Nakhon Phanom

Woensdag 16 januari

We zijn met de mini-bus in Nakhon Phanom aangekomen. En net zo vlot als bij het begin van de 2 uur durende reis – we worden aan de ene kant van het busperron afgezet en aan de andere kant staat het busje nog net om ons snel in te laden – is de aankomst: de bus stopt voor de deur van het hotel.

Het valt nog niet mee om binnen te komen, want er loopt een steile helling naar boven en er is geen hulp te zien en bovendien vermoedt Peter dat we voor de gesloten deuren staan, aangezien we door de glazen deuren alleen een hele grote verlaten hal zien en hij tevergeefs tegen de scharnierkanten van de deuren duwt. Maar, we komen binnen en de achter de balie verscholen receptioniste checkt ons vriendelijk in. Ze wijst naar de liften en zegt dat we naar de 1e etage moeten. Op ons kaartje staat ook 1411.
De deur van de lift gaat zó snel dicht, dat we haast vier keer klem komen te zitten met koffer en al en als we dan op de 1e etage vliegensvlug uitstappen (we leren snel!) dan staan we bij de administratie.
Waar de 1 op ons kaartje voor staat, weten we nog niet, maar we slapen in kamer 11 op de 4e etage.

Bij ons arrangement blijken ook gratis fietsen te zitten en nadat we een hapje gegeten hebben (hele lekkere Laap, trouwens), stappen we op de splinternieuwe Thaise fietsen en gaan via de boulevard de stad verkennen.
We vallen met de neus in de boter, want nadat we wat rondgedoold hebben, zien we vanaf het dakterras van de 711 dat er steeds groepjes uniform aangeklede dames komen toestromen die zich langzamerhand (en dan bedoel ik met langzaam zeker meer dan een uur) vormen tot een groep dames die een act gaan opvoeren. Ze moeten dan eerst nog wel een verschillende groepsfoto’s maken en hun opstelling oefenen. We gaan iets dichterbij kijken.
Ondertussen is er ook een groep jonge dames gearriveerd die wat danspasjes oefenen, aan hun kleding plukken, hun lachspieren oefenen en poseren voor groepsfoto’s.
Dat schept verwachtingen….
Van Marco – ook een van de zeldzame Falangs (buitenlanders) – krijgen we uitleg. “De familie daar in het wit gekleed is iets goeds overkomen en heeft deze dankdienst aan de goden georganiseerd”.
Misschien hebben zij de straatprijs gewonnen?

Er is een ceremoniemeester die de dankdienst leidt. Eerst wordt er uitgebreid gebeden en geofferd en dan pas komt het entertainment. Het wordt een prachtige dansvoorstelling zeker in het licht van de vallende avond.
We genieten.

Op hetzelfde plein werd ook nog een dame ontluisd,

een tijdrovend en – gezien het stampvoeten van de dame – pijnlijk karwei.

Als we thuiskomen gaan we naar het restaurant om een hapje te eten en weer zitten we er – net als vanmiddag – als enigen. We vermoeden dat we een van de weinige gasten zijn.

Als we naar de hal met de liften lopen zien we dat we het niet bij het rechte eind hebben.

5 bussen met mensen die hier 2 nachten logeren! Ze zijn op een studiereis en bestuderen de agriculture, voor zover ik het begrepen heb van de “leader” met gele pet.

Morgenavond vieren ze hier een feestje en hjj gaat zingen!

Dit bericht is geplaatst in Uncategorized. Bookmark de permalink.