donderdag t/m zondag (ivm slechte internet-wifi verbinding)
Do. 21.9
Cullera was een wilde gok (zoals veel van de plaatsen waar we op deze reis terecht komen), maar het verrast ons aangenaam.
De camping is een verhaal apart: heel veel hoogteverschillen, zelfs ín de sanitairgebouwen, zodat je via trappen naar andere faciliteiten (van WC naar douche, naar wastafel) moet lopen. Buiten is het niet veel anders en er staan overal wit geschilderde muren waar je langs moet manoeuvreren. De staplek zelf is prima.
We zitten lekker dichtbij de zee met het brede strand en lange boulevard en we liggen tegen de berg aan, waar bovenop een kasteel prijkt. Daar gaan we zeker naartoe.
De eerste dag fietsen we wat over de boulevard en ‘s avonds gaan we nog eens en plakken er een stuk wandeling bij.
Vrij .22/9
Vrijdag zijn we al vroeg op pad. Het ziet er best warm uit en het is een flinke klim naar het kasteel, boven op de berg. Het uitzicht over de stad en omgeving is prachtig en het kasteel zelf is zeker een bezoek waard.
Na het kasteel zwerven we nog wat door het stadje en we besluiten om de berg “rond te rijden”, zodat we bij de vuurtoren uitkomen. Peter heeft vanochtend vroeg al geprobeerd om deze te voet te bereiken, maar dat lukte net niet…Nu hebben we meer succes. Ik vind het eigenlijk maar een klein, nietszeggend torentje, maar ja, hij staat al zo hoog op de berg dat het kennelijk niet nodig was om er een hogere toren neer te zetten.
Het is een fijne dag geweest hier! Morgen gaan we weer een stukje naar het Noorden en Peter wil toch weer meer het binnenland in. Dan doen we dat: op naar Valderrobres!
Zat. 23/9
De camping bevalt ons prima als we aankomen. Goede sfeer, lekker plekje en zwembad en restaurant (allemaal open!) Wat wil een mens nog meer? (Dat ga ik zo onthullen…🥴)
Als we het gezellige restaurant binnenstappen en we al bijna pontificaal aan tafel zitten, komt de vriendelijke “camerera” en vraagt of we gereserveerd hebben. Als door een wesp gestoken staan we allebei op en stamelen “..nee… “ ( geen idee dat dat hier nodig is). Ze vraagt ons even te wachten en even later komt ze met een nog grotere glimlach terug en zegt dat we plaats kunnen nemen (dat laatste wisten we al, want we zaten al!, maar nu mag het ook!).
Het eten is verrukkelijk en een kwartiertje later begrijpen we dat reserveren noodzakelijk is: het zit mutjevol!!
We besluiten maar meteen voor ‘s avonds en de volgende dag te reserveren. Dat hadden we gedacht: volgeboekt!
Al vroeg in de namiddag hebben we geen spatje zon meer en gaan we op het middenpad tegen het huisje van de overburen zitten, totdat ik bijna overreden wordt als ze thuiskomen.
Daarna is het echt frisjes om niet te zeggen koud: buiten zitten is geen optie.
We liggen vroeg op bed en dat komt eigenlijk goed uit, want morgen gaat om 6.45 uur de wekker. De wekker…op vakantie…? Jazeker, Max Verstappen start om 7.00 uur in Japan om zijn 11e overwinning te behalen.
Zon. 24/9
Na het nodige geharrewar met internet/wifi/hotspot (teleoon buiten neerleggen blijkt te helpen) zijn we getuige van een GP-race waarin veel gebeurt en ja, Max wint hem!
(Ook ‘s morgens is het frisjes: ontbijten met de donsjas aan!)
We maken ‘s morgens een fietstocht in de omgeving langs de “via Verde” een vrijliggend pad gedeeltelijk op een oude spoorlijn. Het valt nog niet mee om het goede aansluitpunt te vinden en we moeten er behoorlijk voor door de velden.
Het lukt en het is de moeite waard. Het doel Cretas is verrassend mooi: een middeleeuwse kern die goed geconserveerd is. Zelfs de gevangenis in het stadje is toegankelijk gemaakt voor toeristen. Ik denk dat er intussen meer toeristen in geweest zijn dan destijds gevangenen, want ik vermoed dat er maar een stuk of 3 cellen waren.
Terug in ons eigen dorp lunchen we aan de straat bij de locals en genieten van de tapas (b.v. Een grote bitterbal die “bomba puttanesca” heet).
We zien blijkbaar allebei op, tegen weer een koude avond, want tegen de tijd dat we terug zijn op de camping hebben we besloten om uit te checken en vanmiddag nog te verkassen naar het 🏖️ strand, waar de avonden veel aangenamer zijn. Kijk, dat is wat een mens (lees wij) nog meer willen!
Zo gezegd, zo gedaan en om 17.00 uur zitten we alweer aan het strand in l’Ampolla bij de delta van de Ebro (rivier) én – het moet gezegd – na een strandwandeling genieten we enorm van de zwoele avond!
