Het binnenland in

Maandag 20 september
Wij rijden naar Albarracin. Prima weg, niet druk, niet spectaculair, maar ook niet zo saai dat je ervoor moet waken weg te dommelen.
Eerst rijden we wat verder door naar Teruel, omdat daar een crypte is van een beroemd liefdespaar a la Romeo en Juliette én het is een lieflijk plaatsje gesitueerd rondom een plein met een enorme zuil waarop een mooi, maar klein stiertje staat dat over het dorp waakt.

We zijn nog steeds niet helemaal gewend aan eet- en rusttijden, zodat we te vroeg lunchen en daarna overal gesloten deuren vinden, want siësta.
We overbruggen de tijd met een wandeling over de beroemde trappen van Teruel en leggen een kaartje op een zonovergoten terras. Peter wint weer ondanks het feit dat hij alleen maar oog heeft voor de schotels eten die worden geserveerd op de tafeltjes naast en achter ons.

Albarracin ligt op 1100 meter hoogte en dat is goed te voelen. Het is natuurlijk pas laat in de middag als we daar aankomen, maar we grijpen meteen naar lange broek en trui.


Even na achten fietsen we naar het dorp om een hapje te eten: het campingrestaurant is op maandag dicht. En wat blijkt? In het dorp kunnen we ook maar 2 open restaurants vinden. Bij het ene zitten we al aan tafel maar we besluiten toch weg te gaan omdat de menukaart  voornamelijk …”oren, hersenen, maag en zwezerik…” vermeldt en daar wordt Peter niet gelukkig van. Bij het andere wordt ons een wachttijd van 1 1/2 uur in het vooruitzicht gesteld.
We fietsen terug naar de camping en dan vinden we – tamelijk verscholen – een soort Ierse kroeg, waar ze voor ons een dienblad klaarmaken met een potje paté en een pak rauwe ham, toastjes, stokbrood en bestek en de boodschap “mooi zelf doen”. Het smaakt prima en zo wordt het toch nog een gezellige avond.

Dinsdag 21 september
Na een koude nacht waar wij overigens niets van merken, word ik wakker met het zachtzoemende geluid van de verwarming: het is nodig om even de kou eruit te jagen.
We gaan er een actieve dag van maken. We fietsen naar Plaza Mayor en beginnen met een prachtige wandeling in het dorp zelf en beneden rondom, langs de rivier.
Ik schreef het al: prachtig!

 

Als we bijna aan het einde zijn, breekt de zon door de wolken en op een paar duikelingen na blijft dat zo de hele middag: we genieten ervan op de camping.
Morgen weer verder, richting Middellandse zee waar het ietsjes warmer is en hopelijk niet te veel gaat regenen zoals  voorspeld.
Maar de voorspellingen zitten er hier ook nogal eens naast, zoals vandaag blijkt.

 

Dit bericht is geplaatst in Uncategorized. Bookmark de permalink.