14 en 15 januari
Om maar meteen met de deur in huis te vallen: ook deze twee dagen regent het (zelfs pijpenstelen nu en dan) op een enkele kwartiertje zon na.
Op zondag huren we fietsen. Omdat ze niet naar het hotel gebracht kunnen worden, gaan wij met de taxi naar het verhuurbedrijf. Tenminste dat denken we. Het opgegeven adres blijkt een bouwval en de chauffeur weet niet meer waar hij naartoe moet. Hij schakelt alle mogelijke hulp in (en wij ook via Google translate):
– zijn Engels sprekende zoon wordt gebeld;
– hij loopt naar de receptie van een willekeurig hotel in de buurt;
– hij houdt een voorbijganger aan;
– vraagt raad aan een collega taxichauffeur
en uiteindelijk leidt dit naar een heel klein hotel dat onder in de kelder brommers en een tweetal fietsen heeft staan. We huren ze, maar intussen is het gaan gieten en moeten we echt wachten tot het iets minder is. Dat kan boven in de “lobby” (een kale entree van het hotel met een houten bankstel) en we krijgen zelfs thee aangeboden. Het huren kost € 2,00 per dag per fiets, maar voor die prijs worden ze vanavond wel door hen opgehaald bij ons hotel! Dat noem ik nog eens service!
Een half uur later fietsen we over de brug richting strand, in de zon! Het strand is ontoegankelijk, dus verlaten en er is geen klap te doen. Er staan alleen twee hotels in aanbouw en tegelijkertijd in verval.
We fietsen nog even door het aanpalende stadsdeel, maar dan begint het al weer te regenen.
De tocht verloopt verder met schuilen en tussen de buiten door bezoeken we een Ho Chi Minh memorial, een plaaatselijk markt en een recent gebouwde katholieke kerk. Hier in het Noorden van Vietnam is het merendeel katholiek en dat wordt inmiddels toegestaan. In het verleden kregen katholieken geen baan bij de overheid, maar nu speelt godsdienst wat dat betreft geen rol meer.
Maandag 15 januari
Er staat een excursie naar 2 grotten op de rol: de eerste grot is Paradise cave en de tweede ‘s middags is de Phong Nha grot (waar de Son-rivier doorheen stroomt).
We zitten in een splinternieuwe toeringbus met 11 personen, buiten de chauffeur en de goed Engels sprekende gids. Dat hij splinternieuw is kom ik te weten omdat ik voorin tussen chauffeur en gids in zit en zie dat de chauffeur op blote voeten rijdt. Ik vraag de gids waarom en dan vertelt hij dat de bus zo nieuw is dat de chauffeur hem niet vuil wil maken en – net als thuis – zijn schoenen uitdoet! Gelukkig kan hij ook blootvoets prima rijden!
De gids vraagt wel aan mij of ik nog wel goed kan lopen, want de tocht naar de eerste grot is 700 m. En nogal steil. En, of ik wel goed kan lopen op mijn teenslippers! Ik heb geen flauw idee hoe zwaar het zal zijn, maar ik zeg vol zelfvertrouwen dat me dat wel zal gaan lukken.
En, inderdaad, het is behoorlijk zwaar, (ik zeg het nog maar eens: zeker in de zeikende regen; vandaar de naam regenwoud?) maar ik kom boven en helemaal niet zo veel later dan de rest! 👏
Het is een geweldige ervaring, deze grot. De grotten van Postogna in Kroatië stonden op 1 maar die zijn nu wel een plaats gezakt!
Ik kan er niet eens de goede woorden voor vinden maar het is sprookjesachtig, betoverend, magisch!
‘s Middags gaan met de boot naar én ín de grot. Het stuk ernaar toe met ronkende motor, maar binnen wordt de boot gevaren met een peddelaar voor- en aan de achterkant. Het is loeizwaar omdat er toch zo’n 12 personen in de boot zitten en het stuk is 1 km. heen en 1 km. terug. Een hele bijzondere ervaring en ook weer betoverend mooi, vooral het laatste stuk dat we toch weer te voet afleggen.
‘s Avonds eten we weer eens echt lekker in een leuk restaurant om de hoek “Com Bao Cap”.
Ingericht als een gezellige huiskamer met een goede gastvrouw.
Een dag die ik me nog lang zal herinneren (hoop ik tenminste🤭😉)