om de luifel even in te draaien: dat slaapt een stuk beter!
Zondag 1 juni
We fietsen naar de stad, zonder echt plan. Er is zoveel te zien daar! We komen natuurlijk weer uit bij het aquaduct, maar nu aan de bovenkant, bij de oude stad. Prachtig uitzicht op de omgeving. Peter wil nog wel de “duivel” vinden, omdat je van daaruit het mooiste uitzicht zou hebben, maar elk uitzicht is schitterend.
Als we bij Plaza Mayor aankomen, is het gezellig druk. Op de kiosk worden de muziekstandaards uitgeklapt en wordt (als inblaasoefening) het eerste kwint geblazen: de danseressen staan klaar aan de voet van de kiosk.
Na het eerste dansje (wij zitten intussen 1e rang op een aanpalend terras) verandert de setting in een demonstratie: een strijd voor meer stops van de trein, voor een betere toekomst voor Segovia. Naast een interview van de organiserende dame voor de plaatselijke pers en een speech van haar vanaf de kiosk die veel applaus oplevert, is er niet veel reuring. We fietsen verder en komen -eigenlijk onverwacht – langs het Alcazar dat we morgen willen bezoeken en ontdekken dat het mogelijk is om een stukje over de stadswal te wandelen. Dat doen we wel en ook dat geeft weer een prachtig uitzicht, o.a. over het Joodse kerkhof.
Op de weg terug, vindt Peter toch nog z’n duivel,
Onze siësta wordt in beslag genomen door de formule 1-race in Barcelona. Ik lees er intussen mijn tweede boek bij uit!
Straks gaan we terug naar de stad en misschien gaan we dan wel de kathedraal in. (Vanmiddag stond er een lange rij voor de ingang en daar hebben we nooit zo’n zin in!)