Dagje Bolaven-plateau

”Hé? Rijdt de chauffeur nu terug naar Pakse….?????

Het is tegen 12.00 uur en we hebben met onze privé-chauffeur in een luxe busje van het resort Le Jardin, een kleine koffie- en theeplantage bezocht en twee mooie watervallen, maar volgens onze afspraak met Hatsjoe (beheerder van Le Jardin) gaan we vandaag het Bolaven plateau op en zullen we pas tegen de avond terug zijn.
Vanmorgen adviseerde hij ons nog een vestje mee te nemen (“…het is koud op het plateau…”)

Peter informeert bij de super-aardige chauffeur met als enig minpuntje dat hij geen woord Engels spreekt, waar hij naar toe rijdt. Hij snapt de vraag en zegt ”Pakse”. Peter probeert hem duidelijk te maken dat dat niet de bedoeling is en omdat dat niet lukt, belt de chauffeur Hatsjoe en geeft de gsm aan Peter.

Er ontstaat een flinke discussie die erop neerkomt dat wij het verkeerd begrepen hebben en dat wij deze excursie-ochtend hebben afgesproken en als wij het plateau op willen dat we dan € 30,00 meer moeten gaan betalen. Peter ontkent en ik begin me er op afstand mee te bemoeien…Peter zegt: ”I give you my wife…” En, hoewel ik weet dat ”bitchen” hier zeer ongepast is en vaak niet helpt, probeer ik dat toch – op een voor mij – gematigde manier, waarbij ik heel duidelijk maak dat afspraak, afspraak is en dat we niet tijdens de wedstrijd de spelregels gaan veranderen en dat we het plateau op willen. Dus? ….

Het werkt. Als hij Peter weer aan de lijn heeft, zegt hij dat het OK is en geeft de chauffeur nieuwe instructies. Die draait om en alsof er niets gebeurd is, rijden we de plateau-route. We lunchen onderweg, zien nog een paar prachtige plekken met watervallen en wandelen door een zeer primitief buurtschapje (dorp is een te groot woord).

Als we terug zijn bij Le Jardin zijn de chauffeur en wij ”vrienden voor het leven”; komt Hatsjoe naar ons toe en wil alleen maar weten of we een fijne dag gehad hebben en wuift het incident weg; hij wil er geen woorden meer aan vuil maken en wij dan ook maar niet meer. Zand erover, lucht geklaard, verder waar we gebleven zijn….

Peter trekt nog even een baantje in het zwembad voor we gaan eten bij Daolin.

Als we bijna terug zijn, is er op de hoek van onze straat een groepje jonge mannen aan het feesten: de muziekboxen van de auto op standje ”oerend hard”, blikje bier in de hand en dansen maar. Het duurt nog geen minuut voor Peter één van hen is….

Het is een mooie laatste dag in Pakse geweest.