Chiang Rai

Vlucht naar Chiang Rai

Kitty heeft ons keurig op tijd opgehaald en ze weet de weg snel te vinden.
We nemen hartelijk afscheid en zij wil ons graag nog een keer zien.
Wij zeggen: “Maybe”, maar denken dat we niet terug komen in Udon Thani, hoe fijn we het hier ook gehad hebben.

“Stop, stop! Come with me!” Een vriendelijk lachende medewerkster houdt ons staande nadat we de grote koffers op de loopband hebben ingecheckt.

Peter wordt meegenomen naar een kantoortje achter de incheckbalie, omdat hij zijn powerbank in zijn koffer heeft laten zitten. 
In eerste instantie denk ik: ze vroegen toch alleen naar elektronische apparatuur, maar dan herinner ik me het woord “batteries”. 
Oh, jee, in mijn koffer zitten er ook twee, juist omdat ik dacht dat dat soort spullen niet in de handbagage mocht. Is het net andersom: …. groentjes!

Peter staat ontzettend zijn best te doen om de powerbank in zijn koffer te vinden en maakt eerst allerlei verkeerde vakken open: de chaos in zijn koffer is nu compleet. In mijn koffer heeft hij ze blijkbaar zo gevonden, want ik heb niet eens gezien dat hij die ook open moest maken. Ik ben al verbaasd dat ik niet wordt gesommeerd naar achteren te komen, want ook bij mij zitten er 2 powerbanks in. 
Hij krijgt met moeite, samen met de vriendelijke medewerker, zijn koffer weer dichtgeduwd en even later zijn we weer samen: op naar de roltrap voor de 2e etage  om de handbagage in te checken.

“Stop, Stop!” Een andere medewerkster houdt ons net voor de roltrap tegen. Peters koffer, die toch al beschadigd was, heeft bij de laatste actie wellicht nog wat extra schade opgelopen en Peter moet 2 x zijn handtekening zetten dat de koffer al beschadigd was en dat Airasia geen blaam treft. “Thank you, thank you!” met heel veel smiles en gelach…..

Bij het inchecken van de handbagage gaat het weer mis: we moeten alle drankflesjes afgeven, inclusief het flesje met de ORS (tegen uitdroging bij buikloop) en bij mij wordt de schuimversteviger eruit gehaald: is 200 gr. en het max.gewicht is 100 gr…… groentjes!

Maar dan zijn we bij de gate en daar hebben ze heerlijke koffie.
En dan moet de dag nog beginnen.

De eerste vlucht naar Bangkok verloopt goed, vooral ook omdat ik van plaats verruil met de vader van een tamelijk dwingend huilend jongetje van een jaar of 4 die duidelijk écht niet naast mij wil zitten. Het is een win-win situatie, want ik zit nu aan het gangpad in een rustig rijtje.

We hebben een ruime stopover in Bangkok, dus tijd genoeg om uit en in te checken en wat te eten.

We hebben niets aan de koffers veranderd, dan verloopt het inchecken deze keer goed, zo redeneren wij. 
Niet in Bangkok, want daar wordt toch weer een flaconnetje zonnebrand in mijn handbagage gevonden: hup, in de prullenbak!

Maar voor de rest gaat alles goed en om 18.30 staan we in ons blokhutje in de tuin bij Pan Kled Villa eco hill resort. Peter loopt eerst 800 m. terug om voor mij een wijntje te gaan kopen bij de dichtstbijzijnde winkel die we net zagen vanuit de taxi. Ik probeer intussen onze spulletjes kwijt te raken in de blokhut, want kastruimte is er niet echt, maar het lukt: we zijn intussen ervaren reizigers en een klein uurtje later zitten we in het overdekte openlucht-restaurant aan een lekkere curry en een Laab-quinoa (vegetarisch). 

Moe, maar voldaan gaan we naar bed en slapen voor het eerst in een eenpersoonsbedje (gelukkig nog wel in dezelfde kamer😂). 


Morgen gaan we eerst de boel hier eens een beetje verkennen en plannen maken voor de komende dagen.

Dit bericht is geplaatst in Uncategorized. Bookmark de permalink.

Een reactie op Chiang Rai

Reacties zijn gesloten.