De rit naar Koroni (het zuid-westelijke punt van de Pelopenessos) is een gedenkwaardige.
We draaien op een gegeven moment rechtsaf richting Pyros (braaf onze Garmin volgend), maar dan staat er ineens een bord met de mededeling dat er na/gedurende(?) 7 km. geen doorgang mogelijk is.
Peter stapt uit en vraagt bij een soort garagebedrijf of we via deze weg toch richting Pyros kunnen komen.
Ja hoor, geen enkel probleem. We rijden door… Aanvankelijk gaat het goed, maar er komen van lieverlede steeds meer wegwerkzaamheden en opbrekingen. We rijden nog steeds door op stukken/weghelften waar het nog wel kan, maar op een gegeven moment lijkt het toch echt niet meer mogelijk. We staan hier op een punt dat we nog net kunnen keren, dus stapt Peter weer uit en gaat het nu aan de wegwerkers zelf vragen.
Ja hoor, kalm aan rijden op de stukken die nog wel begaanbaar zijn en dan kom je er wel. En ondanks alle borden ”VERBODEN”/“GEEN DOORGANG” volgen we de wegwerkers. Nog één keer verifieert Peter of het echt wel kan, via deze weg, bij een jongen die voor een verlaten huis naast de opgebroken weg staat.
Ja hoor…
En ze hebben gelijk. We komen er door op deze manier…. Het is bovendien ook helemaal niet druk op deze route…. (“Hoe zou dat toch komen?”) 🥴🤣
Op de camping zijn we maar welkom voor 1 nacht, of het moet zijn dat we af willen zien van de voor ons gereserveerde “schitterende” plek. Nou dat willen we niet, sterker nog: we willen ook de gereserveerde plek niet: zo schuin en vol met boomstronken.
Uiteindelijk staan we op een iets minder schuine plek én wel zonder boomstronken. Het kan ermee door voor 1 nacht.
Voor en na de fikse regenbui van 16.00 uur, fietsen we naar het leuke dorp. We eten vis en soep (vissoep) en bezoeken de burcht met het schitterend gelegen klooster met zijn vele kapellen en prachtige tuinen.
We hebben geen spijt dat we naar Koroni zijn gegaan. En morgen gaan we gewoon verder, naar Mani: de middelste vinger van de zuidkust.