Om 6.00 uur gaat de wekker.
Om iets over zeven rijden we een van de overvolle parkeerterreinen op in de hoop een plaatsje te vinden. Dat is ijdele hoop en ik ben allang blij dat ik me door de andere auto’s en pratende mannengroepjes heengeworsteld krijg en er aan de andere kant weer uitkan: terugrijden is geen optie.
Een eindje verder vinden we nog een prima plekje voor de auto.
Als we onder een van de stadspoorten door het oude stadsdeel inlopen, is het een drukte van belang. We vinden heel snel het gedeelte waar de geitenhandel plaatsvindt.
Er staat een grote kiosk, met daarom heen een soort arena waar mannen met hun te verkopen geiten doorheen lopen, als in een optocht: een ongeorganiseerde optocht, dat wel. Aan de buitenring staat rijendik het “publiek”, geïnteresseerde kopers en een enkele toerist die nog vroeger uit bed kwam. Maar, we zijn vroeg genoeg om volop te kunnen genieten van het schouwspel, te ontdekken wie potentiële koper is en wie slechts kijker en hoe en waar de geiten beknepen worden om hun kwaliteit te bepalen. De prijs van een geit heb ik niet precies kunnen achterhalen, maar het gaat niet echt over grote bedragen en een verkoophandeling is simpel. Het overeengekomen bedrag wordt geruild voor het touwtje waar de geit aan vastzit. Ook heb ik ontdekt dat het bied-en-laat proces wel een paar ronden kan duren. De eerste ronde wordt de geit beknepen en wordt er nee geschud; de tweede ronde roept de verkoper iets naar de “klant”, die roept iets terug waarna hij weer een rondje verder loopt en als er in die tussentijd nog niet elders in de carroussel zaken zijn gedaan, zit er een dikke kans in dat de geit van eigenaar verwisseld wordt in de derde ronde. Er zijn ook Bedoeïen-vrouwen die geiten kopen. Zij vallen op omdat zij een zogeheten snavelmasker dragen. We hebben dit al eerder gezien, maar nog geen kans gekregen om ze te fotograferen: nu lukt dat wel. Ze zijn door de dames zelf gemaakt, zo lezen we ergens, van een papiersoort die aan leer doet denken en ze dragen het met trots. Hun kleding is soms wat fleuriger van kleur dan we tot nog toe zagen en hun haar bedekken ze met een losse shawl.
Oorspronkelijk waren ze bedoeld als een beschutting tegen het woestijnzand, maar tegenwoordig proberen de dames met hun mooie masker ook mannen te verleiden.
Hoe later het wordt hoe meer toeristen er verschijnen en die zijn niet allemaal even bescheiden. We lopen verder door het oude gedeelte waar ook andere markten zijn. Vis, groente, vlees, dadels, vogels, konijnen en tot slot ook nog geweren.
Op de binnenplaats van het kasteel worden we ontvangen door een zang- en dansgroep van uitsluitend mannen met zwaarden. Ze staan tegenover elkaar en voeren een “battle” – avant la lettre – uit. Dwalend door het goed onderhouden kasteel komen we wat oude en nieuwe ambachten tegen, een klein museumgedeelte en een koele tuin die naar de geitenstal leidt.
Het is een indrukwekkende ochtend.
De lunch gebruiken we in een restaurant waar alleen maar “familyrooms” zijn, dus ook wij zitten in zo’n afgesloten kamer met schuifdeur: een vreemde gewaarwording.
De middag brengen we door op ons dakterras (zie foto, boven links).
We zonnen, we lezen, drinken een kopje thee…..