Lekke tuub – vervolg –

Omdat er bij het opslaan en publiceren heel veel mis ging gisteravond, typ ik opnieuw de rest van mijn verhaal.

Na het bezoek aan de tempel met de Portal of time, rijden we door naar het monument van de koning. Welke koning precies weet ik inmiddels: hij heet Naresuan en werd de “zwarte Prins” genoemd. Hij was enorm goed in krijgskunde. Hij heeft dan ook veel bijgedragen aan de vorming van het grote Siamese rijk (16e eeuw).
Om hem te eren hebben ze onderaan het monument een flink stel sabels neergelegd en die blijven daar mooi liggen… (probeer dan maar eens in ons “gave” landje.)

Behalve dat het een beroemde krijgsheer was, moet het ook een enorme liefhebber van kippen 🐓 en/of eieren 🥚 zijn geweest, want de hele omgeving van het standbeeld is vergeven van de kippen.

Tot slot willen we naar Wat Phukhao Thong, die iets achter het monument ligt, maar dat moet lopend vanwege de lekke tuub, waar ik in het eerste deel al over schreef.
Dat gebeurde allemaal tijdens het korte middagtochtje.
In de ochtend maken we een tochtje over het niet toeristische gedeelte van het park, waar we b.v een liggende buddha van 42 m. lente zien. Veel mensen komen er lotusbloemen en andere bloemenkransen neerleggen, die dan weer zonder gêne door een groepje mensen worden opgehaald, een beetje opgekalefaterd en opnieuw verkocht…

En dan het beloofde verhaal van oud en nieuw.
We zitten voor onze bungalow en horen de hele avond behoorlijk wat geknal in de buurt (een beetje zoals we dat ook al een flinke tijd in Eindhoven hoorden). Daarnaast horen we NON – STOP het monotone gezang van monniken door de luidsprekers vanuit de tempel aan de overkant, zeker vanaf een uur of tien.

Tegen twaalf uur wandelen we naar de tempel om eens een kijkje te gaan nemen. De tempel is bomvol met in het wit geklede gelovigen die met een wit koordje dat van boven komt, rond hun hoofd verbonden zijn met het “Hogere” en met elkaar. Ze praten niet, bewegen nauwelijks en lijken alleen maar te mediteren tijdens het gezang van de monniken. Zelfs bij beide toegangen zijn er buiten nog knielende gelovigen. We kijken over hun schouder mee de tempel in….

Als het 24.00 uur is en Peter en ik elkaar – op gepaste afstand van de tempel – een goed nieuwjaar hebben gewenst, is er vanuit de tempel onveranderd monnikengezang te horen en er komt geen mens de tempel uit om naar het vuurwerk te kijken dat inmiddels rondom de tempel wordt afgestoken. Het is een kakofonie van tegenstrijdig lijkende geluiden…..

Pas als het vuurwerk klaar is – hier al na een minuut of tien – stoppen de monniken met zingen en komen met een soort wijwaterbezem naar achteren, de gelovigen zegenend en flink nat sprekelend. Ook wij krijgen buiten aan de ingang de zegen mee.
Daarna komen de mensen van lieverlee naar buiten gewandeld en gaan ook wij weer huiswaarts.
2025 is begonnen.