14 en 15 juni
Van de 14e valt niet meer te vertellen dan dat we een heerlijke rustige dag hebben gehad.
We hebben ’s ochtends een paar wassen gedraaid. Nou zeg ik ”we”, maar de eerlijkheid gebiedt te bekennen dat de campingbaas (je weet wel, die eerst zo nors en terughoudend was) met een wasmand bij ons aankomt, de vuile was erin meeneemt en 2 x de schone was terugbrengt, zodat we eigenlijk alleen de was aan de waslijnen (die er ook al waren) hoeven te hangen. Hoe relaxt is dat?
Vandaag zitten we al voor 8 uur op de fiets: we willen vroeg in Muzeu Butrinti zijn, zo’n 5 km. verderop.
Als we daar om 8.10 uur zijn, blijkt het pas om 9.00 uur open te gaan. Ik ga een lekkere cappuccino drinken in de tuin van het naastgelegen hotel en Peter gaat met het pontje over naar een kasteel aan de overkant en daar stoot hij lelijk zijn hoofd (letterlijk) …
Om even over negen zijn we weer samen en blijkt de poort open te zijn. Alleen is nu de stroom uitgevallen en kunnen er geen toegangskaartjes geprint worden. ”Of we even willen wachten…” Nou, liever niet, want we zijn niet voor niets zo vroeg gegaan: we willen buiten de drukte en de hitte ons bezoek afleggen. Peter oppert om die dan bij het weggaan te betalen en na een telefoontje met de baas, wordt zijn idee overgenomen. We mogen er in.
Ik vind het een soort openluchtmuseum met resten van een Griekse nederzetting, gelegen op een prachtige helling met – gelukkig – veel schaduwrijke paden. Heel mooi, en wat is het nog heerlijk leeg en rustig.