“Op pad met Run
We kunnen niet meer naar huis, zegt Run. Hij is vandaag onze gids en chauffeur in het Khao Yai NP.
We kunnen inderdaad niet meer terug omdat er een grote mannetjesolifant onze kant op komt gelopen. In de berm gaan staan met de auto is geen optie. Terug dus.
En dat doen ook alle andere chauffeurs. Terug, net zolang tot de olifant ergens het bos inloopt. En daarmee wacht het slimme beest zeker twee kilometer. Enkele waaghalzen gaan met fototoestel en statief toch de weg op om op het allerlaatste moment in de auto te springen. Alles voor een foto.
Run helpt ons zo goed als hij kan. We zijn vanmorgen vroeg vertrokken en pas tegen half acht ‘s avonds zijn we weer thuis. Want, door loopt een stekelvarken, en daar een hert, en daar loopt moederolifant met kind naar zout te zoeken. En hoor, een hornbill. De witte gibbon (‘geen aap, want hij heeft geen staart’) zien we alleen boven in de bomen zwieren. Run ziet van alles en lacht als het hem lukt om ons te laten genieten. Tussendoor maken we nog een hike in het tropisch woud. Kijk, een groep makaken, en hier heeft een beer zijn nagels in een boom gezet.”
Dit schreef Peter gisteravond op Facebook.
Ik had zoveel indrukken te verwerken dat ik ze nog niet kon “verbloggen”; bovendien mooi verwoord wat we meemaakten.
Eens kijken of ik nog wat trivia toe te voegen heb.
- Ik ontdekte gisteren bij de lunchplek een bijzondere uitvoering van een invalidentoilet. Daar was een iets grotere ruimte voor gereserveerd dan de normale toilet (je kon er met een rolstoel in) en er zat geen deur in, maar een douchegordijn… ja, dat kan natuurlijk ook.
- Bij de lunch kwam er aan de tafel naast ons een (niet echt vriendelijk) Nederlands stel, met een excursiegenoot. De man gaat naar de WC, de vrouw neemt een rookpauze op het uitkijkplatform een eindje verderop en neemt haar filmcamera mee van de tafel met de woorden: “Then we don’t have to panic.”…. De tafelgenoot kijkt haar een beetje vreemd na.
Als de man terug komt en daar alleen nog de gids aantreft, slaat toch de paniek toe bij hem 🥵.
In een seconde denk ik dat hij zijn vrouw mist, maar dan vraagt hij angstig aan de tafelgenoot: “Where is my camara!” - Even later – als zij aan eten zijn – grist een aap 🙊 zijn hele bord leeg. Ik kan nauwelijks mijn lach onderdrukken.
Al met al: om 8 uur de deur uit, om 19.30 terug. 6 1/2 uur in de NP doorgebracht.
