Tegen half elf stappen we de deur uit. De hoteleigenaar zit op een krukje voor de deur een pilsje te drinken met de bediende. Op de straat lopen hordes mensen de “Snollebollekes”:….. naar links…..naar rechts…. naar links…. enz. Het enige verschil is dat ze niet hossen, maar proberen te wandelen. Het lijkt even doelloos.
We worden gewaarschuwd dat het wel héél erg druk is en wellicht nog drukker – als dat mogelijk is – rond het meer: “…be careful….!”
We storten ons in de menigte, richting meer, en het wordt inderdaad steeds drukker. We vragen ons hardop af waar deze mensen toch allemaal naar toe gaan en na een kwartiertje mee-lopen vragen we dat ook af van onszelf. Het podium waar gisteravond nog volop entertainment was, is er niet meer (Er zou ook geen plaats voor zijn, nu). Het enige grote podium aan het meer is een eindje verderop, maar dat is voor mensen die hiervoor een kaartje hebben gekocht of voor mensen die al uren tegen de hekken aan de buitenkant gedrukt staan.
We besluiten terug te gaan naar “the french quarter” waar we logeren en waar Beer-street ligt. We gaan een plekje zoeken om wat te drinken en te genieten van wat er gebeurt: schijnbaar doelloos heen en weer wandelende mensen.
We raken in eerste instantie verzeild bij 4 jonge gasten die ons een stoeltje met leuning en een biertje aanbieden. Ze blijken ladderzat en één van hen komt op minder dan één meter afstand voor ons zitten en kijkt ons alleen maar indringend aan. Zijn enkele Vietnamese woorden zeggen ons niets. Zijn enkele gebaren wel: hij wil met Peter gaan lopen! Waar naartoe en met welk doel wordt niet duidelijk. We voelen ons steeds minder op ons gemak en na 2 slokjes bier, laten we het terras voor wat het is en lopen mee met de meute.
Het wordt steeds drukker en mijn gevoel van veiligheid is aan het wegebben. Peter merkt dit ook en is driftig zoekend naar een escape op een terras en dat lukt hem: hij vindt 2 stoeltjes met een leuning achteraan, zo ver mogelijk weg van de steeds moeizamer wandelende massa’s mensen. Met een biertje voor de schrik kom ik langzaam bij en verwonder ik me over het hele schouwspel dat om 12 uur precies eindigt met vuurwerk en gejuich op enkele plekken in de straat waar we zijn. We wensen elkaar een gelukkig nieuwjaar en wandelen terug naar ons hotel.
We weten nu wat de mensen in Hanoi doen met oud en nieuw: wandelen.. van links…naar rechts….
2023: het jaar van de Snollebollekes
Het nieuwe jaar beginnen we met een fietstochtje door Hanoi. Het is even flink wennen aan de fietsen en vooral aan het verkeer: in plaats van kijkers zijn we deelnemers en dat is andere koek! Toch lukt het ons vrij snel om mee te doen met de meute en gewoon te “gaan met de banaan”!
We bezoeken o.a. het Mausoleum van Ho Chi Minh. De entree is weer even moeilijk, want ik heb wel een grote shawl bij me die tot nu toe (b.v. in Servië, Albanië en Griekenland) altijd geaccepteerd werd als “decent”, hier wordt afgkeurd door de zeer ontstemd kijkende bewaker van de goede zeden. Bovendien moeten ook mijn schouders bedekt worden. Net voor de poort staan verkopers van rokken en lappen
(€ 8,—wat hier een fortuin is) maar door een tip van een andere toerist kopen we 20 meter verder hetzelfde voor € 2,—): we zijn binnen!
Dit vinden ze dan beter….
Daarna gaan we nog naar de oudste pagode in Hanoi (6e eeuw, maar natuurlijk flink gerestaureerd zo nu en dan.)
en naar Bananen- eiland.
Om er te komen fietsen we eerst (echt waar) over een vuilnisbelt en als we er zijn, gaan we eerst linksom langs de plantages en groentenvelden, waar je niet mag zwemmen, om uiteindelijk via 2 gaten van 10 x 10 cm. in een grote ijzeren deur naar het water te kunnen kijken.
Rechtsom gaat het beter en hebben we een mooi fietspad over het eiland om uiteindelijk uit te komen onderaan bij de ijzeren Long Bien brug. We moeten de fietsen op een behoorlijk steile trap omhoog duwen. Een voor een lukt ons dat samen nèt, om boven te constateren dat we – hoewel aan de rechterkant omdat we rechtsaf moeten – tóch aan de verkeerde kant staan. Tegen het brommerverkeer in fietsen is geen optie, dus we moeten weer naar beneden en aan de andere kant weer omhoog.
En dan komt er hulp van een jonge knul en een andere iets oudere man die deze klus kennelijk veel vaker klaren: we staan in een mum van tijd weer op de brug aan de goede kant: 🔝hier: we worden zo vaak goed geholpen: hartverwarmend!
Uiteindelijk komen we via een grote groentemarkt weer op bekend terrein “the french quarter” en omdat we vinden dat we wel een biertje verdiend hebben, strijken we neer bij Beerstreet voor een Boa Hoi (het lekkere local bier).
Fijne start van het nieuwe jaar vandaag!
Een reactie op Hoe wordt er oud/nieuw gevierd in Hanoi