maandag 27 t/m woensdag 29 sep
Als we ‘s maandags wakker worden, schijnt de zon al en is het super lekker van temperatuur.
We hebben een fijne plek op de camping.

Tegen de middag stappen we op de fiets om naar het dorp/stadje? zelf te rijden. Het is maar een ritje van een km. of vier maar we genieten met volle teugen, ook al omdat de afstand praktisch helemaal afgelegd kan worden langs de zee, op een goed vrijliggend fietspad.
We vinden een restaurant met uitkijk op de zee én met een kaart waar we heel blij van worden: we eten oesters, scheermessen en vongoles. De serveersters zijn hier ook al zo aardig en tonen dat ze echt belangstelling hebben voor je en dat ze hun werk graag doen: dat maakt toch zo veel verschil!
We blijven ook best lang “hangen” daar omdat het gezellig is.





Aan het eind van de middag stappen we nog een keer op de fiets om richting delta te fietsen. Het is te laat om helemaal door te rijden, maar we hebben wel een goed idee hoe we dat morgen gaan aanpakken, want we vinden het een schitterend gebied om in te fietsen.




Het doet ons aan Azië denken: we fietsen door rijstvelden en zien veel poelen met slakken.
Zin in morgen!
(‘s Avonds gebeurt er iets raars!
We hebben inmiddels Duitse buren gekregen: een stel, rond de 50 schat ik, met een busje met opdrukdak dat ze pal naast onze plek geïnstalleerd hebben terwijl er volop andere plekken zijn waardoor zij en wij meer privacy zouden kunnen hebben. Maar goed: zij kozen hiervoor: wat ons betreft geen probleem.
’s Avonds kijken we naar van Roosmalen en Groenteman op ons i-padje (tijd: 22.15 uur). Wij zijn nog niet echt stokdoof, dus het geluidsniveau is beschaafd. (Om 00.00 uur moet het hier stil zijn, zo luidt het reglement!j
Dan komt de Duitse buurvrouw uit bed en komt naar ons toe. Ze maakt ons op niet mis te verstane manier duidelijk dat ze NIET gediend zijn van het geluid dat we maken, dat ze alles woordelijk kunnen verstaan (? waarom snauwt ze ons dan in het Duits af?) en dat het afgelopen moet zijn! …..We sputteren tegen en zeggen dat ze er zelf voor hebben gekozen om zo dicht naast ons te komen staan….en dan hoor je wel eens wat van je buren…..
Wij gehoorzamen niet… en wij horen dat ze zich gruwelijk aan ons storen…. ze doen het gelach van de TV na etc……. Heel vervelend, maar het is toch echt hun probleem, vinden wij.
Tegen elf uur gaan we ook naar bed.)
Op dinsdag willen we een beetje op tijd gaan fietsen, maar we blijven wat lang kletsen met een stel uit Roosendaal dat ook Lacross-fietsen heeft (en dat schept een band😉😀).
Toch vertrekken we rond 10.00 uur. Het is een prachtige tocht: inderdaad door rijstvelden, langs water, over bruggetjes. Geweldig! We zien veel vogels; niet de flamingo’s die hier ook ergens moeten zijn, maar wel veel zilverneeuwen, reigers, futen en andere vogels waarvan wij de namen niet kennen. Er zijn heel veel vogelspotplaatsen!
Om 11 uur bereiken we Deltebre, een plaatsje bij de delta van de Ebro. We volgen het bordje naar Olmos, omdat we inmiddels te weten zijn gekomen dat deze organisatie boottochtjes maakt over de Ebro naar de plek waar deze langste rivier van Spanje zich in de zee stort. We boffen: om 12 uur kunnen we mee, tochtje duurt 1 1/2 uur.
Nou moet ik wel eerlijk zeggen dat het geen interessant boottochtje is geworden. Het eindpunt was nog nog wel mooi om te zien , maar heen en terug was ronduit saai. Bovendien was er continu informatie via een luidspreker (ik dacht eerst dat het een bandje was, maar zag even later dat het life-commentaar was (eigenlijk heel knap gedaan), waarvan ik na 40 minuten bijna knettergek werd. Dat komt natuurlijk voor een groot gedeelte omdat je er geen klap van verstaat, maar zelfs de spaanstalige toeristen waar ik naast zat snakten naar stilte (of een rustig muziekje)…




(Dat zegt genoeg, toch?)
De namiddag is veel spannender. We fietsen door de delta en komen -tegelijk met nog een paar fietsers – bij een lunchplek aan. Ik had ze eerst niet herkend, maar het zijn onze Duitse buren van de camping. Wij zitten als eersten aan de lange tafel en zij kiezen er nu voor om zo-ver-mogelijk-van-ons-vandaan aan tafel te gaan. Wij moeten er stiekem om lachen…




Het is een lekkere lunch met arros negro (een soort paella maar dan met rijst die zwart gekleurd is door de inktvis) en een rijstlikeurtje van de zaak na. De serveerster (in vermoed de zeer bejaarde, maar nog heel vitale moeder van de uitbater) verontschuldigt zich meerdere maken voor kleine foutjes met de woorden “ we are nog professional…” , maar intussen kun je zien dat ze geniet van haar werk en de gasten!
We hebben een geweldig mooie dag gehad!




‘s Avonds herhaalt zich de scene met de buurvrouw, maar dan om 21.45 uur en nog veel heviger. Ze komt voorbij gelopen, imiteert ons gelach en komt zelfs ons terreintje op om ons te sommeren dat het vanavond nu echt afgelopen moet zijn en dat we stil moeten zijn. Ze gaat helemaal uit haar plaat!!!!
We zeggen haar dat ze moet maken dat ze wegkomt en Peter krijgt er spontaan de slappe lach van….
We hebben wel eens leukere buren gehad op de camping….
Op woensdag is het wasdag. We doen verder dus niet zo veel meer dan was in/uit de machine, in/uit de droger; beetje kletsen met lotgenoten, een keer door de camper lopen met een doekje en een veger, zwemmen in het grote zwembad en oh ja, we zijn ook nog even tussendoor in het dorp gaan lunchen (we konden het niet laten 🥴😀)
Inmiddels hebben we geen buren meer: ze zijn vanochtend vertrokken.
Wij vetrekken morgen naar San Pedro Pescador: de camping waar Jeroen en Peggy ook staan. Lekker samen een dagje doorbrengen!