De Pelopenessos

We hebben een paar leuke dagen gehad op Lefkada, maar de Pelopenessos lonkt.

Het is geen lange rit vandaag en rond het middaguur rijden we over de mooie brug over de baai van Patras. 

(€ 21,00 tol, maar dan heb je ook wat 😏)

De camping waar we komen ,ligt ongeveer 20 km. ten westen van Patras (een grote stad), maar dit gedeelte lijkt compleet uitgestorven. De camping is ook nog maar pas open en het restaurant met terras gaat pas a.s. weekend open. 

We maken ‘s middags een fietstochtje in de buurt. We proberen naar links te fietsen, maar behalve veel blaffende honden achter grote hekwerken is er niets te beleven. Dan maar de tunnel onderdoor en de andere kant van de snelweg verkennen. We moeten flinke klimmetjes maken en dat zou niet vervelend zijn als het ook wat opleverde, maar ook hier zien we niemand in de straten. Op het plein van het “dorp” is een bar, waar we één klant op het terras zien zitten…. Het is een trieste bedoening.

We rijden terug de snelweg over en proberen de andere kant nog maar eens te verkennen en dan vinden we een hotel aan zee, met een geweldig fijn terras en een mooi uitzicht op de stad Patras. 

We drinken DE-koffie (!) en leggen een kaartje. 

Als we weggaan zegt de vriendelijke serveerster “We hebben ook een restaurant hoor”, en met die kennis besluiten we ‘s avonds om dan daar ook maar een lekker visje te gaan eten.

Als we bijna terug bij de camping zijn, zien we onverwacht een hele mooie zonsondergang.

We hebben dan inmiddels al wel besloten dat we hier maar één nacht blijven en morgen naar Olympia gaan ipv zondag. De dame aan de telefoon zegt: “It’s okay, Peter Pan, see you tomorrow!”

Zaterdag 27 mei.

Het is een geweldig hartelijke ontvangst voor “mr. peter and mr. peters wife” door de 78-jarige beheerster van de camping. Er zijn best veel plaatsen, maar zij wijst er drie aan waaruit we kunnen kiezen en één ervan is een gigi-grote plek met vrij uitzicht en maximaal 1 buur- camper op ruime afstand. Het voelt meteen goed.

Het sanitair is prima, er is een zwembad en een fijn restaurant met terras.

De beheerster gaat meteen aan de slag voor ons en even later zitten we aan een lekkere Griekse salade en een kippebout. (De Retsina smaakt ook weer lekker!)

We fietsen hierna de berg af naar Olympia om alvast te kijken waar we morgen moeten zijn voor de blootgelegde ruïnes van de Olympische oude stad en het museum. Het ligt op spuugafstand. 

Als we op het punt staan om naar de supermarkt te rijden, is de lucht inmiddels betrokken, is het meer gaan waaien en – dreigender – ik hoor naderend onweer. 

We crossen zo hard we kunnen de berg weer op (niet bezorgd zijn, want we dragen sinds kort fietshelmen!) en…we zijn net op tijd om de luifel in te draaien, de fietsen af te dekken en de stoelen binnen te halen…..dan barst de bui los.

We gebruiken de tijd goed: we kijken naar de kwalificatiewedstrijden van de F1 in Monaco en ja, hoor Max start morgen weer op pole-position! 

Het onweer is dan inmiddels aan het verdwijnen, maar het was even heel erg schrikken toen de flits en de knal binnen één seconde boven ons hing…..

Na de bui fietst Peter alsnog terug naar de supermarkt, zodat we vanavond de post niet meer hoeven te verlaten en lekker op tijd naar bed gaan.

Morgen gaan we vroeg naar naar het antieke Olympia zodat het nog niet te heet en te druk zal zijn.

Zondag 28 mei.

Om 9 uur worden onze toegangskaarten gescand en kan de rondgang beginnen. 

Indrukwekkend, vind ik het. Vooral omdat deze hele site van 776 v.C. pas in de 19e eeuw is ontdekt en blootgelegd én dat Peter en ik  hier nu kunnen zijn…

Wat er allemaal te zien is, is te veel en te saai om hier allemaal te gaan opnoemen, maar we zien o.a. wel de plek waar elk jaar (sinds 1936 op initiatief van Hitler NB) het Olympisch vuur wordt ontstoken. 

Ook maakt de eerste atletiekbaan van 192,7 m. lengte, indruk. De baan is niet alleen recht en kort, maar de afstand die erop gelopen werd, is het enige olympische nummer uit 776 v.C.
Er stonden destijds 45.000 toeschouwers omheen: er waren geen zitplaatsen!