Lag Omar in Nazareth

Er staat geen vraag achter de titel, maar als het een vraag zou zijn, is het antwoord: ja!

Omar Sharif lag ooit in Nazareth: hij was de eigenaar van dit prachtig architectonisch kunstwerk. Bedacht door – alweer César Manrique – en uitgewerkt door Jesus Soto. Ik schrijf was, want hij heeft het verloren met een spelletje bridge. De uitdager was een kampioen bridger en dat wist Omar niet. Ik ben blij dat wij niet zo hoog inzetten bij het bridgen!  Maar wellicht heeft hij nog wel geld gekregen toen zijn naam hieraan verbonden bleef.

Het huis ligt ingehouwen in de rotsen en het is weer een schitterende versmelting van natuur en cultuur. We boffen dat de zon lekker schijnt, want dat maakt alles nog veel mooier.

We zijn dan al bij het Museo del Campesino geweest waar een groot Monumento van Manrique de plaats markeert in het landschap: een ode aan de boer. Het museum zelf stelt niet zo veel voor: winkeltjes met agrarische en streekproducten, waar je desgewenst voor een paar euro een mini- workshop kunt volgen b.v. in het maken van de twee beroemde Canarische sausjes (een van paprika en een van koriander).

Omdat de zon, tegen de verwachting in, goed door de bewolking heenbreekt, rijden we nog even door naar Arrietta waar we een lekker strandtentje (El Pisquito) weten. Tijd voor een late lunch met een fijn boek erbij.

Als de zon hier de strijd moet opgeven, rijden we rustig terug af en toe zelfs even met de ruitenwissers aan, maar overwegend droog. We stoppen nog bij de een aparte rotsformatie Montagna de Guenia) (nergens te vinden hoe deze ontstaan is), maar heel apart.

Fijne dag weer.

Dit bericht is geplaatst in Uncategorized. Bookmark de permalink.

Een reactie op Lag Omar in Nazareth

Reacties zijn gesloten.