Ile des Embiez
Peter loopt wat sneller door naar het iets verder gelegen ticketbureau en ik wacht aan de kade waar de boot naar Ile des Embiez aankomt. Het is een mooie dag: temperatuur net boven de 20 en een flauw zonnetje.
De boot is er vrij snel en omdat er niet zo veel mensen vanaf komen, beginnen de passagiers al snel de loopplank op te lopen: de kaartcontroleur lijkt wel haast te hebben. Hij kijkt mij vragend aan omdat ik geen aanstalten maak om de loopplank op te gaan, maar wel duidelijk laat merken dat ik meewil. Ik zeg dat Peter nog even een kaartje kopen is en vraag om nog even te wachten: hij komt er zo aan gerend! Dat laatste is niet waar, want ik zie Peter op zijn dooie gemakje deze kant opwandelen en ik zwaai hevig in de hoop dat hij haast gaat maken. Tevergeefs, hij heeft zijn veraf-bril niet op… Gelukkig reageert hij wel op mijn “oehoe” en begint hard te lopen. Als onze kaartje gecontroleerd zijn, gaat de loopplank iets omhoog en nog voor we zitten, gaan we los. “Dat is mooi”, zegt Peter “geen tijdverlies met wachten.!” Wij gaan vandaag het eiland van Ricard verkennen: te voet, want autoverkeer is er niet en fietsen (dat zagen we eergisteren al toen we op het tegenoverliggende eilandje waren) is daar voor ons niet te doen.
Ik was aanvankelijk niet zo enthousiast om er naar toe te gaan, want het leek mij een eiland voor de “happy few” met grote zeiljachten in het haventje en grote, dure vakantiehuizen. Dat klopt ook eigenlijk wel, maar ik moet zeggen dat Ricard (van het beroemde Franse drankje) er iets moois van heeft gemaakt. Het was zijn idee om het eiland wel door toeristen te laten bezoeken, maar ervoor te zorgen dat die van het soort zouden zijn dat de natuur zo ongeschonden mogelijk houdt. Dat is hem gelukt. Het is er prachtig! Veel bloemen, geen auto’s of brommers, alleen wat fietsers en wandelaars. Hoewel de boot continu op en neer vaart, is het er heel rustig.
Wat genieten we van al dat moois. Het onszelf beloofde Ricard’je is een mooie bekroning van de flinke wandeling!