Dinsdag 18 januari
Zoals voorspeld, regent het (volgens Peter heeft het de hele nacht al geregend); geen nood; het is een reisdag, want we gaan naar ons laatste hotel in Funchal.
Peter heeft voor onderweg wel een levada-wandeling op het programma staan: een korte van totaal 3 km naar balcoês (een van de mooiste en hoogste uitzichtspunten in de bergen op Madeira, op ruim 850 m. hoogte). Het regent lichtjes als we starten; keihard als we teruglopen, maar op het uitzichtpunt zelf (werkelijk indrukwekkend!) is het 2 minuten droog! Ja, en dan vind ik toch dat we weer boffen…..
De afdaling naar Funchal (we kiezen de oostelijke bergroute) is spannend: we rijden op smalle kronkelende wegen waar voortdurende opbrekingen zijn door wegwerkzaamheden en alsof dat niet genoeg uitdaging is, hangt er een dichte mist zodat er soms niet meer dan een meter of 10 zicht is.
We zijn blij als we bij ons laatste moderne hotel (Turim, in het oude stadsdeel van Funchal) aankomen: de ontvangst is prima!
Er is één probleempje: er is geen eigen parking. We krijgen wel veel aanwijzingen voor alternatieven. Onder druk van een leverancier die op onze tijdelijke uitlaadplek wil staan, besluiten we eerst de auto ergens te gaan parkeren (onze koffers staan toch al in de hal).
Dat blijkt ook al weer geen appeltje, eitje: (reizen is vaak problemen overwinnen). We raken verstrikt in het wegennet hier en komen aan de foute zijde van een kanaal uit. We rijden steeds verder weg van het hotel en parkeerplaatsen, ho maar!
Peter heeft inmiddels al weer een tijdje het adres van het hotel aan onze juf van zijn gps doorgegeven, maar die helpt ook niet zo goed. ik zie in mijn spiegels dat er even geen ander verkeer aankomt en ik keer op de weg en dan komt het toch goed: we vinden de parkeergarage boven de brandweerkazerne, op 5 minuten lopen van ons hotel. We nemen in de bar op het dakterras een wijntje op de goede afloop en leggen een kaartje. We zijn op onze laatste bestemming hier op Madeira en daar gaan we van genieten. nog 4 nachten te gaan…..
De avondmaaltijd gebruiken we, op aanraden van de dochter, bij LáAofundo. GE-WEL-DIG! Een ruim terras met slechts aan één kant tafeltjes die ruim zijn opgesteld en ook heel belangrijk: de steak on the stone!
Woensdag 19 januari
We hebben een heerlijk stadsdagje. We slenteren na het ontbijt (met net zulke superslechte koffie als in het hotel in Santana) naar de stad. We wonen op spuugafstand van het oudere, authentieke gedeelte waar veel restaurantjes en terrasjes zijn in smalle steegjes. Overdag is dat leuk om door te wandelen, ook al omdat er veel beschilderde deuren te bewonderen zijn. ‘s Avonds is het wat lastiger omdat je onmogelijk de vereiste afstand kunt houden; dus dan lopen we liever een paar straatjes verder.
We drinken koffie op een terrasje aan de kade, waar beneden het water tegenaan klotst en waar een fotosessie aan de gang is. De beukende golven en de metershoge waterfonteinen die daarna ontstaan zijn fascinerend om te zien.
Als dan ook het zonnetje nog wat flauwtjes doorbreekt af en toe, is het weer zalig hier.
We lunchen met spaghetti op dezelfde plek als 2 weken geleden: perfeito!
‘s Avonds spelen met weer de familiequiz. Het wordt een hele bijzondere: één met hele en halve en te veel hulplijnen; met spoken en andere demonen. Maar, het is een gezellige, enerverende avond en nog vol adrenaline nemen we een laatste hapje bij LáAofundo
Donderdag 20 januari
Een tochtje met de beroemde kabelbaan in Funchal brengt ons naar Monte, een piepklein bergdorp boven Funchal.
