De Playas del Papagayo

We starten onze wandeling op de parkeerplaats van het Castillo de las Coloradas. Dat is een goede keus. Het is 2,4 km. korter dan vanaf Playa Blanca en vanaf dat punt is het nog 4,2 km: lang genoeg voor mij.

Volgens het ANWB-boekje duurt de totale wandeling 1 uur. Wij hebben er het dubbele over gedaan door een behoorlijk valse start. Na ongeveer één kilometer over de boulevard gelopen te hebben, staan we voor een hotel én voor een enorme klim over een rots. Een jong stel voor ons, draait om. Zij passen. Ik loop nog even door tot aan de voet, bekijk de rotsformatie en besluit dan om ook niet te gaan klimmen. Ik vind het onverantwoord, ondanks de aanmoedigingen van Peter dat ik het best wel kan. “Laat jij dan eerst maar eens zien, of je het zelf wel kunt.” Ja, en dat doet hij dan. Hij is toch nog vrij snel boven, met de rugzak. Daar zit alles in wat we bij ons hebben en dat betekent dus dat ik niets bij me heb: nog geen dubbeltje. Ik sta nog even te kijken naar de top als Peter daar ineens weer verschijnt en roept dat ik dan maar even om moet lopen. Hij heeft gekeken en dat schijnt te kunnen.

Vol goede moed draai ik om en informeer bij het hotel hoe ik via een alternatieve route over de rots kan komen. Dat kan inderdaad, maar het is wel een eind om, waarschuwt de receptionist me. Ik heb geen keus en maak een gigantische omweg langs de achterkant van het hotel. Als ik de berg in het zicht krijg, zie ik dat Peter halverwege staat te zwaaien. Ik ben er! Dat heeft alles bij elkaar wel een half uurtje geduurd. We gaan eerst maar een kop koffie drinken in het viersterrenhotel: dat hebben we wel verdiend, vinden we. Na de gratis koffie – betalen is geen optie: er is geen ober te zien en we blijken in zo’n zelfbedienings – all-inclusive concept terecht gekomen te zijn – beginnen we aan het tweede deel.

Het is een prachtige wandeling op en neer over een zeer uitgestrekt vulkaanlandschap, maar wat zijn we blij als het eindpunt in zicht komt! We vinden een prachtig plekje op een terras van een van de twee restaurantjes; genieten van het uitzicht op de blauwgroene baai onder ons en eten wat, zodat we de terugtocht goed aankunnen. Die gaat aanzienlijk sneller: maar een kwartiertje langer dan het aangekondigde uur.

Terug in Playa Blanca is het ineens heel frisjes geworden en het is ook flink gaan waaien. Dan maar een wijntje binnen drinken.

 

Dit bericht is geplaatst in Uncategorized. Bookmark de permalink.