Lonja (aan de Sava)

Ik moet eerlijk zeggen dat ik er nog nooit van gehoord had: de Sava, maar het is de langste zijrivier van de Donau en we zullen hem de komende dagen voortdurend tegenkomen!

We zijn in Lonja beland, op een kleine camping (aan die beroemde Sava!) en we zijn blij dat we een plekje hebben, want er is in de verre omgeving geen enkel alternatief. Wij krijgen ook niet het eenvoudigste plekje om de camper in te rijden (Peter moet een flinke tak van een boom omhoog buigen en dan lukt het nog maar net), maar dan staan we wel weer fijn: maar aan één kant een buurechtpaar en hoewel we daar alleen maar een groetcontact mee hebben, ligt er wel een supergrote courgette voor onze camper als afscheidscadeautje van hen.
Het is een heel bijzondere streek daar in het Zuid-oosten van Kroatië: het Park Lonsko polje. Een beschermd natuurgebied (overstromingsgebied ook) waar we een wandeling in maken. We zien voor die streek specifieke varkens (en we zijn blij dat ze achter een dubbele gaaswand zitten); de Posavina paarden en we klimmen op de vogel-uitkijktoren. De hele tocht worden we – ongevraagd en ongewenst – gegidst en begeleid door een hond. Hij is – behalve heel nadrukkelijk aanwezig – niet echt vervelend, maar ik had hem er toch liever niet bijgehad.

In Krapje zelf, waar de wandeling begon, is echt geen ene bal te doen. Het is een mooi dorp,(archictectonisch erfgoed) vanwege de eeuwenoude houten huizen die er staan. Ze zijn gebouwd van eikenhout en soms is er geen spijker aan te pas gekomen.
Ik begrijp ook wel waarop het Krapje genoemd is, want echt veel ruimte om er door te rijden (voor een campertje dan) is er niet 🥴😉.

(de uitkijktoren en een van de typische huizen in Krapje)
Er is gekozen voor eikenhout vanwege het feit dat dit hout goed tegen vocht kan en bovendien woonden de mensen meestal boven, zodat het water vrij spel had op de begane grond en niet het leefgenot van de bewoners aantastte. Er is 1 klein winkeltje, waar we wat yoghurt en koekjes kopen, omdat er geen bak koffie te krijgen is, laat staan iets te eten voor tussen de middag. We “lunchen” onder een soort overkapping waar we eerder die ochtend een paar dorpsbewoners zagen samenscholen: we werden vriendelijk begroet.

(Peter maakt even een coto van de vloer van onze lunchplek.)

Het beloofde infocentrum annex restaurant is gesloten. Toch hebben we geen spijt dat we ernaar toe gefietst zijn, want het is een leuk tochtje en het weer is veel beter dan verwacht!

Gisteravond hebben we gegeten in het restaurant dat bij de camping hoort, maar vanavond hebben we niet zo veel geduld als gisteren (en regent het ook veel minder), dus trekken we een blik Confit de canard open met rijst: ook weer wel eens lekker.

Morgen gaan we verder naar de Faaker See (Villach) in Oostenrijk.