Noord-Sumatra

We zijn begonnen aan het stuk “begeleid en verzorgd reizen”.

Om 9 uur staat de chauffeur Dede die ons de komende 5 dagen gaat vervoeren en onderweg als gids fungeert ons op te wachten. Als we vertrekken worden we uitgezwaaid door de eigenaresse en een receptioniste “Goeie reis en veel plezier!”

Op weg naar Bukit Lawang, een klein jungledorpje, is er weer van alles te zien en te leren. “Hoe meer hobbels en gaten in de weg, hoe slechter /corrupter het gouvernement.” Nou, dat is op sommige stukken bar en boos! Schoolbusjes waar kinderen in zitten, aan hangen en bovenop het dak zitten. Brommers waarop hele gezinnen en huisraad vervoerd worden. Stukken plantage die omgetoverd zijn tot wegrestaurants met jungletoilet. De koffie wordt er eerst op het schoteltje gegoten en daarna vanaf geslurpt.

(En, om te zien hoe het er achter het zeil uitziet, moet je even anders kijken want ik krijg de foto niet gedraaid😂. Het is de moeite waard.)

De ecolodge waar we logeren is alleen te bereiken via een hangbruggetje (max. 8 personen) en de huisjes zijn ruim. De toilet- annex doucheruimte is half overdekt, het andere deel staat in de open lucht en is een schitterend tuintje op zich! Meteen als we weer buiten komen, zien we zeker een stuk of 6 makaken die ons niet al te vriendelijk benaderen. Ik loop er stoicijns langs (zonder aan te kijken, zoals we geleerd hebben), maar achter me hoor ik ze tegen Peter brommen en ik ben blij dat er een gastje van de security komt die ze met een stok waarmee hij doet alsof hij gaat schieten, verjaagt. Ik hoop dat de Orang oetangs morgen minder agressief zijn!

Na de lunch maken we een wandelingetje door het dorpje zelf en dan gaan we zeker 50 jaar terug in de tijd. De mensen wonen in hutjes, of kleine huisjes die je ook niet anders kunt noemen, ze doen de was in het kanaal waarlangs ze wonen en ook volwassenen en kinderen nemen daar een bad. Iedereen vindt het prima dat je een foto maakt, iedereen is vriendelijk en in een van de huisjes mag ik – desgevraagd vanwege hoge nood – naar het toilet. Dat is een stukje acrobatiek op zich daar: 1. geen pot, maar een hurktoilet. 2. ik moet op blote voeten naar binnen. 3. er loopt een kraan die continu vers water aanvoert – op zich wel hygiënisch 😉 -, maar de vloer is hierdoor spekglad. 4. er is natuurlijk geen toiletpapier, maar dat is bij mij vaste bepakking, in de achterzak (voortaan toch maar eerst eruit halen: zie je het voor je? Ik hoop van niet!) Ik zal het niet spannender maken: het is gelukt, maar toen ik eruit kwam had ik niet alleen zeiknatte voeten, maar leek het weer alsof ik net was gaan zwemmen. Tsjonge, het zweet droop ervan af! Maar goed, ik kon weer opgelucht verder wandelen.