Ioannina (in Griekenland) is het doel voor vandaag. Het is niet ver in km.’s (ongeveer 120), maar daar moet je hier toch wel een paar uur voor uittrekken.
De grenspassage is bijzonder. Aan Albanese kant verloopt het smooth: paspoorten laten zien waar je wel even de auto/bus/camper voor uit moet om naar een loketje (2 meter links) toe te lopen; stempel erin en “have a nice trip!” Dan denk je dat het aan Griekse kant (Eu-land toch?) zeker zo vlotjes gaat, maar niets is minder waar.
Er staat een klein rijtje voor ons en rechts vooraan is een aantal jongens hun auto aan het uitladen: koffers op een daarvoor aanwezig rek…
Links ook weer loketten waarvoor je je voertuig uit moet. Peter is goed voorbereid en gewapend met alle papperassen waarnaar ze maar zouden kunnen vragen, gaat hij naar een van de loketten. Er zit niemand achter…
Naast de loketten is een open deur, waar mensen in-en uitlopen, maar zo te zien geen douanemedewerkers (ze houden hier erg van uniformen voor ambtenaren)… De man die voor ons staat bij een van de andere loketten is klaar en vertrekt; Peter schuift daar dan aan maar ook de beambte staat op en is er klaar mee. Peter staat weer voor een paar lege loketten…..
Zo gaat het nog even door tot er een geüniformeerd persoon uit de deur komt, naar mij zwaait dat ik door kan rijden en Peter met alle papperassen die hij geen blik waardig gunt, gebaart om bij mij in te stappen. Nou graag… en de grenspassage is een feit. Een gemakkelijke passage die relatief veel tijd in beslag neemt. Hoe moeilijk kan het zijn om wat duidelijker aan te geven wat er van de passanten verwacht wordt?
We vinden het meteen een ander landschap en de weg vanaf de grens is ook een stuk beter dan in Albanië. We moeten nog wel een berg over, maar dat gaat goed totdat er voor me gestopt wordt. Een file… De bestuurder die voor ons staat, gebaart dat er een botsing heeft plaatsgevonden. Dat gaat wel even duren, dus…. We schuiven toch langzaam een paar plaatsen op en dan zien we de takelwagen die een volledig uitgebrande auto (Fiat Punto, aldus de kenner) inlaadt. de weg wordt schoongeveegd en na het oponthoud van zo’n half uur mogen we er door. Het wegasfalt waar de auto heeft gestaan is compleet gesmolten: dat moeten een behoorlijke vlammenzee zijn geweest!
Als we Ioannina inrijden vallen er druppels, niet veel maar zo zorgen wel voor wat verkoeling:🔝
Op de ruime camping vinden we een mooie plek die – zo blijkt bij het betalen een paar uur later – morgen aan anderen is beloofd. We moeten morgen dus even verkassen…
Geen nood: er komt morgen wel weer zo’n mooi plekje vrij, aan het meer. Schitterend!