De weg naar huis…

Woensdag 25 september
We stellen de weg naar huis toch nog even uit, maar we verkassen nog wel naar een andere stad op Istrië: Porec.

Het is stralend weer als we de camper onze plek oprijden: vol in de zon, het moderne sanitairbloc naast de deur en alleen overburen in een appartement met privézwembadje, achter een hoge dichte heg.

In een mum van tijd stappen we op de fiets en rijden de 7 á 8 kilometers naar Porec langs een traject over campings over een schitterend fietspad dat precies de zee volgt. Tegen de tijd dat we eraf moeten zijn we bijna in het centrum van Porec en kunnen we het laatste stuk afleggen op een vrijliggend fietspad langs de autoweg: luxe fietstocht vandaag.

Porec js een bijzonder gezellige kleine stad met veel winkelstraatjes en ook superveel horeca!
De grootste verrassing is de basiliek uit de 6e eeuw. Er is veel van overgebleven; zelfs de klokketoren is in tact. Van de kerk zelf zijn alleen de fundamenten nog zichtbaar, met grote stukken prachtige mokzaïekvloeren.

Donderdag
En weer blijven we: er is nog steeds schitterend weer beloofd (en de vooruitzichten thuis zijn niet zo hoopgevend, althans wat het weer betreft…).

We besluiten om de kust zuidwaarts af te fietsen en komen langs een paar kerkhoven, een treurige beeldentuin én een nog treuriger Dinopark met een CraZy Cars entree in Funtana.
Kijk zelf maar:

Maar iets verder is weer een grappig stadje/dorpje VRSAR waar – je raadt het nooit – Cassanova zijn hart aan verpand had.

Hij wordt daar geëerd met een standbeeld en vereerd met veel damesbezoek!

Je kapsel gaat er niet op vooruit in het stadje VRSAR.

Maar lekkere lunchplankjes hebben ze dan weer wel…

‘s Avonds gaat Peter aan de wandel en lokt mij ook naar het strand voor een zonsondergang.

Ja, en zo ziet er dan uit als ik er bij ben…

Overigens is het niet de zonnige dag geworden die er voorspeld was en echt lekker warm is het dan ook niet geworden vandaag.

Vrijdag rijden we naar Oostenrijk: Neueggamsee (Faakersee). Camping Arneitz heeft alles te bieden wat je maar wenst.
Toen we hier vorige keer een nachtje sliepen was hij bijna volgeboekt, maar nu zijn we zowat de enigen die gebruik kunnen maken van de broodjesservice en het zeer luxe sanitair met zelfs föhn- en haardroogkappen (!). Het restaurant is al gesloten, maar om de hoek ligt Mykonos en nog een Italiaan.

Ik vind het onbegrijpelijk dat er zoveel (bijna altijd slechte) pizza’s gegeten worden in de landen waar we nu geweest zijn. Is het geen plaatselijk restaurant, dan zijn er zeker pizzeria’s waar de dikke, slijmerige pizza’s binnen 5 minuten op je bord liggen. Gelukkig worden we steeds inventiever in het vinden van iets beters.

Zaterdag
En vandaag komen we aan in Duitsland: in Prien am Chiemsee.
We hebben heel Oostenrijk doorkruist. De wegen zijn hier over het algemeen heel goed, maar dat betekent ook dat er veel aan onderhoud wordt gedaan. We komen in een file terecht (de eerste) en dat kost ons dan ook meteen 40 minuten. Het is wel op een mooi stuk, dus kunnen we rustig naar het witte kasteel boven in de bergen kijken en iets verderop liggen de bergtoppen echt in de sneeuw! Het koude seizoen kondigt zich aan ….

De receptie is nog gesloten als we om 13.15 uur aankomen, dus moeten we wel een pho-soep gaan eten bij de plaatselijke Vietnamees (‘t is soms afzien hoor 🤭). Vanavond schuiven we aan op de camping waar ze iets met zuurkool op het menu hebben staan: het wordt bij de receptie al aangekondigd.

De rest van de dag ziet er zo uit! 🌧️☔️

Dit bericht is geplaatst in Uncategorized. Bookmark de permalink.