Haro

Ma/di (23/24 juni)

Als we de camping oprijden, komt de herinnering van een paar jaar geleden binnen: hier reed ik het achterlicht van onze fietsendrager aan barrels! Dat kwam toen hard aan. Nu doe ik het beter en we rijden soepel naar onze plek: geen naaste buren: geen overburen (vrij uitzicht dus) en dicht bij het hele nette sanitairblok!

We zijn in de Rioja beland. Warmte, wijn en water zijn overheersend deze dagen. En we vallen met de neus in de boter, want de stad is in een feeststemming. Het is het feest van San Juan en nog meer (stad)- heiligen en dat wordt met veel jaarlijks terugkerende tradities gevierd. Het valt mij op hoeveel rituelen vergelijkbaar zijn met carnaval.

Zo is er het “inhalen” van de reuzepoppen (als Bergenaar vergelijk ik het met het binnenhalen van de heks van Reimerswale), die met een optocht met trommelaren en “dweil”bandjes naar hun plaats worden gebracht. Het startsein wordt gegeven door de burgemeester vanaf het stadsbalkon met een speech en knalvuurwerk, toegejuichd door de stadbewoners (het overdragen van de stadssleutel aan de prins) die allemaal een rood shawltje dragen (onze rode zakdoek). Wij kopen er ook snel een om niet te veel uit de toon te vallen.
Het is supergezellig in de stad: iedereen is in een feeststemming. De cafés en tapasbars doen goede zaken. De tapas die wij de eerste avond bestellen, op advies van een stel dat daar ook zit te smullen, zijn overheerlijk: champignons op een stukje stokbrood en vongoles.

We hebben dan ‘s middags al geluncht op het terras van bodega Muga. Het klinkt overdreven, maar we hebben er een paar jaar naar uitgekeken.

(Zie je me genieten?)

‘s Avonds wil Peter nog even haar het centrum fietsen om te kijken of we nog iets missen (in het programmaboekje worden nog muziekoptredens en een musical aangekondigd), maar de lucht is dreigend donker: ik wacht nog even af.
Hij is nog maar net weg, als het onweer losbarst en de hagelstenen met veel gekletter naar beneden komen. Ik maak me zorgen over de luifel die we gelukkig wel hebben getuid met stormbanden. En dat blijkt voldoende. Peter heeft de zwaarste bui kunnen schuilen op het feestplein, dat kompleet is overstroomd. Hij vermoedt dat er die avond weinig voorstellingen meer zullen zijn, want als hij net thuis is, komt er nog een flinke bui overheen. Jammer voor de feestvierders in Haro, maar het feest duurt nog een paar dagen, dus ze zullen de schade wel inhalen!

We hebben ook nog een tamelijk nieuwe bodega ontdekt, Tihom. Hij bestaat pas 6 jaar en moet superkwaliteit leveren om de concurrentie aan te kunnen met de gevestigde bodega’s.
Wij vinden het ook daar heel goed én gezellig, mede doordat er bij ons binnen – buiten is het ondanks de sproeiinstallatie boven het terras echt veel te warm – 2 Engelse echtparen komen zitten, waarmee we leuke gesprekken hebben.