Figueres- Capmany – Avignon

4/5/6 okt. Dag 45/46/47

Het is een mooie rit naar Figueres; ook dit deel van Spanje is de moeite waard.
In Figueres vinden we redelijk snel een parkeerplaats voor de camper: bij het station en niet bij de Mercadona, want die ligt in een smalle straat. Dat het grote parkeerterrein aan de achterkant ligt, zien we pas later als we het stadje weer uitrijden.

Maar hier hebben we de ruimte en het is niet ver lopen naar het Dali-museum: het doel van deze stop.
12 jaar geleden waren we hier ook, maar op een of andere manier maakt het nu veel meer indruk op me.
Niets lijkt op P

mijn herinnering. Toen, uitgestorven; nu, heel druk en entree met een toegewezen tijdstip (geen minuutje eerder). Eenmaal binnen: verrassend, indrukwekkend.

Na afloop eten we moules-frites: we zijn duidelijk weer in de buurt van Frankrijk!

Bij het parkeerterrein heeft Peter de grootste moeite om het parkeerkaartje betaald te krijgen. Niet in de daar aanwezige automaat; niet bij het loket binnenin het naastgelegen station; niet bij de automaat waarnaar hij daar verwezen wordt en uiteindelijk (van het kastje naar de muur) buiten op het spoor in een kantoor.

Hij komt opgewonden terug met de mededeling dat hij daarnet zooooo kwaad geworden is!!!!!….. en vertelt het verhaal. Ik vraag wat hij gedaan heeft:

• de beambte uitgescholden
• geslagen
• geschopt
• op de grond gaan liggen stampen
• geschreeuwd
• gehuild
• …..etc ?

”Nee, inwendig kwaad geweest….”

CAPMANY

Woensdag camperen we in Capmany, een dorp dichtbij/boven Figueres. Het is een fijne camping waar we weer een fijne plek vinden.

Verder is er niet veel meer te doen dan wat wandelen en schilderen. Heerlijk relaxt dagje.

AVIGNON

En dan zijn we donderdag weer in Avignon, op een camping pal tegenover de beroemde Pont.
Peter fietst naar het park waar we bijna 20 jaar geleden elkaar de filosofische teksten voorlazen die Miriam van Reijen ons gaf ter bestudering tijdens de filosofiecursus ”StoÏcijnen” in St. Etienne des Sorts, bij Harrie. We zaten er de hele middag op te zwoegen en waren dolgelukkig.

We zijn dankbaar dat we dat nog steeds zijn, samen.