Hanoi

Tja, en dan is het rondje rond: we eindigen waar we begonnen.
We hebben nu alleen een beter hotel: ruimere kamer, even weing uitzicht, maar wel met een zwembad waar we morgen voor vertrek nog even van willen genieten én een uitstekend ontbijt (al weten we dat pas sinds vanochtend).

We zwerven wat door de stad, eten dumplings en vinden Bia Hoi (het verse, beperkt houdbare bier in de buurt van Beerstreet). We laten vanaf die plek de stad nog even op ons inwerken en overdenken wat we allemaal beleefd hebben: een heleboel mooie ervaringen komen voorbij.

Dankbaarheid is het woord dat het beste past bij wat ik voel.

Dankbaar
– voor het feit dat Peter en ik deze reis samen hebben kunnen maken;
– voor de mooie ervaringen en nieuwe indrukken;
– voor de ontmoetingen met heel veel lieve mensen en de mooie gesprekken die we met hen voerden;
– voor het rustige ritme van deze reis;
– voor het feit dat wij in Nederland wonen, ondanks alle bedenkingen die ik heb en zorgen die ik me maak.

Ik neem me voor dit ritme en gevoel zo lang mogelijk vast te houden.

De laatste dag doen we niet veel anders, al komt er niets van het zwemmen omdat het ’s ochtends wat miezert.
We (her)pakken de koffers en stallen ze in hotel Anatole. We wandelen naar een stuk van de stad waar veel muurschilderingen zijn.
In de loop van de middag wandelen we terug en kleden ons om in het hotel: we verwachten de kou in te gaan: het zal wennen zijn….l

En nu zitten we op het International Airport in afwachting van de vlucht naar Hong Kong en daarna door naar Amsterdam.

Het zit erop.