Beneden worden we al gewaarschuwd dat de terugtocht misschien op een andere manier moet, i.v.m. de windsterkte, later op de dag. Dat geeft de burger geen moed, en mij zeker niet! Uiteraard volbreng ik de rit (ik heb geen andere keus), maar als ons bakje licht schommelt tegen dat we de er zijn (op grote hoogte dus) moet ik alle moeite doen om normaal adem te blijven halen. Dolblij ben ik als ik weer voet op vaste grond zet (en stiekem vastbesloten om op een alternatieve manier naar beneden te gaan, straks).
Voor nog een ritje via een andere kabelbaan naar een botanische tuin ben ik niet meer te porren: we gaan voor het alternatief, de tuin die op 100 meter afstand ligt.
En dat is een gouden greep. Zo’n prachtige tuin met zelfs een museum erin waar niet alleen Afrikaanse kunst te bewonderen is; er is ook een afdeling met gigantisch grote brokken edelstenen: heel bijzonder!
We brengen er meer dan 2 uur door.
‘s Avonds ontkom ik er niet meer aan: we gaan Indisch/Nepalees eten (P. vindt dat heerlijk en ik eigenlijk ook, maar ben er na die voedselvergiftiging in Londen – heel lang geleden al weer – altijd huiverig voor).
We vinden het eten lekker en we kunnen ons goed beheersen met de hoeveelheid en toch…. hebben we ‘s nachts geen goed gevoel in de maag.
Gelukkig is het de andere dag weer over en ik besluit om na de heropening van de restaurants in Nederlands op zoek te gaan naar een heel goed Indiaas restaurant omdat ik er anders nooit meer overheen kom en dat toch jammer vind.
Vrijdag 21 januari
Omdat het in de bergen toch weer erg donker en nevelig is, besluiten we geen levada-wandeling meer te maken, maar die stukjes van de stad te verkennnen die we nig niet gezien hebben.
Dat lukt: we komen in een niet toeristisch stukje en tegen het middaguur zie je veel shoppende autochtonen en in de stad werkenden die lunchen in eettentjes (ik denk niet dat er veel op kantoor uit een broodtrommeltje eten) waarvan de terrasjes niet (je leest ‘t goed: niet) in de zon liggen.
We komen ook nog in een fotografiemuseum terecht van Vicente (wie kent hem niet?). Het is gevestigd in een mooi huis in de binnenstad waarvan hij ooit de eigenaar was. Het geeft een goed overzicht van de beginjaren van de fotografie, maar behalve dat is er voor mij niet zo veel waaarvan ik onder de indruk raak.
Na de Japanse lunch met pokebowl en sushi, belanden we in het stadspark waar we ons onder het genot van het zonnetje en een plaatselijk drankje met limoen, sinaasappel en rum, verliezen in ons boek.
We sluiten onze tijd in Madeira af bij LáAofundo (met dank aan de dochter die ons tipte over dit restaurant: 🔝).
Zaterdag 22 januari
Dag van vertrek.
We checken uit en lopen naar de parkeergarage om de auto op te halen. Omdat we niet weten hoe het werkt met het parkeermuntje van 4 dagen geleden, maken we de parkeerwachter (v) in het receptiehokje wakker (echt, ze ligt gewoon te pitten met het hoofd op de desk) om te vragen hoe het werkt. “Nee, niet de munt in de automaat gooien: gewoon met de auto naar de uitgang rijden…” begrijpen we.
Als we daar, 4 verdiepingen lager, het muntje inwerpen en hopen dat de slagboom open gaat, verschijnt de tekst, dat we aan de kassa moeten betalen.
Ik rijd achteruit (gelukkig is het niet druk en kan dat) en Peter gaat de trappen weer op naar de de kassa). De receptioniste is er niet meer, maar Peter leest ergens op de automaat dat hij € 18,— moet betalen. Zijn briefje van € 50,— wordt geweigerd en na een telefoontje naar mij, 4 verdiepingen lager, of ik €20,— heb (ja, hoor!), komt Peter weer naar beneden, weer omhoog (en betaalt), weer omlaag en dan kunnen we weg! Nou, goed voor de stappenteller!
Op weg naar het vliegveld, stoppen we aan de kust bij …. en vinden een heerlijk terras waar we de laatste uurtjes doorbrengen onder de zon van Madeira.
Het zijn heerlijke weken geweest hier!
(De 1 1/2 uur durende wachtrij voor het inchecken op het vliegveld, vergeten we gewoon): topweken!
3 reacties op Funchal (2)