Naar Koman

4 juni

Zo’n 20 km. van Koman vinden we een camping. De weg ernaar toe is slecht; het lijkt een beetje off-road rijden, stel ik me voor want ik heb dat nog nooit echt gedaan. Bochten, gaten, bulten, zonken; veel om te omzeilen, maar het lukt. De camping is heel fijn. We staan aan de Drin, hebben vrij uitzicht en de Duitsers naast ons geven ons waardevolle informatie, zoals ”…de weg naar de ferry is nog erger dan het voorgaande stuk; wij zouden niet met de camper rijden.” Dat je ook vanuit de camping met een minbusje kunt gaan, vertellen ze dan weer niet, “maar met de elektrische fietsen kan het zeker.” De eerlijkheid gebiedt te vermelden dat wij ook niet verder geïnformeerd hebben.

’s Middags houden we steeds meer ons gemak, want de hitte wordt steeds heftiger: je kúnt dus ook niet zo veel meer. We zwemmen nog wel in het meer; minder lauw dan in Shkoder maar goed te doen en verfrissend! Camping Agora farmhouse heeft ook nog eens een prima restaurant (we maken eigenlijk alleen ons ontbijt zelf klaar, en zelfs dat niet eens altijd!)

We liggen vroeg in bed, want morgen willen we om half zeven op de fiets zitten voor de tocht naar de ferry.

KOMAN

5 juni

Het is een prachtige fietstocht (23 km. ) maar inspannend vanwege het superslechte wegdek en de flinke hellingen en dan ook de dalingen waarbij je flink in de remmen moet; het knijpen daarin alleen al is een uitdaging.

Maar, we zijn keurig op tijd! Onze fietsen wilden we aan de wal laten staan, omdat we toch heen en weer gaan, maar een van de jongens van de ferry zegt dat we ze gratis mee mogen nemen! Super!

De ferry vertrekt een half uur te laat vanwege de chaos met het oprijden van de busjes, auto’s en campers: dat moet namelijk liefst achteruit, omdat ze er ook weer langs dezelfde kant uitmoeten. Op de kade die meteen na een tunnel verschijnt en erg krap is, moeten al die voertuigen dus omkeren terwijl er nauwelijks plaats is. Het is één grote chaos en ik ben zoooo blij dat we er niet met de camper naartoe gereden zijn, want dan hadden we ofwel beneden voor de tunnel moeten parkeren en nog zeker 1 1/2 km. omhoog moeten klimmen, of we waren in de chaos op de kade beland en dan had ik echt niet geweten hoe ik dat had moeten doen daar! Noch parkeren, noch omkeren is een optie en dat staat nergens aangegeven. Vanaf de boot is het puur amusement om dat op je gemakje te bekijken! ”Behind the scenes” zegt Peter…

Het is een prachtige tocht, heen en terug, maar alles bij elkaar zit je toch zo’n 5 uur op de boot op slechte bankjes, wat we oplossen door de helft van de tocht in goede stoelen binnendeks te zitten.

Als we terugzijn om 14.30 willen we een hapje eten in een restaurant en dan tegelijkertijd de batterijen van de fietsen opladen. Op de heenweg hebben we al zoveel verbruikt dat we niet genoeg hebben om
”thuis” te komen.
En dan is het even flink schrikken, want bij het eerste restaurant waar we willen aanleggen, wordt ons verteld dat de spanning is weggevallen en dat dat nog wel een uur of twee gaat duren; in het hele dorp!
Goede raad is duur en eigenlijk kunnen we het ook niet geloven; we staan hier bij een enorme stuwdam die elektriciteit opwekt en dan zou hier geen spanning zijn????
We rijden een stukje verder de brug over waar we vanmorgen nog een restaurant zagen en ja hoor! Natuurlijk mogen we de batterijen opladen en we krijgen nog eens een heerlijke kop soep opgediend op de koop toe! De eigenaar vermoedt dat ze ons daarnet niet goed hebben begrepen, maar ik blijf het een vreemd verhaal vinden.

Halverwege moeten we nog een ”combi-stop” maken: batterijen opladen, zowel van de fietsaccu’s als van ons. Maar we redden het. Om 19.30 zijn we weer terug op de camping: heel moe, maar voldaan.

Het “campingstel” dat we vandaag op de boot zagen en dat met de minibus is gegaan, zit dan al uitgebreid na te tafelen in de tuin.

Wacht maar, even douchen en dan zitten wij ook hoor!

Dit bericht is geplaatst in Uncategorized. Bookmark de permalink.

Een reactie op Naar Koman

Reacties zijn gesloten.