Tegen 11 uur staan we met onze fietsen aan de hand in de rij voor de veerpont naar Spanje (7min.varen). We hebben hem net weg zien varen, dus dat duurt dan nog een dik kwartiertje voor hij terugkomt.
”Pas de bicyclettes electriques!” zegt de bootsman nors als we aan de beurt zijn om de loopplank af te gaan. We parkeren de fietsen snel aan de wal en gaan naar de loopplank, waar de bootsman – nog steeds even nors – een haltteken maakt “Plein!” (Hij heeft gewoon doorgeladen, terwijl hij wist dat we meewilden…)
Wat is het toch jammer als iemand totaal geen gevoel heeft voor het werk dat hij doet.
Bij de derde keer dat we de pont zien verschijnen, mogen we mee!
In Hondarribia aangekomen, drinken we eerst een cortado op een levendig pleintje. Peter haalt om de hoek bij het Bureau de Turismo even een plattegrondje (ons eigen foldertje zit in de fietstas) en dan wandelen we naar de oude stad, over de Camino de Santiago!
We slenteren lekker door de oude straten, bewonderen de gevels met hun balkons en de altijd fris ruikende was aan de waslijnen boven ons. We lopen ook nog even een kerk in met een prachtig altaar én een zwarte madonna, terwijl we ook al zo’n aparte schipperskerk hebben gezien in de buurt van de haven.
Als we ons met tapas en een wijntje geïnstalleerd hebben, komt de serveerster ons vertellen dat we daar niet mogen zitten: het is het terras van de buurman, waar ze kennelijk niet zo’n goede band mee hebben, want ze duldt geen seconde uitstel. We moeten maar binnen gaan zitten want op hún gedeelte staan alleen 2 gerserveerde tafeltjes leeg en de rest is bezet! Geen enkele andere oplossing kan ze voor ons bedenken: ze is alleen maar opgelucht dat we opstaan met drankje en hapjes in de hand.
Ik ervaar ook bij haar geen enkel positief gevoel bij het werk dat ze doet.
We mogen bij een lief jong stel aan het tafeltje aanschuiven en daar maken we dankbaar gebruik van tot het tafeltje ernaast vrijkomt.
Overigens zijn de tapas om je vingers bij af te likken (en dat doen we dan ook😂).
Halverwege de middag wandelen we terug naar de haven en in een mum van tijd komt er een veerpontje (andere maatschappij dan vanmorgen).
Als we de wal weer oplopen, zien we een jong stel met elektrische fietsen de loopplank aflopen: zij mogen hun fietsen wel mee naar de overkant nemen. Geluksvogels zijn het!
‘s Avonds eten we nog een neppizza op de camping en als we terug bij de camper zijn, barst het onweer los. Ook voor morgen zijn fikse buien voorspeld, maar daarna knapt het weer op!
2 reacties op Hendaye – Hondarribia v.v.