Mukda-Sawan in Mukdahan

Als we aankomen, schrikken we even. Van een luxe hotel naar een zeer klein basic houten huisje met een kleine kamer, met een douche-WC ensuite in the middle of nowhere. Voor dat laatste hebben we bewust gekozen, want dan kunnen we van hieruit lekker met de fiets naar de rivier en de omgeving verder verkennen. Zo hadden we het bedacht!

Maar, er blijken geen fietsen te zijn ondanks de vermelding daarvan op de website van Booking.com.
De vriendelijke host (een man van een jaar of 50 en zeker niet de eigenaar) spreekt bijna geen woord Engels en we moeten met de vertaalapp aan de slag om hem duidelijk te maken dat we toch echt fietsen nodig hebben… Hij belt naar de eigenaar (vermoed ik) die een Engelsprekende buurman (ook dat vermoed ik) heeft ingeschakeld om te vertellen dat er geen fietsen zijn, want gestolen, maar misschien kunnen we zelf in de stad gaan kijken, want zij weten het ook niet.

We krijgen ze zo ver dat zij zich gaan inspannen om hier fietsen te krijgen en dat horen we zo gauw mogelijk. We hebben er weinig fiducie in en zijn al op internet aan het kijken voor alternatieven. We blijven echter geduldig wachten, pakken nog niets uit en dan zien we de host ineens aan een fiets sleutelen (we denken aan een lekke band – hoe komen we er op?) en nog geen kwartier later staat er een 2e fiets. We zijn gered. We zetten de koffers op de grond en pakken zo weinig mogelijk uit, want waar laten we alles?
Na 10 minuten zitten we op de fiets op weg naar het dorp en de rivier in het vertrouwen dat daar wel iets te eten zal zijn.
Aan de boulevard vinden we niets. Hotel de Ladda, wat we een uur geleden nog als alternatief beschouwden, blijkt een leeg ongezellig hotel waarvan de keuken pas om 17.00 uur opengaat. Het schuur-restaurant op de hoek heeft een kaart waar we geen chocola van kunnen maken en de opgediende gerechten bij de overige gasten nodigen ook niet uit om die dan maar aan te wijzen.
Gelukkig vinden we een klein restaurant waar een blanke man met Thaise dame zitten te eten en de dame verzekert ons dat het eten hier heel lekker is en vooral de springrolls zijn fantastisch. En ze blijkt gelijk te hebben.

Daarna gaan we gauw terug naar ons tuintje dat heerlijk in de middagzon ligt en waar de wind nauwelijks voelbaar is (en het waait hard, hoor!).

‘s Avonds moeten we nog één keer de fiets op voor het avondeten en dan vinden we toch aan de boulevard (ik schat hooguit 20 meter achter Hotel de Ladda) een prima Chinees restaurant met fijne, vriendelijke bediening en lekker eten. Hier gaan ze ons de komende dagen vaker zien.

Als we naar huis rijden is het stervenskoud en dat blijft zo als we thuis zijn. Het huisje is niet warm te krijgen. We doen “keer op keer” en kijken naar de Mol en Moltalk.
Daarna kruipen we onder de deken in de hoop dat het daar warmer is.


Laat ik zo zeggen: het was een koele bedoening daar onder de deken…..

Dit bericht is geplaatst in Uncategorized. Bookmark de permalink.