Jajce – kamp Zagreb

28 juni

Antwoord op de cliffhanger: Nee, we zijn niet meer met een elektrische boot het meer op gegaan. We vonden het niet uitdagend genoeg; beetje suf, beetje uitgeblust! we hebben ons beperkt tot een half uurtje terras in de schaduw (alsof dat wel spannend is 🥴), en het enige excuus is dat het bloedheet is!

We hebben op de camping 5 motorrijders als overburen gekregen en die zijn zelfs vóór ons (ruim voor 7 uur dus) al uit de veren. Ze douchen, ruimen de tentjes op, spuiten de motoren in met RW 40, wassen de kleine voorschermpjes, eten wat… Maar het tempo van de 5 verschilt nogal: waar sommigen nog nauwelijks op gang gekomen zijn, is er één echt al uren klaar en loopt in zijn onderbroek met daaronder alleen zijn motorlaarzen rond (zitten kan niet, want ze hebben alleen de grond en volgens mij kan hij – eenmaal daar aanbeland – niet meer zonder hulp omhoog en dat past niet bij zijn image!

Uiteindelijk zijn wij eerder dan zij ”en route”. Ik vergeet naar de Nederlanders te zwaaien waar we vorige avond tijdens het eten een praatje mee gemaakt hebben en eigenlijk weet ik niet eens of ze er nog wel waren.
Het is weer een mooie route naar Banja Luka waar we de camper parkeren en met de fiets het stadje inrijden om o.a. de kathedraal te gaan bekijken. Hij is letterlijk schitterend: aan de buitenkant met zijn gouden koepels en van binnen vanwege het interieur met zijn imposante kroonluchter.

We vinden een trendy eettentje waar we allebei iets anders kiezen en toch allebei zoooo verrast zijn (Peter door een soort Oosterse kip en ik door een vegetarische risotto met groentes). We hebben relatief lang moeten zoeken, want soms lijkt het alsof er alleen maar gedronken wordt. Peter merkt nog op dat we inmiddels tegenover onze parkeerplaats staan. Ik neem dat niet letterlijk, want hij gebruikt vaak dit soort opmerkingen om mij ”blij te maken”; ”te motiveren” en/of “moed in te praten”, maar dat had ik nu beter wel kunnen doen. Bij het oversteken, kan Peter nog wel net door groen, maar ik moet wachten. Lachend kijkt hij om en racet door. Als ik hem even niet volg, zie ik niet dat hij meteen de parkeerplaats op rijdt en als het ook voor mij groen is, race ik de straat in om hem in te halen. Ik zie hem in geen velden of wegen en heb ook werkelijk geen idee waar ”onze” parkeerplaats is. Dan maar terug naar de plaats waar we het laatst nog samen waren: het restaurant. En vlak voor het kruispunt waar het restaurant ligt, zie ik Peter aan de overkant staan zwaaien vanaf ”ons” parkeerterrein dat inderdaad tegenover ligt…..
Toch maar iets serieuzer nemen, voortaan.

Bij het oprijden van de tolweg, richting Kroatië, weten we dat de Nederlanders ook vertrokken zijn uit Jajce; ze staan vóór ons.

We zien ze weer aan de grens naar Kroatië, waar het een puinhoop is! Een tweebaansweg wordt vierbaans, maar op de rechterweghelft gaat het te-ring-traag vanwege de vrachtwagens en veel personenwagens gaan dus – hoewel verboden – passeren om bij het vierbaans gedeelte uit te komen. Dat levert problemen op als er tegemoetkomend verkeer is: een hoop gewring en soms moet er zelfs terug achteruit gereden worden. Inmiddels sta ik zo dicht op de vrachtwagen vóór mij dat ik voorlopig niet uit die rij kan komen. Achter mij – je gelooft het niet – staan die Nederlanders. Maar ook achter mij onderneemt niemand actie. Als we zo’n drie kwartier staan te ”wurmen” daar, is mijn geduld op.
Ik stap uit, loop naar voren en zie dat de vrachwagen voor mij nog zeker ruim een meter door kan rijden, precies de ruimte die ik nodig heb om naar de linkerbaan te komen die daarna inmiddels binnen een tiental meters in vierbaans overgaat. De chauffeur doet laconiek, lacherig en ik roep de hulp in van een douane-stagiair die net voorbij komt en vertel dat er al wel 80 auto’s voor hun beurt zijn gegaan en dat ik hier al 3/4 uur sta! Uiteindelijk geeft hij toe, ik stap snel in onze Duuk en kan eindelijk de rij uitkomen, meteen opgevolgd door de Nederlandse camperaars en nog wat auto’s. He, he, eindelijk!
Het bekijken en bestempelen van de paspoorten gaat uiteindelijk snel.
Een eindje verder worden we – heftig zwaaiend – gepasseerd door de Nederlandse camperaars.

Kamp Zagreb is een fijne camping. We hebben een prima vrije plek en er is uitstekend sanitair. Het enige verbeterpuntje is de pizzeria.

Morgen door naar Bled.